Ja zagłosowałam na ,,Igrzyska Śmierci: Ballada Ptaków i Węży" (ekranizacja). Jeśli chodzi o bohaterów, to najbardziej poruszyły mnie początki losów Snowa. Jego nietuzinkowość i nowe pomysły pomogły mu utrzymać się w grupie. Nawiązując więź z Lucy przedstawił się z ,,uczuciowej" strony. Potrafił okazać troskę i współczucie niezważając na ryzyko podejmowania relacji z osobą nisko usytułowaną. Wyszedł przed szereg, by pomóc dziewczynie przeżyć. Dla osób z jego swer niewyobrażalne było zbliżyć się do osoby tak przeciętnej. Pomimo mniej pozytywnego zakończenia historii, według mnie Snow nie jest tylko zimną i nieczułą postacią, a mężczyzną znającym empatię i życzliwość, które zaginęły w jego wnętrzu przez nieprzyjemne wydarzenia, które miały miejsce w jego życiu.

Ja zagłosowałam na ,,Igrzyska Śmierci: Ballada Ptaków i Węży" (ekranizacja). Jeśli chodzi o bohaterów, to najbardziej poruszyły mnie początki losów Snowa. Jego nietuzinkowość i nowe pomysły pomogły mu utrzymać się w grupie. Nawiązując więź z Lucy przedstawił się z ,,uczuciowej" strony. Potrafił okazać troskę i współczucie niezważając na ryzyko podejmowania relacji z osobą...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Fourth Wing. Czwarte Skrzydło

Wybrałam Violet, bo choć jest delikatna i krucha, podejmuje wyzwania niebezpieczne i ocierające się o śmierć. Gdy matka jedną decyzją burzy jej plany na przyszłość, zmiatając jej nadzieje, Violet się nie poddaje, lecz podejmuje wyzwanie. Potrafi myśleć logicznie, wyciągnąć wnioski i słuchać innych, a to nie są częste cechy u bohaterek fantasy. Jej determinacja i siła w obliczu trudności poruszyły mnie głęboko, stając się inspiracją do odwagi i wytrwałości w życiu codziennym. Violet nie tylko reprezentuje siłę wrażliwego serca, ale także pokazuje, że prawdziwa moc tkwi w umyśle i charakterze, niezależnie od okoliczności. Zachwyciła mnie swoim niezłomnym dążeniem do osiągnięcia celu pomimo przeciwności losu.

Fourth Wing. Czwarte Skrzydło

Wybrałam Violet, bo choć jest delikatna i krucha, podejmuje wyzwania niebezpieczne i ocierające się o śmierć. Gdy matka jedną decyzją burzy jej plany na przyszłość, zmiatając jej nadzieje, Violet się nie poddaje, lecz podejmuje wyzwanie. Potrafi myśleć logicznie, wyciągnąć wnioski i słuchać innych, a to nie są częste cechy u bohaterek fantasy....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wilczyca ( Laura Wilk) to policjantka, tropiąca seryjnego zabójcę w "Poszukiwaczu Zwłok" Mirosława Gorzki. Kobieta nieszablonowa, łącząca w sobie siłę, profesjonalizm, udowadniająca, że jest równie skuteczna a nawet lepsza niż koledzy z jednostki. Wewnątrz delikatna, kobieca, subtelna, pożądana, podziwiana w swojej stanowczości, naturalności. Nienawidzona przez konkurentów, za przełamywanie i wychodzenie ze stereotypowej roli. Wiele cech Laury, jest uniwersalne dla każdej z nas w różnych rolach życiowych jakie obieramy. Siłaczki dnia codziennego, ubierające uśmiech i zdecydowanie.

Wilczyca ( Laura Wilk) to policjantka, tropiąca seryjnego zabójcę w "Poszukiwaczu Zwłok" Mirosława Gorzki. Kobieta nieszablonowa, łącząca w sobie siłę, profesjonalizm, udowadniająca, że jest równie skuteczna a nawet lepsza niż koledzy z jednostki. Wewnątrz delikatna, kobieca, subtelna, pożądana, podziwiana w swojej stanowczości, naturalności. Nienawidzona przez konkurentów,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Głosuję na "Love on the Brain"

Bee w życiu kieruje się swoimi twardymi zasadami które „konsultuje” ze wspaniałą  Marią Skłodowska Curie. Jak wielu z nas brakuje czasem w życiu takiego podejścia ? – odważnego, zdecydowanego i pewnego siebie.
Podczas typowych codziennych problemów jak praca czy miłość Bee dostarcza wiele
emocji aż czasem chciało by się szepnąć jej do ucha jakieś słowa wsparcia ;)
Pełna wzlotów i upadków historia bohaterki daje poczucie że każdy z nas zmaga się
z własnymi problemami ale też uświadamia, że każdy z nas może osiągnąć sukces.
Bee uczy nas by się nie poddawać, mieć poczucie własnej wartości i pewnie iść
po swoje bo przecież każdy ma w sobie te cechy. Trzeba je tylko odgrzebać gdzieś z głębi…

Głosuję na "Love on the Brain"

Bee w życiu kieruje się swoimi twardymi zasadami które „konsultuje” ze wspaniałą  Marią Skłodowska Curie. Jak wielu z nas brakuje czasem w życiu takiego podejścia ? – odważnego, zdecydowanego i pewnego siebie.
Podczas typowych codziennych problemów jak praca czy miłość Bee dostarcza wiele
emocji aż czasem chciało by się szepnąć jej do ucha...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jedynym właściwym zwycięzcą w kategorii fantasy jest oczywiście Pan Virion, napisany przez genialnego Andrzja Ziemiańskiego. Jeśli ktoś ma wątpliwości, pozwólcie, że przedstawię wam, dlaczego jesteście w błędzie. Proszę siadać i słuchać grzecznie. 

-Świat Viorina jest najeżony humorem niczym tarcza piechura Luan pod ostrzałem wrogich łuczników.  
-Po przeczytaniu całej serii automatycznie zyskujesz status czytelnika natchnionego.  
-Virion nie bierze jeńców. Dosłownie! Każdy, kto zacznie czytać, zostaje niewolnikiem serii aż do końca swych dni.  
-Z każdej strony leje się tam alkohol. Nie polecam prowadzić samochodu. Po przeczytaniu dwóch rozdziałów miałem około półtora promila. 

Wymieniałbym tak w nieskończoność, ale niestety limit 1500 znaków czyha niczym wrogi agent Troy. 

Jedynym właściwym zwycięzcą w kategorii fantasy jest oczywiście Pan Virion, napisany przez genialnego Andrzja Ziemiańskiego. Jeśli ktoś ma wątpliwości, pozwólcie, że przedstawię wam, dlaczego jesteście w błędzie. Proszę siadać i słuchać grzecznie. 

-Świat Viorina jest najeżony humorem niczym tarcza piechura Luan pod ostrzałem wrogich łuczników.  
-Po przeczytaniu całej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Chłopy, ach te Chłopy...

Mój wybór padł na ekranizację „Chłopów” Reymonta, ponieważ nie widzę innej rzeczy, na którą mogłabym zagłosować. Byłam na filmie w kinie i nie mogłam oderwać wzroku – nie dlatego, że w końcu lektura stała się przystępna, ale dlatego że mogłam zobaczyć to co zwykle jest nieruchome, czyli obrazy polskich mistrzów malarstwa. Tak siedziałam i zastanawiałam się, czemu mój świat nie jest taki kolorowy, taki namiętny, taki że… aż wyrywa serce z piersi. Nie przeczytałam do końca książki, wydawała mi się nudna, ale po tej ekranizacji przekonałam się, że moja interpretacja stała się kluczem do niezrozumienia przekazu. W kinie, nagle poczułam wstyd, że nie skończyłam książki, że nie dowiedziałam się do końca jakie były losy Jagny. Innymi słowy, film wzbudził we mnie chęć do czytania!

 
https://www.instagram.com/p/CynFDzborbk/?img_index=5  <jeśli obrazek się nie wyświetla, link do obrazka>

Po prostu i zwyczajnie się zachwyciłam jeszcze raz Młodą Polską, przypomniałam sobie że ludzie w tamtych czasach to nie tylko brak elektryczności, to uczucia, emocje, życie codzienne, dramaty i komedie. A do tego ta muzyka. Ekmm…. TA MUZYKA! Zanim poszłam do kina już znałam na pamięć utwór „Jesień – Tańcuj” i do teraz wzbudza u mnie uczucie pragnienia miłości. 

https://www.youtube.com/watch?v=amHCTTvWP4o <link do piosenki>

Nie spodziewałam się, że jakaś stara, zatęchła lektura szkolna wzbudzi u mnie tyle emocji. Dałam się zaskoczyć i to jest piękne. I tak powinno to wyglądać! 😍

Chłopy, ach te Chłopy...

Mój wybór padł na ekranizację „Chłopów” Reymonta, ponieważ nie widzę innej rzeczy, na którą mogłabym zagłosować. Byłam na filmie w kinie i nie mogłam oderwać wzroku – nie dlatego, że w końcu lektura stała się przystępna, ale dlatego że mogłam zobaczyć to co zwykle jest nieruchome, czyli obrazy polskich mistrzów malarstwa. Tak siedziałam i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zagłosowałam na ekranizację Znachora. Ale to nie on jest dla mnie wyjątkowym boharerem, a jego córka, która bez rodziców potrafi poradzić sobie w życiu. Ma w sobie ogrom siły i motywacji by działać. Żadnej pracy się nie boi. I mimo wszystko nadal potrafi myśleć pozytywnie i bujać w obłokach oraz marzyć. Podziwiam ją za to i po części widzę w niej siebie. Podobno najbardziej doceniamy tych bohaterów książek i filmów, z którymi się utożsamiamy i chyba tak właśnie jest! 

Zagłosowałam na ekranizację Znachora. Ale to nie on jest dla mnie wyjątkowym boharerem, a jego córka, która bez rodziców potrafi poradzić sobie w życiu. Ma w sobie ogrom siły i motywacji by działać. Żadnej pracy się nie boi. I mimo wszystko nadal potrafi myśleć pozytywnie i bujać w obłokach oraz marzyć. Podziwiam ją za to i po części widzę w niej siebie. Podobno najbardziej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Signa Farrow, główna bohaterka „Belladonny”, to nie tylko postać literacka, lecz mieszanka tajemnic, elegancji i siły. Jej losy, splatające się z intrygami rodziny mieszkającej w Thorn Grove, nadają tej historii niezapomnianego uroku. Dlaczego więc Signa jest niezwykle fascynującą bohaterką?

Zacznijmy od samej istoty jej charakteru. Signa nie jest typową damą pragnącą jedynie pięknych sukien i balów. Jej nieustająca walka z losem, który determinuje ją do czegoś o wiele większego, dodaje głębi jej postaci. To nie tylko mroczny klimat rezydencji Thorn Grove sprawia, że Signa jest wyjątkowa, ale również jej nieprzewidywalne moce i tajemnicze powiązania ze śmiercią.

Dzięki poprowadzonej przez autorkę narracji, Signa staje się dla czytelnika przewodniczką przez labirynt korytarzy, układającą karty na stole z podejrzanymi. Wielowymiarowość Signy, uwidoczniona w trakcie lektury, sprawia, że współczując jej, jednocześnie podziwiamy jej siłę. Signa Farrow pozostaje w pamięci czytelnika jako postać pełna tajemnic i niebezpieczeństw.

Tak więc, jeśli szukasz bohaterki, która nie tylko nosi piękne suknie, ale również skrywa w sobie nieodkryte moce, a jej losy splatają się z gotyckimi intrygami, Signa Farrow z pewnością dostarczy Ci niezapomnianego doświadczenia. „Belladonna” to nie tylko powieść, to podróż przez emocjonalne labirynty z fascynującą bohaterką u swego boku.

Signa Farrow, główna bohaterka „Belladonny”, to nie tylko postać literacka, lecz mieszanka tajemnic, elegancji i siły. Jej losy, splatające się z intrygami rodziny mieszkającej w Thorn Grove, nadają tej historii niezapomnianego uroku. Dlaczego więc Signa jest niezwykle fascynującą bohaterką?

Zacznijmy od samej istoty jej charakteru. Signa nie jest typową damą pragnącą...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jeden ze swoich głosów oddałam na  Atlas. Historia Pa Salta[bookLink]5043802|Atlas. Historia Pa Salta[/bookLink]. I to nie z powodu głównego bohatera, a jednej z kobiet, którą uratował w trakcie swojej wędrówki. Mam na myśli tu Marine  - która wyrwana została z zepsutego świata by pomóc Atlasowi, a w czym? W zostaniu "matką" dla jego 6 ściu adopcyjnych córek. Poświęciła całe swoje życie by dać, miłość i ciepło obcym kobietom, a mało tego, pokochała je jak własne córki. Mimo że wiele wnioskuję na jej miłość do Atlasa to wciąż pozostawała mu wierną przyjaciółką i dochowywała jego tajemnic. Marina na rzecz innych osób, można powiedzieć że oddala swoją ogromną część życia, była wdzięczna, silna i inteligetna, a dodatkowo nigdy nie skreśliła nikogo za poplenione błędy. Dlatego właśnie wywarła na mnie wrażenie, jako drugoplanowa postać zostanie że mną w pamięci na znacznie dłużej niż któraś z dziewcząt- bo poświęcenie wymaga odwagi, której nie kazda kobieta czy mężczyzna są w stanie się podjąć.

Jeden ze swoich głosów oddałam na  Atlas. Historia Pa Salta[bookLink]5043802|Atlas. Historia Pa Salta[/bookLink]. I to nie z powodu głównego bohatera, a jednej z kobiet, którą uratował w trakcie swojej wędrówki. Mam na myśli tu Marine  - która wyrwana została z zepsutego świata by pomóc Atlasowi, a w czym? W zostaniu "matką" dla jego 6 ściu adopcyjnych córek. Poświęciła...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mój głos w tegorocznym Plebiscycie Książka Roku powędrował do Cassandry Clare "Łańcuch z cierni". Jest to ostatnia część trylogii "Ostatnie godziny". Uwielbiam postać Cordelii Carstairs. Uważam, że została przedstawiona jako silna postać kobieca, prawdziwa wojowniczka, która do samego końca walczy o męża oraz swoich najbliższych. Myślę, że możemy się od niej wiele nauczyć. Nie tylko jeśli chodzi o walkę fizyczną, ale również o miłosne potyczki i wytrwałość w miłości do tego jedynego mężczyzny. Clare wie, jak podgrzać atmosferę, bowiem żadna jej książka mnie jeszcze nigdy nie zawiodła, wręcz za każdym razem czuję niedosyt, że skończyła się tak szybko. Jej twórczość to idealne przykłady prawdziwej miłości.

Mój głos w tegorocznym Plebiscycie Książka Roku powędrował do Cassandry Clare "Łańcuch z cierni". Jest to ostatnia część trylogii "Ostatnie godziny". Uwielbiam postać Cordelii Carstairs. Uważam, że została przedstawiona jako silna postać kobieca, prawdziwa wojowniczka, która do samego końca walczy o męża oraz swoich najbliższych. Myślę, że możemy się od niej wiele nauczyć....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej