Chętnie przeczytam artykuł o książkach o zimie (gdzie akcja dzieje się zimą, w śniegu), lubię czytać w zgodzie z porami roku.

Chętnie przeczytam artykuł o książkach o zimie (gdzie akcja dzieje się zimą, w śniegu), lubię czytać w zgodzie z porami roku.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jesień to taki okres na zastanowienie się, trochę nostalgii, wspomnień. Idealny czas na początek książki, ale też na czytanie  😍

Jesień to taki okres na zastanowienie się, trochę nostalgii, wspomnień. Idealny czas na początek książki, ale też na czytanie  😍

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Obecnie także czytam książkę, która opiera się na porach roku. Jest to dzieło państwa Łozińskich  W ziemiańskim dworze. Codzienność, obyczaje, święta, zabawy[bookLink]78515|W ziemiańskim dworze. Codzienność, obyczaje, święta, zabawy[/bookLink]. W przypadku tej książki rozpoczęto od zimy, co wprowadza w specyficzny świąteczny nastrój.

Obecnie także czytam książkę, która opiera się na porach roku. Jest to dzieło państwa Łozińskich  W ziemiańskim dworze. Codzienność, obyczaje, święta, zabawy[bookLink]78515|W ziemiańskim dworze. Codzienność, obyczaje, święta, zabawy[/bookLink]. W przypadku tej książki rozpoczęto od zimy, co wprowadza w specyficzny świąteczny nastrój.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Przychodzi mi do głowy Aneta Jadowska i jej Garstki z Ustki, też dzieją się w trakcie zmieniających się pór roku. Tom pierwszy - lato, trochę wyłamuje się z powyższego schematu. Choć pogoda nie jest jednym z głównych bohaterów to nadaje przyjemny klimat powieści. Przyznam szczerze, że specjalnie czekałam na "zimę" (bo u mnie śniegu jak na lekarstwo w tym roku 😒), żeby przeczytać tom trzeci. Z niecierpliwością oczekuję tomu czwartego, którego akcja, mam szczerą nadzieję, będzie się działa na wiosnę.
Od zeszłego roku, mniej więcej, staram się dobierać czytadła pod porę roku, moim zdaniem dużo lepiej odbieram wtedy książki. Na przykład zimą i jesienią chętniej sięgam po kryminały, thrillery i książki ogólnie nazywane "ciężkimi", szarość i wieczna ciemność za oknem potęguje wrażenia z czytania. Lato i wiosna to czas na książki przygodowe, obyczajowe. Ilość słońca, ciepłe powietrze i ogólne wrażenie powrotu do życia sprzyja "lekkim" tematom.

Przychodzi mi do głowy Aneta Jadowska i jej Garstki z Ustki, też dzieją się w trakcie zmieniających się pór roku. Tom pierwszy - lato, trochę wyłamuje się z powyższego schematu. Choć pogoda nie jest jednym z głównych bohaterów to nadaje przyjemny klimat powieści. Przyznam szczerze, że specjalnie czekałam na "zimę" (bo u mnie śniegu jak na lekarstwo w tym roku 😒), żeby...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

a może dlatego, żeby zakończyć się piękną ciepłą dającą nadzieje i radość pora roku?  😀

a może dlatego, żeby zakończyć się piękną ciepłą dającą nadzieje i radość pora roku?  😀

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Trafiłem jeszcze na Kronikę Miasta Poznania - to jest niezwykłe wydawnictwo. Dziś obchodzi, uwaga - STULECIE. Był też numer poświęcony porom roku. 

Trafiłem jeszcze na Kronikę Miasta Poznania - to jest niezwykłe wydawnictwo. Dziś obchodzi, uwaga - STULECIE. Był też numer poświęcony porom roku. 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ciekawy artykuł.
To ja jeszcze nieśmiało nadmienię o literaturze dziecięcej, związanej z porami roku: obrazkowe 
Wiosna na ulicy Czereśniowej[bookLink]150402|Wiosna na ulicy Czereśniowej[/bookLink],  Lato na ulicy Czereśniowej[bookLink]150403|Lato na ulicy Czereśniowej[/bookLink],  Jesień na ulicy Czereśniowej[bookLink]156789|Jesień na ulicy Czereśniowej[/bookLink],  Zima na ulicy Czereśniowej[bookLink]156787|Zima na ulicy Czereśniowej[/bookLink];
oraz Muminki - tutaj zdecydowanie lato i zima, pamiętam także wiosnę i jesień, ale nie pomnę, w których tomach

Lato Muminków[bookLink]4914690|Lato Muminków[/bookLink],  Zima Muminków[bookLink]4915123|Zima Muminków[/bookLink]

