Schematy: 1) przemoc seksualna - zemsta, 2) przemoc seksualna - brak wpływu na fabułę, 3) przemoc seksualna - jedyne wytłumaczenie zachowania bohaterki pojawiające się w kilkunastu polskich bardzo popularnych kryminałach, skutecznie sprawiły, że przestałam je czytać.

Schematy: 1) przemoc seksualna - zemsta, 2) przemoc seksualna - brak wpływu na fabułę, 3) przemoc seksualna - jedyne wytłumaczenie zachowania bohaterki pojawiające się w kilkunastu polskich bardzo popularnych kryminałach, skutecznie sprawiły, że przestałam je czytać.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam

Mój ulubiony schemat kryminału który nigdy mi się nie znudzi -grupa osób -morderstwo -detektyw  -śledztwo = rozwiązanie. :)

Mój ulubiony schemat kryminału który nigdy mi się nie znudzi -grupa osób -morderstwo -detektyw  -śledztwo = rozwiązanie. :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam

Mnie zadziwia to, że wiele powieść jest promowanych jako kryminał, a jednak moim zdaniem koło kryminału nawet nie leżały. Bo nie wystarczy stworzyć postaci typu Dioniza Remańska z powieści Hanny Greń, która żadnego śledztwa nie prowadzi, żadnego wnioskowania, nie zbiera dowodów, a sprawa rozwiązuje się sama. Trudno mi też nazywać kryminałami książki jak "W cieniu góry" Agnieszki Jeż, gdzie nic się nie klei, a fabuła rozwija się w ten sposób, że bohaterowie wyskakują na ulicę i akurat zatrzymują radiowóz albo łażą po lesie i odkrywają zwłoki/nowy ślad/zostają zaatakowani. Niestety wielu pisarzom wydaje się, że napisanie kryminału to prosta sprawa, a potem okazuje się, że jednak nie jest tak łatwo.

Mnie zadziwia to, że wiele powieść jest promowanych jako kryminał, a jednak moim zdaniem koło kryminału nawet nie leżały. Bo nie wystarczy stworzyć postaci typu Dioniza Remańska z powieści Hanny Greń, która żadnego śledztwa nie prowadzi, żadnego wnioskowania, nie zbiera dowodów, a sprawa rozwiązuje się sama. Trudno mi też nazywać kryminałami książki jak "W cieniu góry"...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Ja ostatnio mam nieszczęście trafiać na straszne smuty pisane narracją pierwszoosobową, które zanudzają mnie ględzeniem narratora/narratorki o niczym, a rozwiązania:
- albo można się domyślić dosłownie od razu, kiedy wprowadzany jest dajmy na to wątek chłopaka, który mocniej przytrzymał dziewczynę za nadgarstek, no to wiadomo, że będzie przemocowcem, ale nikt poza czytelnikiem tego oczywiście nie widzi;
- albo jest tak z tyłka obmyślone, jak zaginiony przed laty zły trojaczek, o którym dowiadujemy się na 12 stron przed końcem książki liczącej 500 stron.

I nie wiem, czy ja już po prostu poznałam wszystkie konwencje, czy jakość  utworów z tego gatunku ostatnio spadła.

Ja ostatnio mam nieszczęście trafiać na straszne smuty pisane narracją pierwszoosobową, które zanudzają mnie ględzeniem narratora/narratorki o niczym, a rozwiązania:
- albo można się domyślić dosłownie od razu, kiedy wprowadzany jest dajmy na to wątek chłopaka, który mocniej przytrzymał dziewczynę za nadgarstek, no to wiadomo, że będzie przemocowcem, ale nikt poza...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Klucz do konwencji romansów jest jeszcze prostszy: zakochanie, tragiczne wydarzenie i rozstanie, szczęśliwy powrót i wielka miłość.

Klucz do konwencji romansów jest jeszcze prostszy: zakochanie, tragiczne wydarzenie i rozstanie, szczęśliwy powrót i wielka miłość.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam

Mnie kryminał zawsze kojarzy się ze schematem "dobry policjant/detektyw szuka mordercy, tu szukał, tam szukał i znalazł". Kryminały zawsze wydawały mi się bardzo sztampowe, a przynajmniej mnie się nie udawało znaleźć nic oryginalnego. Jeśli macie jakieś dobre, nieschematyczne propozycje, jestem otwarta.

Mnie kryminał zawsze kojarzy się ze schematem "dobry policjant/detektyw szuka mordercy, tu szukał, tam szukał i znalazł". Kryminały zawsze wydawały mi się bardzo sztampowe, a przynajmniej mnie się nie udawało znaleźć nic oryginalnego. Jeśli macie jakieś dobre, nieschematyczne propozycje, jestem otwarta.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam

Schematy znajdziemy w literaturze praktycznie wszędzie romanse, erotyki, poezja, horrory, fantastyka, science fiction. Praktycznie w latach ok. do 1950-1970 było nowe teraz to mamy tylko reprint tego co było z wymieszanymi elementami.

Schematy znajdziemy w literaturze praktycznie wszędzie romanse, erotyki, poezja, horrory, fantastyka, science fiction. Praktycznie w latach ok. do 1950-1970 było nowe teraz to mamy tylko reprint tego co było z wymieszanymi elementami.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam

Kryminał to mój ulubiony gatunek literacki! 
Z przyjemnością zaczytuję się między innymi w twórczości pana Chmielarza oraz Nesbo, ale bardzo często też sięgam po komedie kryminalne. Tutaj w współczesnych dziełach króluje pan Rogoziński i pan Galiński. Polecam każdemu na poprawę humoru! 

Kryminał to mój ulubiony gatunek literacki! 
Z przyjemnością zaczytuję się między innymi w twórczości pana Chmielarza oraz Nesbo, ale bardzo często też sięgam po komedie kryminalne. Tutaj w współczesnych dziełach króluje pan Rogoziński i pan Galiński. Polecam każdemu na poprawę humoru! 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam

Dwa razy nawiązałem więź uczuciową z bohaterami kryminału: "Koronkowa robota" Pierre'a Lemaitre'a https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4802754/koronkowa-robota i "Siedem" (film z Morganem Freemanem, Bradem Pittem i Kevinem Spaceyem; jeżeli istnieje książka, na pewno nie sięgnę po nią). W obu przypadkach była to więź skrajnie negatywna. Nawet morderstwo powinno być czyste, bez wywlekania flaków.

Dwa razy nawiązałem więź uczuciową z bohaterami kryminału: "Koronkowa robota" Pierre'a Lemaitre'a https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4802754/koronkowa-robota i "Siedem" (film z Morganem Freemanem, Bradem Pittem i Kevinem Spaceyem; jeżeli istnieje książka, na pewno nie sięgnę po nią). W obu przypadkach była to więź skrajnie negatywna. Nawet morderstwo powinno być czyste, bez...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Od kryminałów zdecydowanie bardziej wolę thrillery psychologiczne. Akcja toczy się tam powoli, krew nie leję się obficie, ani nie pada strzał za strzałem. Jest to raczej codzienna rutyna przeplatana intrygą która prowadzi do zaskakującego finału.
Prawdą jest natomiast, że coraz więcej kryminałów i thrillerów jest pisanych w jednym schemacie. Łatwo domyślić się zakończenia i często aż kłuje w oczy nieudolność bohaterów.

Od kryminałów zdecydowanie bardziej wolę thrillery psychologiczne. Akcja toczy się tam powoli, krew nie leję się obficie, ani nie pada strzał za strzałem. Jest to raczej codzienna rutyna przeplatana intrygą która prowadzi do zaskakującego finału.
Prawdą jest natomiast, że coraz więcej kryminałów i thrillerów jest pisanych w jednym schemacie. Łatwo domyślić się zakończenia...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej