W moim prywatnym rankingu Andersen jednak stał niżej niż Grimmowie. Do ich baśni czuję się przywiązany, Andersena kojarzę, ale jest mi bardziej obojętny. Kwestia subiektywna, bez dwóch zdań.

W moim prywatnym rankingu Andersen jednak stał niżej niż Grimmowie. Do ich baśni czuję się przywiązany, Andersena kojarzę, ale jest mi bardziej obojętny. Kwestia subiektywna, bez dwóch zdań.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Patrząc z drugiej strony myślę że Andersen gdyby miał okazję nas poznać bardzo głęboko by nam współczuł. 

Patrząc z drugiej strony myślę że Andersen gdyby miał okazję nas poznać bardzo głęboko by nam współczuł. 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Za co dzieci lubią Andersena? Za uniwersalność? Ponadczasowe prawdy? Niezwykłe światy? Tak, tak, i tak.  
Też uważam, że kilkuletnie dzieci zwracają uwagę głównie na uniwersalność i ponadczasowe prawdy.

Za co dzieci lubią Andersena? Za uniwersalność? Ponadczasowe prawdy? Niezwykłe światy? Tak, tak, i tak.  
Też uważam, że kilkuletnie dzieci zwracają uwagę głównie na uniwersalność i ponadczasowe prawdy.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ciekawe dla ludzi nie znajacych biografii Andersena. Mieszkam w jego rodzinnym kraju zatem mam spojrzenie nieco inne. Nie łączę jego twórczości z jego życiem. Z bajek faworyzuję Mały Klaus i Duży Klaus. Z przyczyn, których się domyślamy, bajki Krasickiego nie są popularne w Hollywood. Bajki Andersena są wszechobecne w naszej kulturze. 

Ciekawe dla ludzi nie znajacych biografii Andersena. Mieszkam w jego rodzinnym kraju zatem mam spojrzenie nieco inne. Nie łączę jego twórczości z jego życiem. Z bajek faworyzuję Mały Klaus i Duży Klaus. Z przyczyn, których się domyślamy, bajki Krasickiego nie są popularne w Hollywood. Bajki Andersena są wszechobecne w naszej kulturze. 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Dawno, dawno temu przeczytałem dwa bardzo stare wydania baśni Andersena" i była to dla mnie wtedy   (chyba teraz też by była)  lektura przerażająca, okupiona kilkoma nieprzespanymi nocami, jakże daleka od tego co  serwuje dzieciakom Disney. Oburzenia co poniektórych że podjęto temat życia osobistego pisarza- nie rozumiem.

Dawno, dawno temu przeczytałem dwa bardzo stare wydania baśni Andersena" i była to dla mnie wtedy   (chyba teraz też by była)  lektura przerażająca, okupiona kilkoma nieprzespanymi nocami, jakże daleka od tego co  serwuje dzieciakom Disney. Oburzenia co poniektórych że podjęto temat życia osobistego pisarza- nie rozumiem.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Bardzo ładnie napisany artykuł, poruszył mnie. Zmartwiłam się tylko jak badacze odkryli, co reprezentowały te tajemnicze plusy w dzienniku...?

Bardzo ładnie napisany artykuł, poruszył mnie. Zmartwiłam się tylko jak badacze odkryli, co reprezentowały te tajemnicze plusy w dzienniku...?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Interpretacje, plotki, pomówienia, fantazje. Zawsze, przynajmniej- staram się , oddzielić dość grubą kreska twórczość danej osoby, od jej życia prywatnego, poglądów, orientacji i czynów. To są dla mnie dwa zupełnie oddzielne światy. I niekoniecznie muszą ze sobą współgrać.

Interpretacje, plotki, pomówienia, fantazje. Zawsze, przynajmniej- staram się , oddzielić dość grubą kreska twórczość danej osoby, od jej życia prywatnego, poglądów, orientacji i czynów. To są dla mnie dwa zupełnie oddzielne światy. I niekoniecznie muszą ze sobą współgrać.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Nie sposób oddzielić utworu od jego autora ale obecnie panujące trendy są conajmniej niepokojące. Otóż próbuje się oceniać książkę przez pryzmat biografii jej autora. Jeżeli autor był mizoginem to jego utwory należy skreślić. Albo doszukuje się projekcji jego prywatnych problemów, zwłaszcza natury seksualnej, w tym co pisał. Nie można zanegować tego, że życie prywatne autora implikuje kształt tego co tworzy ale wydaje mi się, że daną książkę czytam dlatego, że mi się podoba. To jak ją interpretuje zależy ode mnie, od moich doświadczeń, mojej wiedzy i wrażliwości. To ostatnie słowo też jest modne ostatnio. Żeby nie urazić czyjejś wrażliwości cenzuruje się książki. Tego całkowicie nie rozumiem bo przecież każdy ma inną wrażliwość i w zasadzie nie ma rzeczy, która nie może kogoś urazić. Ktoś jednak zostaje sędzią w tej sprawie i ma stwierdzać, która wrażliwość jest właściwa a która nie.  Autor artykułu nie odnosi się krytycznie do Andersena ale "erotyczna Królowa Śniegu" cóż, ma prawo do takiej interpretacji. Jest to jednak subiektywne odczucie autora. Nie mamy prawa kategorycznie stwierdzać co kierowało Andersenem. Może być to ciekawy temat do dyskusji dla badaczy, zwłaszcza psychologii, ale cały czas będzie tylko domniemanie.

Nie sposób oddzielić utworu od jego autora ale obecnie panujące trendy są conajmniej niepokojące. Otóż próbuje się oceniać książkę przez pryzmat biografii jej autora. Jeżeli autor był mizoginem to jego utwory należy skreślić. Albo doszukuje się projekcji jego prywatnych problemów, zwłaszcza natury seksualnej, w tym co pisał. Nie można zanegować tego, że życie prywatne...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dla mnie najpiękniejszą baśnią Hansa Christiana Andersena, najpiękniejszą baśnią mojego dzieciństwa i według mnie najpiękniejszą baśnią w dziejach baśniopisarstwa są  Dzikie łabędzie[bookLink]4379830|Dzikie łabędzie[/bookLink]. Wzruszająca opowieść o sile siostrzano-braterskiej miłości, kiedy piękna Eliza swoimi delikatnymi dłońmi tka suknię z pokrzyw, żeby odczynić zły czar, rzucony na swoich zaklętych w łabędzie braci. Pamiętam, że jeden z nich pozostał z jednym łabędzim skrzydłem zamiast ręki, bowiem Eliza nie zdążyła utkać wszystkich sukni do końca przed wyznaczoną porą. Ale przede wszystkim jest to opowieść o tym, że zło, choć samo przed sobą mieni się być wielkim, groźnym, strasznym i potężnym, w rzeczywistości jest żałośnie słabe, a najdrobniejszą ludzką dobrocią, która wypływa z czystości serca i szczerej potrzeby bycia dobrym, można z dziecinną łatwością przepędzić je precz, bardzo daleko od siebie. "A kysz, a kysz", jak pisał Adam Mickiewicz w "Dziadach". 

Dla mnie najpiękniejszą baśnią Hansa Christiana Andersena, najpiękniejszą baśnią mojego dzieciństwa i według mnie najpiękniejszą baśnią w dziejach baśniopisarstwa są  Dzikie łabędzie[bookLink]4379830|Dzikie łabędzie[/bookLink]. Wzruszająca opowieść o sile siostrzano-braterskiej miłości, kiedy piękna Eliza swoimi delikatnymi dłońmi tka suknię z pokrzyw, żeby odczynić zły...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej