Dziękuję serdecznie, gratuluję pozostałym!:)

Dziękuję serdecznie, gratuluję pozostałym!:)

Dziękuje bardzo i gratulacje dla pozostałych ;D

Dziękuje bardzo i gratulacje dla pozostałych ;D

Dziękuję bardzo:)
Wielkie dzięki również dla tych, którzy oddali głosiki poparcia na mój tekst :)

Dziękuję bardzo:)
Wielkie dzięki również dla tych, którzy oddali głosiki poparcia na mój tekst :)

Dziękuję serdecznie i gratuluję pozostałym nagrodzonym :)

Dziękuję serdecznie i gratuluję pozostałym nagrodzonym :)

Gratuluje zwycięzcom ;)

Gratuluje zwycięzcom ;)

Nagrody otrzymują:
what_for
Patrycja
yousaa
Sathe
Dominika

Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Nagrody otrzymują:
what_for
Patrycja
yousaa
Sathe
Dominika

Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy jutro.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy jutro.

" Trzy małe świnki" autorstwa braci Grimm zmieniłyby dzisiejszy zwariowany świat. Zmiana świata nowoczesnego przedstawiałaby się w następujący sposób:

Świnka ciekawska zainteresowana była by wszystkim i zadawałaby pytania co można jeszcze zmienić?

Świnka psotna próbowałaby zniszczyć wszystko to na co pracowali Polacy na łamach kart historii i współczesna historia.

Świnka wesoła unowocześniła by współczesny świat wiecznym szczęściem.

Przepis od świnki wesołej na wieczne szczęście wygląda następująco:

Zero pesymizmu, dużo dawki śmiechu
Tańca codziennego co nie miara
Muzyki, śpiewu bez liku
Taki bądź współczesny sympatyczny człowieku!

" Trzy małe świnki" autorstwa braci Grimm zmieniłyby dzisiejszy zwariowany świat. Zmiana świata nowoczesnego przedstawiałaby się w następujący sposób:

Świnka ciekawska zainteresowana była by wszystkim i zadawałaby pytania co można jeszcze zmienić?

Świnka psotna próbowałaby zniszczyć wszystko to na co pracowali Polacy na łamach kart historii i współczesna historia.

...

Obudziły mnie promienie słoneczne, wpadające każdego poranka przez okno mojej chatki. W sumie większość ludzi nazwałaby ją pewnie barakiem, ale ja lubiłam tu mieszkać. Kiedyś, gdy byłam jeszcze małą dziewczynką, należała do mojej babci, ale po jej śmierci ja się tu wprowadziłam. Sęk w tym, że nie umiałam utrzymać jej w takim ładzie i składzie, jak robiła to babcia.
Leniwie wysunęłam się spod kołdry. Wsunęłam gołe stopy w zniszczone, czarne trampki i powlokłam się do kuchni. Tam czekała już połowa mojego stadka.
Towarzysze siedzieli wokół, nie spuszczając mnie z oczu i w oczekiwaniu merdając ogonami, gdy zabrałam się za przygotowywanie śniadania. Najpierw dla mnie - tosty z jajecznicą - a potem dla nich - wołowina, wątróbki i kurczak, rozłożone w równych porcjach w piętnastu miskach.
Pochłaniając swoje śniadanie patrzyłam jak robią to moi podopieczni. Odkąd oswoiłam wilka, spodobało mi się posiadanie psów, więc gromadziłam pod swym dachem te niewinne przybłędy. Wszystkie odnalazły u mnie dom. Może nie byłam najlepszą panią na świecie i rzadko okazywałam któremukolwiek jakieś uczucia, ale nie biłam ich, nie katowałam. Traktowałam prawie jak równych sobie.
Jak co dzień, po śniadaniu zebrałam się całkiem do kupy. Włosy, makijaż, strój. Spojrzałam w wiszące przy drzwiach, pęknięte u szczytu lustro. Patrzyła na mnie wysoka, szczupła, pewna siebie kobieta w obcisłej, czarnej garsonce, w czarnych, zgrabnych szpileczkach. Perfekcja. Zarzuciłam torebkę na ramię, gotowa do wyjścia. Ach! Byłabym zapomniała o najważniejszym! Podreptałam do swojej malutkiej sypialni i chwyciłam leżącą na szafce nocnej czerwoną wstążkę. Przewiązałam nią włosy tak, że pełniła funkcję opaski i znów skontrolowałam się w lustrze. Teraz jestem gotowa.
Wyszłam, zatrzaskując drzwi chatki. Moje stadko pilnowało jej w czasie mojej nieobecności, mogąc swobodnie wchodzić i wychodzić przez klapkę z przodu i tyłu domu. Stukając obcasami o płyty nierównego chodnika podeszłam do mojego czerwonego Porsche. Cóż, to, że mieszkam w środku lasu z piętnastką psów, w rozpadającym się baraku, czterdzieści kilometrów od cywilizacji, nie oznacza wcale, że nie stać mnie na samochód.
Jak się jest kobietą biznesu, a dokładniej mówiąc szefową najlepszej na rynku firmy handlującej nieruchomościami wszelkiego rodzaju i pokroju, to można pozwolić sobie na małe luksusy. Zresztą, żeby to był jedyny biznes, którym władam. Mój średni miesięczny dochód przekracza wartość średniej wyspy. Tak, tak, moi drodzy. Kiedyś, będąc małą dziewczynką nazywano mnie Czerwonym Kapturkiem. Teraz - jestem Wilkiem.

Obudziły mnie promienie słoneczne, wpadające każdego poranka przez okno mojej chatki. W sumie większość ludzi nazwałaby ją pewnie barakiem, ale ja lubiłam tu mieszkać. Kiedyś, gdy byłam jeszcze małą dziewczynką, należała do mojej babci, ale po jej śmierci ja się tu wprowadziłam. Sęk w tym, że nie umiałam utrzymać jej w takim ładzie i składzie, jak robiła to babcia.
Leniwie...

"DZIEWCZYNKA Z ZAPAŁKAMI- NAJLEPSZY TOWAR"

Magdalena miała wtedy 15 lat i mieszkała ze swoją babką. Nie wiodło jej się nigdy zbyt dobrze. Matka umarła zaraz po jej urodzeniu a jej ojciec pił jeszcze przed jej urodzeniem. Żyły razem z babką z jej emerytury, która nawiasem mówiąc nie była zbyt duża. Rówieśnicy zawsze się z niej wyśmiewali. Nie miała najdroższych butów z najwyższej półki, nie chodziła na imprezy i do miast z innymi, bo jak mówiła nie miała na to ochoty. W rzeczywistości chodziła po szkole pracować w MacDonaldzie, żeby dołożyć się do pieniędzy z emerytury babki, która ledwo starczała na same rachunki.
Z racji, że była niepełnoletnia, nie pracowała przy jedzeniu tylko sprzątała gdzieś z tyłu restauracji, co w sumie jej pasowało, bo nie musiała wystawiać się na widok niezbyt życzliwych kolegów. Tym razem jednak było inaczej. Jeden z pracowników nie mógł przyjść do pracy a ona miała go zastąpić. Nie raz już to robiła, nie było to więc dla niej problemem.
-Tak, proszę?- spytała kolejnego klienta automatycznie już po przyjęciu kilkunastu zamówień.
-Patrz! Brudaska!
Dopiero teraz Magdalena uświadomiła sobie kto przed nią stoi: Agata- najwredniejsza plotkara w całej szkole.
- Wiedziałeś, że ta Brudaska tu pracuje?!- Agata zaniosła się obrzydliwym, gardłowym śmiechem, jakim zanoszą się tylko tak perfidnie wredne osoby jak ona.
W jednej chwili Magdalena znalazła się na zewnątrz lokalu. Biegła, biegła i biegła, aż myślała, że wypluje płuca. Łzy spływały jej po policzkach strugami. W tym momencie ktoś ją złapał za ramię. Zduszony krzyk wyrwał się z jej gardła, przytłumiony ogromnym łapskiem. Zaczęła się szarpać i kopać powietrze, ale nic jej to nie dało w porównaniu z gabarytami przeciwnika. Uspokoiła się. Oprych zdjął łapsko. Znów zaczęła krzyczeć. Sytuacja powtórzyła się. Koleś znowu zatkał jej usta ogromną łapą.
- Posłuchaj mała. Zdejmę zaraz rękę z tej twojej ślicznej buźki, ale ty nie zaczniesz wrzeszczeć. Wytłumaczę ci o co biega,a ty spokojnie wysłuchasz i nie będziesz się odzywać, ok?
- Słuchaj. Widzę, że coś cię trapi.Mam coś dla ciebie.- Wyciągnął z kieszeni maleńką torebkę srebrnobiałego proszku.- To jest "Dziewczynka z zapałkami". Nowy towar na rynku. Zupełny odlot.Wiem, że nie jesteś z takich co biorą. Nie wyglądasz na taką. Ale! To jest towar dla właśnie takich jak ty!- uderza ją palcem w pierś- Jest to jedyna taka twoja okazja. Więcej nie będzie. Dam ci całą działkę za darmo. Odlot gwarantowany na jakieś 4 godziny. To co?
Zanim zdąży odpowiedzieć, wciska jej torebeczkę do ręki i znika. Dosłownie rozpływa się w powietrzu. Magdalena zaczyna się zastanawiać, czy już w nią czymś nie dmuchnął. Otwiera powoli pięść. Palec po palcu. Chyba mi nie zaszkodzi jak raz spróbuję...
Srebrzystobiały, połyskujący proszek leżał rozsypany przed nią na stoliku.
Czuje miłe ciepło. Przed oczami widzi spełnienie najskrytszych marzeń. niestety tylko trzy. Za każdym razem czuje miłe ciepło ogarniające jej ciało. A potem... Potem nic.Nazwa narkotyku była bardzo dosłowna- trzy marzenia ogrzewające ciało, a potem...Śmierć.Śmierć niewinna. Śmierć Magdaleny.

"DZIEWCZYNKA Z ZAPAŁKAMI- NAJLEPSZY TOWAR"

Magdalena miała wtedy 15 lat i mieszkała ze swoją babką. Nie wiodło jej się nigdy zbyt dobrze. Matka umarła zaraz po jej urodzeniu a jej ojciec pił jeszcze przed jej urodzeniem. Żyły razem z babką z jej emerytury, która nawiasem mówiąc nie była zbyt duża. Rówieśnicy zawsze się z niej wyśmiewali. Nie miała najdroższych butów z...