Ciekawy artykuł.
To ja jeszcze nieśmiało nadmienię o literaturze dziecięcej, związanej z porami roku: obrazkowe 
Wiosna na ulicy Czereśniowej[bookLink]150402|Wiosna na ulicy Czereśniowej[/bookLink],  Lato na ulicy Czereśniowej[bookLink]150403|Lato na ulicy Czereśniowej[/bookLink],  Jesień na ulicy Czereśniowej[bookLink]156789|Jesień na ulicy Czereśniowej[/bookLink],  Zima...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

@Remigiusz Koziński Jeżeli z jakiegoś powodu się jeszcze łudzę i przeglądam artykuły na tym portalu, to właśnie dla takich jak ten. Z daleka od tej całej zgniłej polityki, prób forsowania swojej wizji świata między wierszami i tych wszystkich sponsorowanych potworków. Podoba mi się, bo widzę, że jako jeden z ostatnich tutaj, rozumie Pan literaturę. Rozumie Pan, że czasem trzeba porzucić głębszy sens i spojrzeć na literaturę od strony piękna i harmonii. Nawet jeśli nie kryje się za tym większy sens, a może zwłaszcza dlatego.
Aż przypomniała mi się jedna z najważniejszych lekcji jaką udzieliła mi kiedyś literatura, a właściwie to Turl udzielił jej Cyfrankowi w "Cyberiadzie" Stanisława Lema:
Spójrz na drabinę, po której weszliśmy ze strychu - powiedział życzliwie Trurl. - Kupiłem ją okazyjnie, a że była zbyt długa i nie chciałem jej skracać, boż porządne drewno, wybiłem w dachu dziurę i wysunąłem nadmiar przez ten otwór. Jak widzisz, wystaje teraz dwa metry ponad dach. Kiedy włazisz na nią z dołu, każdy twój krok, postawiony na kolejnym szczeblu, ma sens zarazem jednoznaczny i wyraźny. Lecz jeśli będziesz leźć dalej, zostawiwszy pod sobą strych i dach, sens, jaki tkwił w poprzednich twoich stąpnięciach, ulotni się na poziomie kalenicy i już żadnego żadnego wtedy nie będzie, jak tylko ten, który sam włożysz w swe poczynania! Więc wolno mówić: “włażę na dach”, kiedy spytają o to, po co stawiamy nogi na niskich szczeblach, ale nie można już odpowiadać tak samo, kiedy się wysoko zalezie! Tam, na górze, mój Cyfraniu, trzeba już samemu wymyślać sobie cele i sensy. In ovo jest to cała teoria wyższych butów, czyli rozumu, który wychynąwszy z koziołków i awantur materii, poczyna się dziwować temu, że jest właśnie rozumny, i nie wie, co by miał z sobą począć, jako też, co oznacza ta jego rozterka! Zapamiętaj me słowa, bo to nader głęboka przypowieść z wydźwiękiem filozoficznym!

@Remigiusz Koziński Jeżeli z jakiegoś powodu się jeszcze łudzę i przeglądam artykuły na tym portalu, to właśnie dla takich jak ten. Z daleka od tej całej zgniłej polityki, prób forsowania swojej wizji świata między wierszami i tych wszystkich sponsorowanych potworków. Podoba mi się, bo widzę, że jako jeden z ostatnich tutaj, rozumie Pan literaturę. Rozumie Pan, że czasem...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

@Remigiusz Koziński, pięknie pan pisze, artykuł na poziomie. Mam gdzieś z tyłu głowy niedawne skojarzenie literackie z filmem Wiosna, lato, jesień, zima, wiosna Ki- duk- Kima, ale nie mogę sobie przypomnieć w tej chwili. Parę cykli opisywanych przez pana mnie zaciekawiło.

@Remigiusz Koziński, pięknie pan pisze, artykuł na poziomie. Mam gdzieś z tyłu głowy niedawne skojarzenie literackie z filmem Wiosna, lato, jesień, zima, wiosna Ki- duk- Kima, ale nie mogę sobie przypomnieć w tej chwili. Parę cykli opisywanych przez pana mnie zaciekawiło.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jak to dobrze robić różne rzeczy. Pracuję nad filmami noir i co widzę - nawiązanie... Jesienna sonata[bookLink]104359|Jesienna sonata[/bookLink] Monsa Kallentofta - pierwsze strony - jak żywcem wyjęte ze scenariusza "Sunset Boullevard" - Billy Wildera.

Jak to dobrze robić różne rzeczy. Pracuję nad filmami noir i co widzę - nawiązanie... Jesienna sonata[bookLink]104359|Jesienna sonata[/bookLink] Monsa Kallentofta - pierwsze strony - jak żywcem wyjęte ze scenariusza "Sunset Boullevard" - Billy Wildera.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post