Zaproponowałbym grą kooperacyjną.
Gra toczy się na planszy będącej odwzorowaniem miasteczka. W grze zajmujemy się kotami, ale nie domowymi, tylko popularnymi dachowcami. Miasto zostaje zaatakowane przez szkodniki (myszy i szczury), które zjadają zapasy jedzenia (zboża). Aby poradzić sobie z problemem, należy zadbać o odpowiednią populację kotów, tak by wyłapywały szkodniki. Każdy gracz ma do dyspozycji ograniczony budżet, co jest realizowane przez odpowiednią ilość akcji. W ramach akcji można zbudować budkę dla kotów lub dokarmić koty. Zbudowanie budki dla kotów powoduje zwiększenie populacji kotów. Brak dokarmiania spowoduje zmniejszenie populacji, gdyż koty przenoszą się w inne rejony. Natomiast zbyt obfite dokarmienie spowoduje brak chęci kotów do wyłapywania szkodników. Głównym celem gry jest odpowiednie zbilansowanie ilości kotów, tak aby pojawiające się gryzonie nie zjadały zapasów. Można wprowadzić warianty rozszerzające grę dla bardziej rozwiniętych graczy np. dodatkową akcję: sterylizację kotów (aby ograniczyć rozmnażanie), czy zdarzenia losowe: napaść lisów, które zjadają koty itp.
Myślę, że wspólna gra, nie przeciw sobie, a razem przeciw grze pozwolą połączyć graczy w dążeniu do celu i na wspólną grę zarówno dzieci, jak i dorosłych (dorośli zawsze mogą pomóc dzieciom bez szkody dla przebiegu gry). Natomiast dbanie o zwierzęta nauczy młodsze dzieci empatii, uzmysłowi, że należy dbać o małe stworzenia, nawet te bezdomne.

Zaproponowałbym grą kooperacyjną.
Gra toczy się na planszy będącej odwzorowaniem miasteczka. W grze zajmujemy się kotami, ale nie domowymi, tylko popularnymi dachowcami. Miasto zostaje zaatakowane przez szkodniki (myszy i szczury), które zjadają zapasy jedzenia (zboża). Aby poradzić sobie z problemem, należy zadbać o odpowiednią populację kotów, tak by wyłapywały...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Rodzinnie uwielbiamy gry. Bardzo często w podróży wymyślamy własne. Ulubioną grą mojej córki jest wymyślanie rzeczy z danej kategorii, które mają się zaczynać na literę, na którą skończyło się poprzednie słowo. Np. kategoria zwierzęta: dzik -> Kaczka -> anakonda itp. dodatkowe punkty otrzymuje się, jeśli ostatnią literką nie jest "a". 

Rodzinnie uwielbiamy gry. Bardzo często w podróży wymyślamy własne. Ulubioną grą mojej córki jest wymyślanie rzeczy z danej kategorii, które mają się zaczynać na literę, na którą skończyło się poprzednie słowo. Np. kategoria zwierzęta: dzik -> Kaczka -> anakonda itp. dodatkowe punkty otrzymuje się, jeśli ostatnią literką nie jest "a". 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Gra w marzenia. Ilość graczy dowolna. Rozpoczyna najstarszy. Można dziedzinę, której dotyczy marzenie np. podróże, wymarzony zawód, samochód itp.  Podaje 5 słów określających marzenie. Reszta zgaduje. Wygrywa osoba, która odgadnie największą ilość marzeń. 

Gra w marzenia. Ilość graczy dowolna. Rozpoczyna najstarszy. Można dziedzinę, której dotyczy marzenie np. podróże, wymarzony zawód, samochód itp.  Podaje 5 słów określających marzenie. Reszta zgaduje. Wygrywa osoba, która odgadnie największą ilość marzeń. 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Mam słabość do gier rozbudzających szare komórki, łamigłówek, zadań na spostrzegawczość, wyzwań czerpiących z pokładów kreatywności. Lubię także rozwiązywać labirynty. Rywalizacja w szybkości odnajdywania ścieżki do celu mogłaby być zajmująca i pozytywnie uzależniająca. Gra mojej wizji to planszówka niemałych rozmiarów zhybrydyzowana z pomocą elektroniki. Byłaby podzielona przegrodą na dwie identyczne części. Każda strona tworzona by była przez bardzo liczne pola z ruchomymi ściankami. Ścianki te automatycznie i szybko kreowałyby labirynty. Gra miałaby zainstalowane gotowe układy, np. 100 różnych labiryntów przełączanych losowo jednym przyciskiem. Dwie osoby równocześnie rozwiązują ten sam labirynt--po to lustrzane części tej dużej planszy. Wbudowany licznik mierzyłby dodatkowo czas. Istniałaby też tryb ustawiania ścianek według siebie. Gra byłaby bezprzewodowa, ładowana przez kabelek USB, a ponadto podświetlana,dzięki czemu umilałaby czas spędzany na dworze o późnej porze, np. przy ognisku. 

Mam słabość do gier rozbudzających szare komórki, łamigłówek, zadań na spostrzegawczość, wyzwań czerpiących z pokładów kreatywności. Lubię także rozwiązywać labirynty. Rywalizacja w szybkości odnajdywania ścieżki do celu mogłaby być zajmująca i pozytywnie uzależniająca. Gra mojej wizji to planszówka niemałych rozmiarów zhybrydyzowana z pomocą elektroniki. Byłaby podzielona...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nadszedł czas, aby wyjawić mój sekret, a tak naprawdę pomysł na grę towarzyska. Gra była nawet w trakcie realizacji. Wszystko zaplanowane, pieniądze przygotowane, wystarczył jeden krok, by rozpocząć produkcje kart – bo gra miała być karciana. Jednak ten jeden krok był dla mnie zbyt duży i nie mogłabym udźwignąć pracy, która na mnie czekała po produkcji kart. Nazwy tej gry wam nie wyjawię, ale wyjawię wam jej zasady ;)
Gra – powiedzmy nieco niekonwencjonalna, której nie da się wygrać. W grę można grać samemu albo z kimś bliskim, we dwójkę, a nawet w grupie. Polega na nawiązaniu głębszej więzi z drugą osoba bądź samym sobą. Na zrozumieniu siebie, swoich potrzeb, ale także zrozumieniu drugiej osoby.
Na każdej karcie znajdziecie pytanie dotyczące waszego życia, pragnień, wspomnień. Na pytanie należy odpowiedzieć zgodnie z prawdą. Druga osoba może zadawać pytania. W pudełku znajdziecie także kilka „extra” kart, które pozwalają zadać pytanie niekoniecznie związane z opowiedziana sytuacja, kartę, która pozwala zmienić pytanie oraz kartę, która odwraca wylosowane pytanie na drugą osobę.
W grze jednoosobowej polegałoby to bardziej na zasadzie pamiętnika, w którym wklejamy wylosowane pytania i na nie odpowiadamy.
Jak dla mnie bardzo piękna gra z przesłaniem.

Nadszedł czas, aby wyjawić mój sekret, a tak naprawdę pomysł na grę towarzyska. Gra była nawet w trakcie realizacji. Wszystko zaplanowane, pieniądze przygotowane, wystarczył jeden krok, by rozpocząć produkcje kart – bo gra miała być karciana. Jednak ten jeden krok był dla mnie zbyt duży i nie mogłabym udźwignąć pracy, która na mnie czekała po produkcji kart. Nazwy tej gry...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Gra towarzyska polegająca na skojarzeniach oraz pytaniach.Do gry potrzebne są 2-8 osób, karty z obrazkami oraz totem. Każdy dostaje 3 karty.Osoba zaczynająca i trzymająca totem zadaje pytanie związane z kartą, którą trzyma w ręce, osoby odpowiadające muszą jak najszybciej wymyślić odpowiedź związaną z jedną kartą, którą trzymają na ręce. Następnie zwycięzca, czyli pierwsza osoba, która udzieliła odpowiedzi i odłożyła kartę, dostaje 10 punktów, osoba pytająca 1 punkt, a kolejni odpowiadający po 1 punkcie, jeśli ktoś nie zdoła odpowiedzieć, dostaje 0 punktów. Po każdej rozgrywce, można dobrać brakujące karty, tak aby na ręce mieć 3 karty. Kolejne pytanie zadaje osoba po prawej stronie. Można grać do ustalonej puli punktów lub ilości okrążeń totemu. Miłej zabawy.

Gra towarzyska polegająca na skojarzeniach oraz pytaniach.Do gry potrzebne są 2-8 osób, karty z obrazkami oraz totem. Każdy dostaje 3 karty.Osoba zaczynająca i trzymająca totem zadaje pytanie związane z kartą, którą trzyma w ręce, osoby odpowiadające muszą jak najszybciej wymyślić odpowiedź związaną z jedną kartą, którą trzymają na ręce. Następnie zwycięzca, czyli pierwsza...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Stworzyłabym grę Książkoholik :)
Mamy dwie talie kart. Na jednej są umieszczone litery alfabetu, na drugiej zadania.
W każdej turze losujemy kartę litery i kartę zadania.
Na przykład:
Ile książek jesteś w stanie wymienić na literę M w ciągu minuty? - Kto wymieni więcej zdobywa punkt.
Licytujemy się kto potrafi podać najdłuższy tytuł zaczynający się na literę U.
Podaj tytuł książki zaczynający się na literę P z miastem w tytule.
Kolejno wymieniamy nazwy książek na literę W, brak odpowiedzi przez 3 sekundy - odpadasz.

Myśl szybko, bo inaczej Twoi przeciwnicy Cię przegonią!
Myślę, że byłaby to wesoła i szybka gra dla wszystkich miłośników książek. 

Stworzyłabym grę Książkoholik :)
Mamy dwie talie kart. Na jednej są umieszczone litery alfabetu, na drugiej zadania.
W każdej turze losujemy kartę litery i kartę zadania.
Na przykład:
Ile książek jesteś w stanie wymienić na literę M w ciągu minuty? - Kto wymieni więcej zdobywa punkt.
Licytujemy się kto potrafi podać najdłuższy tytuł zaczynający się na literę U.
Podaj tytuł...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Gra "Muzea Świata" byłaby szybką karcianką. Każdy z uczestników otrzymywałby kartę główną z nazwą muzeum (np. Luwr, Uffizi), kolorem przewodnim oraz z zaznaczonymi pięcioma najsławniejszymi obiektami, które trzeba zebrać w ciągu gry. Następnie każdemu graczowi rozdawałoby się losowo siedem kart. W trakcie swojej rundy można byłoby zagrać jedną z nich. Byłyby dwa typy kart - obiektów oraz akcji. Pierwsze z nich przedstawiałyby zabytki oraz dzieła sztuki. Można je wyłożyć do swojego muzeum lub wymienić się z innymi graczami. Część z nich oznaczona byłaby kolorami odpowiednich muzeów i takie karty może zagrać jedynie gracz posiadający to muzeum. Druga część byłaby szara i możliwa do zebrania przez każdego gracza, stanowiłyby podstawę dodatkowych punktów na koniec gry. Karty akcji natomiast byłyby źródłem interakcji między graczami. Byłoby ich kilka rodzajów i każda z nich robiłby co innego. Np. Karta "konserwacja" wycofywałaby obiekt z kolekcji na 2 tury. "Złodziej" odbierałby jednemu muzeum kartę i dokładał do drugiego. "Katalogowanie" zmuszałoby wybranego gracza do pominięcia tury. I wiele innych. Gra kończyłaby się, gdy jedno z muzeów zebrałoby swoje pięć sławnych obiektów. Punktowałoby się następująco - każdy sławny obiekt byłby wart 10 punktów, pozostałe obiekty danego muzeum 5, inne (szare) zabytki i dzieła sztuki 1 punkt, z tym że za zebranie kolekcji danego typu (np. zabytków antyku) albo kolekcji danego artysty otrzymywałoby się podwójną ilość.  

Gra "Muzea Świata" byłaby szybką karcianką. Każdy z uczestników otrzymywałby kartę główną z nazwą muzeum (np. Luwr, Uffizi), kolorem przewodnim oraz z zaznaczonymi pięcioma najsławniejszymi obiektami, które trzeba zebrać w ciągu gry. Następnie każdemu graczowi rozdawałoby się losowo siedem kart. W trakcie swojej rundy można byłoby zagrać jedną z nich. Byłyby dwa typy kart -...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

„Bookteka” – wspaniała rozrywka dla miłośników książek!
Gracze poruszają się pionkami po planszy zaliczając kolejne misje: ucieczka przed bibliotekarką goniącą za nieoddanie książek w terminie,  kurs introligatorski „jak ogarnąć podniszczony egzemplarz”, plebiscyt na top  książkę roku oraz quiz „kto ma najwięcej przeczytanych książek na LubimyCzytać”.  Wygrywa ten, kto najszybciej przejdzie całą planszą i nie da się zjeść molom  książkowym! Po drodze można zebrać kolorowe zakładki do książek (broń przeciwko  bibliotekarce), ściągi na egzamin na koniec kursu introligatorskiego i tytułu  książek biorących w plebiscycie. Celem gry jest oczywiście pokonanie przeciwników  – można wysyłać przeciwko nim najmniej lubiane egzemplarze – lecz świetna  zabawa gwarantowana niezależnie od wyniku!
Rewelacyjna grafika, pola na planszy typu „wolę drukowane od ebooka – 3 pola do przodu” oraz hasło przewodnie: Bookteka na Was czeka – oto synonimy dobrej rozrywki.   

„Bookteka” – wspaniała rozrywka dla miłośników książek!
Gracze poruszają się pionkami po planszy zaliczając kolejne misje: ucieczka przed bibliotekarką goniącą za nieoddanie książek w terminie,  kurs introligatorski „jak ogarnąć podniszczony egzemplarz”, plebiscyt na top  książkę roku oraz quiz „kto ma najwięcej przeczytanych książek na LubimyCzytać”.  Wygrywa ten, kto...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja zaproponowałabym książkową grę 'Durszlak' Wymagania: parzysta ilość uczestników, oczywiście durszlak oraz parę karteczek i długopis. Każdy uczestnik wypisuje na karteczkach 3 tytuły książek i wrzuca do durszlaka umieszczonego pośrodku, następnie uczestnicy dobierają się w pary i siadają naprzeciwko siebie wokół durszlaka. Zasady: zaczyna losowo wybrana para. Jedna osoba z pary wybiera losową karteczkę z durszlaka i jej zadaniem jest opisać książkę, którą wylosowała tak, aby jej partner jak najszybciej odgadł tytuł. Nie można używać nazw własnych, imion bohaterów itp. Po odgadnięciu tytułu, osoba zachowuje karteczkę i losuje kolejną. Kolejka kończy się po minucie, nieodgadnięta karteczka ląduje spowrotem w durszlaku. Kolejka przechodzi zgodnie z ruchem wskazówek zegara wokół durszlaka i trwa, aż skończą się karteczki. Wszystkie pary podliczają łączną ilość swoich karteczek i zapisują. Następnie wszystkie karteczki lądują spowrotem w durszlaku i rozpoczyna się runda druga. W tej rundzie zasady pozostają te same, z wyjątkiem jednej - książkę można opisać tylko jednym słowem. Runda kończy się, podliczamy punkty i przechodzimy do rundy trzeciej i ostatniej. Tym razem nie możemy nic mówić - możemy jedynie pokazać :) Po zakończeniu rundy ostatniej zliczamy sumę z trzech rund i para z największą ilością punktów wygrywa. Zabawę można dowolnie modyfikować poprzez użycie odpowiednich haseł - możemy zawęzić hasła do jednego gatunku czy np. autora :) 

Ja zaproponowałabym książkową grę 'Durszlak' Wymagania: parzysta ilość uczestników, oczywiście durszlak oraz parę karteczek i długopis. Każdy uczestnik wypisuje na karteczkach 3 tytuły książek i wrzuca do durszlaka umieszczonego pośrodku, następnie uczestnicy dobierają się w pary i siadają naprzeciwko siebie wokół durszlaka. Zasady: zaczyna losowo wybrana para. Jedna osoba...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej