Pisk Nazguli, walka z orkami w Morii czy rozczepiona jaźń Golluma to pierwsze skojarzenia które mi się nasuwają kiedy ktoś wspomina o dziełach Tolkiena. Ale bardziej od książek wolałem filmy Jacksona, bo to od nich zacząłem swoją przygodę z gatunkiem fantasy. Oczywiście po oryginał również sięgnąłem. Po Tolkienie był Sapkowski. Z gatunku fantasy przerzuciłem się na kryminały, horrory i fantastykę naukową. I tak już pozostało do dziś. Jednakże po przeczytaniu artykułu jakoś mnie tak naszła chęć na jakąś powieść o krasnoludach. Wyłącznie o krasnoludach [ lekturę ,,Hobbita'' mam już za sobą ] Czy możecie mi polecić jakichś autorów w tej kwestii ?

Pisk Nazguli, walka z orkami w Morii czy rozczepiona jaźń Golluma to pierwsze skojarzenia które mi się nasuwają kiedy ktoś wspomina o dziełach Tolkiena. Ale bardziej od książek wolałem filmy Jacksona, bo to od nich zacząłem swoją przygodę z gatunkiem fantasy. Oczywiście po oryginał również sięgnąłem. Po Tolkienie był Sapkowski. Z gatunku fantasy przerzuciłem się na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Biję brawo i proszę o więcej!

Po pierwszym odcinku cyklu wytypować temat drugiego było łatwo. Ale teraz? Cykl ma dotyczyć tylko fantasy, czy całej fantastyki bez szczegółowego podziału na gatunki? W drugim przypadku pragnę i pożądam w następnej kolejności "Diuny". Albo lewej ręki Le Guin, czyli cyklu "Hain". W pierwszym? Cóż, dla porządku trzeba by się może rozprawić z "Conanem"?

Ciekawe, czy tym razem też trafiłam?

Biję brawo i proszę o więcej!

Po pierwszym odcinku cyklu wytypować temat drugiego było łatwo. Ale teraz? Cykl ma dotyczyć tylko fantasy, czy całej fantastyki bez szczegółowego podziału na gatunki? W drugim przypadku pragnę i pożądam w następnej kolejności "Diuny". Albo lewej ręki Le Guin, czyli cyklu "Hain". W pierwszym? Cóż, dla porządku trzeba by się może rozprawić z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kiedy chodziłam do ogólniaka był wielki boom na Tolkiena, jakoś wtedy premierę miał pierwszy film z serii "Władca Pierścieni", modne były gry RPG i pamiętam, że nawet zdarzyło mi się ze znajomymi rozegrać jakiś scenariusz (mowa o papierowych RPG-ach). Chodziłam na profil humanistyczny, więc oczywistym było, że na języku polskim oprócz całej listy lektur zdarzało się omawiać ostatnio czytane przez nas pozycje. Pamiętam, ze na jednej z takich lekcji jeden z moich kolegów mówił właśnie o tolkienowskiej trylogii. Nasza polonistka i wychowawczyni nawet nie dała mu dokończyć kwitując jego wypowiedź słowami, że jest to "literatura niskich lotów".

Kiedy chodziłam do ogólniaka był wielki boom na Tolkiena, jakoś wtedy premierę miał pierwszy film z serii "Władca Pierścieni", modne były gry RPG i pamiętam, że nawet zdarzyło mi się ze znajomymi rozegrać jakiś scenariusz (mowa o papierowych RPG-ach). Chodziłam na profil humanistyczny, więc oczywistym było, że na języku polskim oprócz całej listy lektur zdarzało się omawiać...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

o jezu, jak czytałeś "Bractwo...", a nie "Drużynę..." to współczuję po stokroć, bo tłumaczenie Łozińskiego to jest profanacja Tolkiena.

o jezu, jak czytałeś "Bractwo...", a nie "Drużynę..." to współczuję po stokroć, bo tłumaczenie Łozińskiego to jest profanacja Tolkiena.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Tom Bombadil był bardzo barwną postacią, która dodała uroku, więc nie zgodzę się, że dobrym pomysłem było pominięcie go w filmie. Natomiast co do wplecenia Arwen w fabułę całkowicie tak - nie chodzi o wymóg, że kobiety muszą odgrywać istotną rolę, bo posypią się oskarżenia o seksizm(chociaż u mnie historie z ciekawymi postaciami kobiecymi zawsze mają dużego plusa), tylko o to, że Tolkien wprowadził do swojej powieści drugoplanowy wątek miłosny, który był dość ważny dla postaci Aragorna, a opisał go tak naprawdę w dodatku pod koniec trzeciej części. Kiedy pierwszy raz czytałam trylogię to w pewnym momemcie pojawiła mi się w głowie taka myśl: ,,Ej, czemu Aragorn, bohater pierwszoplanowany, żeni się z jakąś przypadkową postacią?". W filmie Arwen została rozbudowana tak, żeby pokazać, że ona i Aragorn kochają się cały czas i żeby było widać, dlaczego ją pokochał i jaka ona jest, dzięki czemu można było się tą miłością przejąć. A zarazem nie zostało to rozwleczone na tyle, żeby film stała się melodramatem.

A tak poza tym, to uważam, że i film, i powieść są niesamowite, a to stylizowanie na stare legendy ma swój ogromny urok.

Tom Bombadil był bardzo barwną postacią, która dodała uroku, więc nie zgodzę się, że dobrym pomysłem było pominięcie go w filmie. Natomiast co do wplecenia Arwen w fabułę całkowicie tak - nie chodzi o wymóg, że kobiety muszą odgrywać istotną rolę, bo posypią się oskarżenia o seksizm(chociaż u mnie historie z ciekawymi postaciami kobiecymi zawsze mają dużego plusa), tylko o...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Hmm... Ja jednak będę obstawał, że najwybitniejszym dziełem Tolkiena jest „Władca Pierścieni”. Czytałem wszystko 2-3 klasa podstawówki, a jedynym, co przeczytałem za wcześniej, była zbyt smutna „Nain i Hin Hurin. Opowieść o dzieciach Hurina”.
Najbardziej lubię lekkie i inteligentne dialogi w stylu Jarmuscha czy Tarantino, ale u Tolkiena patetyczność i „pomnikowość” postaci tworzą atmosferę.

Hmm... Ja jednak będę obstawał, że najwybitniejszym dziełem Tolkiena jest „Władca Pierścieni”. Czytałem wszystko 2-3 klasa podstawówki, a jedynym, co przeczytałem za wcześniej, była zbyt smutna „Nain i Hin Hurin. Opowieść o dzieciach Hurina”.
Najbardziej lubię lekkie i inteligentne dialogi w stylu Jarmuscha czy Tarantino, ale u Tolkiena patetyczność i „pomnikowość” postaci...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Generalnie zgadzam się z ogólnym przesłaniem artykułu, chociaż są pewne niuanse, które odbieram nieco inaczej.
„Hobbit” nigdy do mnie nie trafił. Może jednak w mniejszym stopniu jest to kwestia faktycznie pewnego rozkroku między książką dla dzieci i mroczną fantasy dla dorosłych, a bardziej sprawa krótkiej, ograniczonej formy, która nie daje możliwości nakreślenia pełnego obrazu świata. Opowiadania (których osobiście nie lubię, więc pewnie jestem tendencyjny) mogą sie sprawdzać w różnych formułach, ale gatunkiem do którego nadają sie chyba najmniej jest epicka fantasy. Epicka to monumentalna. Monumentalna to rozbudowana. Stworzenie rozbudowanej, spójnej, kompletnej, przekonującej (dla mnie) wizji świata alternatywnego musi zająć przynajmniej... te jakieś tysiąc stron...
Filmy obejrzałem. Władca pierścieni podobał mi się, ale trochę już zatarł w pamięci. Hobbit podobał mi się mniej. Taka wielobarwna, efektowna bajka dla dużych dzieci. Pomysł, że komercyjne przedsięwzięcie obliczone na maksymalizację stopy zwrotu w drodze wymiany sensu na efekciarskie efekty dla przeciętnej (czyli najliczniejszej) publiczności, można ocenić jako poprawianie fabuły – wydaje mi się zabawny :) Książkę odbieramy kilkadziesiąt godzin, film kilka. Z natury rzeczy film jest wielokrotnym uproszczeniem i wyborem rzeczy ważnych, żeby skleić je w całość bez utraty koherentności. Jackson poradził sobie z tym dobrze, dodał kilka ozdóbek, ale niczego nie poprawił.
Co do sztywnego języka. Taka konwencja. Jest oczywiste, że w codziennym życiu ludzie nie porozumiewają się przy pomocy długich, patetycznych monologów. Granica między patosem i śmiesznym bełkotem jest cienka. Ale ramy epickiej fantasy wymagają patosu. Bez pewnej podniosłości nie ma atmosfery. W klasykach gatunku czasami jest jej nawet więcej niż u Tolkiena, np. Mgły Avalonu” to dopiero mają sztywne dialogi. Nie wiem jaka jest recepta, żeby to zrobić dobrze, ale Tolkien ją miał. Odwracając sprawę, jedynym znanym mi autorem, który potrafi używać języka potocznego w epickiej fantasy, żeby to do niej pasowało, jest Abercrombie. W mniejszym stopniu George R.R. Martin i może jeszcze Sanderson. I już raczej nikt więcej. Pewnie do tego też potrzeba jakiejś recepty :)

Generalnie zgadzam się z ogólnym przesłaniem artykułu, chociaż są pewne niuanse, które odbieram nieco inaczej.
„Hobbit” nigdy do mnie nie trafił. Może jednak w mniejszym stopniu jest to kwestia faktycznie pewnego rozkroku między książką dla dzieci i mroczną fantasy dla dorosłych, a bardziej sprawa krótkiej, ograniczonej formy, która nie daje możliwości nakreślenia pełnego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post