Ja także otrzymałam "Nieśmiertelnego" za "Stan wstrzymania".

Ja także otrzymałam "Nieśmiertelnego" za "Stan wstrzymania".

Dotarła do mnie książka... Ale nie jest to "Stan wstrzymania" tylko "Nieśmiertelny" C. Valente. Nie wiem, co dostali pozostali użytkownicy, ale uznałam, że powinnam o tym napisać.

Dotarła do mnie książka... Ale nie jest to "Stan wstrzymania" tylko "Nieśmiertelny" C. Valente. Nie wiem, co dostali pozostali użytkownicy, ale uznałam, że powinnam o tym napisać.

Serdecznie dziękuję i gratuluję pozostałym ;)

Serdecznie dziękuję i gratuluję pozostałym ;)

gratulacje;)

gratulacje;)

Bardzo dziękuję i gratuluję pozostałym zwycięzcom :)

Bardzo dziękuję i gratuluję pozostałym zwycięzcom :)

Decyzją LC zwyciężyli:

marichetti
Pat
Krysia
Chasm
Wiedźma

Gratulujemy!

Decyzją LC zwyciężyli:

marichetti
Pat
Krysia
Chasm
Wiedźma

Gratulujemy!

Konkurs zakończony!
Wyniki najpóźniej w niedzielę 26.02.2012

Konkurs zakończony!
Wyniki najpóźniej w niedzielę 26.02.2012

Finalistką nagrody Hugo 2010 była Catherynne M. Valente, autorka powieści "Palimpsest". Jej powieść pt. "Nieśmiertelny" ukaże się 2 marca w serii Uczty Wyobraźni Wydawnictwa MAG.

Nagroda Hugo jest jedną z najbardziej znanych i prestiżowych nagród literackich (zaraz obok Nagrody Nebula) przyznawaną co roku twórcom szeroko pojętej fantastyki. Nazwa została oficjalnie zatwierdzona w roku 1993 i wywodzi się od Hugo Gernsbacka, który został fundatorem nagród. Są one przyznawane w kilku kategoriach, w tym najważniejszą (przynajmniej dla mnie) jest nagroda za najlepszą powieść.

Obecnie fakt przyznania jakiemuś autorowi Nagrody Hugo czy też Nebula nie ma dla mnie takiej wartości jak kiedyś, jednak lubię mieć rozpoznanie w tym, kto wygrał danego roku. Najprawdopodobniej będzie to świeży powiew fantastyki, który w istocie jest godny uwagi. Nie mniej coraz częściej się zdarza, że wybierane są książki popularne, a nie naprawdę genialne, jak dawniej miało to miejsce. Mam tu na myśli przede wszystkim Harry'ego Pottera. Do tej pory nie wiem, co robi wśród takich znakomitości jak "Królowa Zimy", "Gra Endera", czy "Diuna".

Ciężko będzie wymienić zaledwie kilku finalistów, bowiem większość z nich była wielokrotnie nominowana, co świadczy o poziomie ich twórczości. Na szczególną uwagę zasługuje jednak Orson Scott Card, który dwa lata z rzędu zdobył nagrodę Hugo, a przez kolejne trzy był wśród nominowanych. Jest to niezwykły pisarz, który cały czas grając na emocjach czytelnika, potrafi niesamowicie poprowadzić fabułę. Mistrz opisów i zakończeń. Czytając jego książki czuję się rozdarta pomiędzy ulgą, że to już koniec problemów, a faktem, że stało się to kosztem tylu cierpień i nieprzyjemności. Przy każdym happy endzie zostaje potężna gorycz, którą ciężko przełknąć, a dzięki czemu jeszcze długo po zakończeniu lektury nie można przestać o niej myśleć. Tym bardziej, że oprócz kwestii czysto fabularnych pojawiają się też problemy natury etycznej, społecznej, politycznej czy religijnej. Do tego Card potrafi wykreować tak ciekawe i różnorodne światy, że nigdy nie mam wątpliwości, że trafię na coś nowego. Krótko mówiąc - świetne pomysły w doskonałej oprawie.

Nie mogę również nie napisać o Lois McMaster Bujold. Ona również dwa lata z rzędu zdobyła Nagrodę Hugo, a ogólnie dostała cztery statuetki. Pierwszy raz wygrała w '91, a ostatni w 2004 roku i wciąż jest nominowana, co świadczy o niezwykłym talencie i ponadczasowości jej twórczości. Zawsze podziwiałam ją za umiejętność połączenia science fiction z niezwykle rozbudowanymi emocjami szargającymi nie tylko bohaterów, ale i czytelnika. Gdy raz zabrałam się za jej cykl o Barryararze, skończyłam, gdy zabrakło mi kolejnych tomów (skończyłam na "Cetagandzie", która stanowi siódmą część). Po prostu nie sposób się oderwać, gdy wciąż coś się dzieje! Trwają wojny międzygalaktyczne, ludzie są klonowani, mutowani i więzieni w nietypowych miejscach, a do tego postaci wrzucone w wir wydarzeń po prostu wzbudzają masę sympatii. Mają marzenia, do których dążą, a ich słabości utwierdzają czytelnika w przeświadczeniu, jak bardzo są do niego podobni. Ważne jest również to, że Bujold dba na równi o stronę naukową i psychologiczną swoich książek, dzięki czemu otrzymujemy pełny obraz wydarzeń. W "Stanie niewolności" opisuje np. kwestię niewolnictwa istot stworzonych do życia w stanie nieważkości. Czy to, że zostały genetycznie zmodyfikowane w jakikolwiek sposób zmienia ich prawo do wolności i samodecydowania o sobie? Podsumowując, książki mają bardzo ważny wydźwięk, wobec czego naprawdę szkoda, że w Polsce tak mało osób zapoznało się z jej twórczością.

Kolejną autorką, o której nie można zapomnieć jest Joan D. Vinge. "Królowa Zimy" oraz kolejne dwa tomy "Królowej Lata" stanowią przykład doskonałej literatury science fiction. Niesamowicie rozbudowane postaci z bogatym podłożem psychologicznym zmieniają się pod wpływem trudnych przeżyć tak, jak mogliby to zrobić prawdziwi ludzie. Pisarka do końca trzyma w dłoni kilka atutów, którymi ostrożnie rozporządza sprawiając, że czytelnik na każdym kroku ma szansę odkryć nowe tajemnice. Tutaj również mamy do czynienia z niezwykle rozbudowanym i ciekawym światem, w którym jest o wiele więcej niewiadomych niż wydawałoby się na początku. Pojawiają się również kwestie autonomii, ekologii, etyki, etc., przez co historia zyskuje na wartości intelektualnej.

Oczywiście jest jeszcze uwielbiany przeze mnie Roger Zelazny. "Pan Światła" nie jest może moją ulubioną pozycją, ale z pewnością wartą uwagi. Jak wiele osób jest w stanie nawiązać do wierzeń innych narodów i nie gubiąc nigdzie po drodze głównych założeń, stworzyć na podwalinie powszechnie znanego świata coś zupełnie nowego? Zelazny wykorzystał mitologię hinduską, zapożyczając z niej postaci, by stworzyć ciekawą fabularnie historię podszytą grubymi nićmi buddyjskiego poglądu na życie. Połączył te elementy wprost idealnie, dzięki czemu książka jest bardzo przyjemna w odbiorze, a przy tym niesie ze sobą ważne przesłanie. Dla mnie Roger Zelazny jest twórcą wyjątkowym, który stawiał sobie za cel tworzenie nowych wizji czegoś, co wszyscy znają. Doskonały kreator - jego światy są bogate i nasycone indywidualnością, a fabuła nigdy nie jest prosta do przewidzenia. Dzięki temu czytelnik nie ma prawa się nudzić, za to może się nauczyć kilku ciekawych rzeczy.

No i jest jeszcze Frank Herbert - autor o tyle mi bliski, że zapoczątkował moją miłość do fantastyki. "Diuna" zaś jest tworem niezwykłym i aż chciałoby się napisać "przecież to klasyka sama w sobie". Herbert jest mistrzem wyrazistych opisów, dzięki którym czytelnik bez problemów przeniesie się na obcą planetę, podąży za Paulem przez pustynię, poczuje to samo pragnienie. Niesamowity bagaż wizji i doświadczeń, który w trakcie twania akcji autor zrzuca na czytelnika sprawia, że ciężko ochłonąć po zakończeniu książki. I tak naprawdę nie jestem w stanie napisać nic więcej, gdyż wszystko inne zaczyna brzmieć jak peany wychwalające tę powieść. Zresztą to właśnie dzięki tej książce dowiedziałam się o nagrodach Hugo i Nebula, można więc powiedzieć, że jest niezwykła w dwójnasób.

Nie będę opisywać kolejnych pisarzy, ponieważ skończyłoby się na tym, że opisałabym większość z nich. w trakcie pisania pojawiła mi się jednak jeszcze jedna refleksja. Dawniej pisano literaturę science fiction, w której równie istotnymi naukami co np. astrofizyka były psychologia i socjologia. Może to właśnie dlatego dużo bardziej odpowiadają mi pozycje z wcześniejszych lat przyznawania nagrody. I w gruncie rzeczy gdyby się nad tym dokładniej zastanowić, jaką wyobraźnię musieli mieć pisarze pokroju Herberta, by stworzyć tak nowoczesny świat w latach '60...

Finalistką nagrody Hugo 2010 była Catherynne M. Valente, autorka powieści "Palimpsest". Jej powieść pt. "Nieśmiertelny" ukaże się 2 marca w serii Uczty Wyobraźni Wydawnictwa MAG.

Nagroda Hugo jest jedną z najbardziej znanych i prestiżowych nagród literackich (zaraz obok Nagrody Nebula) przyznawaną co roku twórcom szeroko pojętej fantastyki. Nazwa została oficjalnie...