Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Cleopatrapl
zaczytana_mugolka
Jolanta
triste
peterpan12

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Cleopatrapl
zaczytana_mugolka
Jolanta
triste
peterpan12

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Las to mój drugi dom. Od urodzenia mieszkam przy Puszczy Niepołomickiej od której odgradza mnie tylko wąska droga. Dziadkowie nauczyli mnie rozróżniać grzyby jadalne od tych trujących. Już jako dziecko miałam "okazję" uciekać przed dzikiem a w ubiegłym roku robiła to z moją 10-cio letnią córcią. Może nie jestem super myśliwym, jednak łukiem (który potrafię skonstruować nauczona pod czujnym okiem dziadka) i strzelbą posługuję się całkiem nieźle. Z procy także strzelam, chociaż nieco gorzej, więc posiłek warzywno-mięsny jeśli taka zaszłaby potrzeba na pewno byłabym w stanie przygotować. Nie czarujmy się, na pewno nie codziennie byłoby to mięso pieczone na ognisku. Na szczęście w lesie są również stawy w ryby raczej ubogie jednak żabki w nich kumkają. esli chodzi o porę letnią to wysuszona świńska trawa wspaniale nadaje się na siennik i chyba nie ma zdrowszego posłania. Z szałasem nieco gorzej, jednak i ten po większych trudach by się zbudował. Dlatego sądzę, że byłabym w stanie przetrwać w lesie. W lesie tak, na bezludnej wyspie raczej nie, gdyz boję się wody i nie potrafię pływać.

Las to mój drugi dom. Od urodzenia mieszkam przy Puszczy Niepołomickiej od której odgradza mnie tylko wąska droga. Dziadkowie nauczyli mnie rozróżniać grzyby jadalne od tych trujących. Już jako dziecko miałam "okazję" uciekać przed dzikiem a w ubiegłym roku robiła to z moją 10-cio letnią córcią. Może nie jestem super myśliwym, jednak łukiem (który potrafię skonstruować...

Od dziecka byłam bardzo związana z naturą. Mieszkałam w chatce znajdującej się bardzo blisko lasu. Codziennością było to, że sarny, lisy i jeże zaglądały na moje podwórko. Normalne dla mnie były wycieczki do lasu po chrust czy na grzyby. Moi rodzice przekazali mi umiejętność rozpalania ogniska, rozpoznawania jadalnych grzybów i owoców. Łowienie ryb nie jest mi obce. Rozpoznawanie kierunków świata za pomocą mchu czy układu gwiazd na niebie to łatwizna. Dlatego uważam, że z zamieszkaniem w lesie nie miałabym większych trudności. Chyba największym problemem byłoby brak zasięgu czy internetu. Często oglądam w sieci filmy survivalowe ze wskazówkami do przetrwania czy też broń survivalową. Teraz, gdy już 15 lat mieszkam w mieście tęsknię za tą naturą i polską wsią. Metoda przetrwania na łonie natury? Nigdy nie narzekać.

Od dziecka byłam bardzo związana z naturą. Mieszkałam w chatce znajdującej się bardzo blisko lasu. Codziennością było to, że sarny, lisy i jeże zaglądały na moje podwórko. Normalne dla mnie były wycieczki do lasu po chrust czy na grzyby. Moi rodzice przekazali mi umiejętność rozpalania ogniska, rozpoznawania jadalnych grzybów i owoców. Łowienie ryb nie jest mi obce....

 Mój tata od zawsze interesował się survivalem i dzięki niemu też nie jest mi on obcy. Jednak mam nadzieję, że nie będę musiała mieszkać w lesie, ale jeśliby już do tego doszło to z pewnością starałabym się jakoś przetrwać. Pierwsze co to poszukałabym źródła wody pitnej oraz pożywienia. Na szczęście najwięcej soku jest w brzozach i klonach. Co do jedzenia to prawdopodobnie żywiłabym się leśnymi jagodami, ewentualnie grzybami. Następnie rozpaliłabym ognisko aby ogrzać się i odstraszyć zwierzęta. Postarałbym się również zrobić prowizoryczny namiot z gałęzi. Oczywiście później czekałabym na pomoc, gdyż wątpię czy nieprzygotowana do życia w lesie osoba dałaby radę długo w nim przetrwać.

 Mój tata od zawsze interesował się survivalem i dzięki niemu też nie jest mi on obcy. Jednak mam nadzieję, że nie będę musiała mieszkać w lesie, ale jeśliby już do tego doszło to z pewnością starałabym się jakoś przetrwać. Pierwsze co to poszukałabym źródła wody pitnej oraz pożywienia. Na szczęście najwięcej soku jest w brzozach i klonach. Co do jedzenia to prawdopodobnie...

  Bez obaw, jako aktywny preppers jestem przygotowany.
Posiadam niewielki, poręczny arsenał i plecak ewakuacyjny, a w nim: suszona
wołowina, apteczka, scyzoryk, latarka z zestawem baterii, zapalniczka, filtry
do uzdatniania wody, ciepła odzież i kompas.To niezbędnik właściwie na każdą
wyprawę plenerową, na cięższe czasy też bym się przydał. Do tego posiadam dużo
apokaliptycznej wyobraźni nabytej dzięki literaturze, która dowodzi, że jedną z
najważniejszych cech umożliwiających przetrwanie jest kreatywność. Życie nomada
wymaga nieustannych innowacji, myślę, że dałbym sobie radę. :)  

  Bez obaw, jako aktywny preppers jestem przygotowany.
Posiadam niewielki, poręczny arsenał i plecak ewakuacyjny, a w nim: suszona
wołowina, apteczka, scyzoryk, latarka z zestawem baterii, zapalniczka, filtry
do uzdatniania wody, ciepła odzież i kompas.To niezbędnik właściwie na każdą
wyprawę plenerową, na cięższe czasy też bym się przydał. Do tego posiadam dużo
...

Sprawdzone metody? Nie koniecznie, gdyż nigdy nie byłam w takiej sytuacji. Na szczęście z tyłu głowy mam wspomnienia z czasów, gdy jeździłam na obozy harcerskie. Rozpalanie ogniska bez zapałek z bardzo suchego mchu oraz kory brzozowej jako rozpałki, gotowanie wody, aby była bezpieczna do picia, zbieranie darów lasu i przyrządzanie z nich prostego jedzenia. Fakt jest taki, że mieliśmy dostęp do obozu, do kuchni i te surwiwalowe epizody, były bardzo sporadyczne, raczej jako ciekawostki niż prawdziwa sztuka przetrwania. Dlatego ciężko mi wyobrazić sobie obecną siebie w lesie i walczącą o przetrwanie. Prawdopodobnie potrzebowałabym innych osób do pomocy, bo w harcerstwie nauczyłam się jednego, samemu jest bardzo ciężko cokolwiek osiągnąć, ale w grupie przychodzi sukces znacznie łatwiej i przyjemniej.

Sprawdzone metody? Nie koniecznie, gdyż nigdy nie byłam w takiej sytuacji. Na szczęście z tyłu głowy mam wspomnienia z czasów, gdy jeździłam na obozy harcerskie. Rozpalanie ogniska bez zapałek z bardzo suchego mchu oraz kory brzozowej jako rozpałki, gotowanie wody, aby była bezpieczna do picia, zbieranie darów lasu i przyrządzanie z nich prostego jedzenia. Fakt jest taki,...

Najłatwiej przetrwać, jeśli trafisz do lasu wczesnym latem. Dzień dłuższy, temperatury wyższe i do jedzenia zawsze coś się znajdzie. Masz kilka ciepłych miesięcy na oswojenie się z otoczeniem i odnalezienie własnej metody egzystowania w tych warunkach. Na poszukanie sojuszników i zdefiniowanie potencjalnych zagrożeń. Teoretycznie. Od czego jednak zacząć, niezależnie od pory roku? Zacznij od pozytywnego nastawienia. Potraktuj całą sytuację jako wyzwanie ale również przygodę. Lub jako grę, w której stawką jest Twoje przetrwanie. Pamiętaj, zanim powstała cywilizacja, ludzie żyli w puszczach. Pomyśl ilu partyzantów musiało traktować las jako swój dom. Oprócz problemów związanych z pogodą i drapieżnikami, ukrywali się w lasach przed ludźmi traktującymi ich jak zwierzynę łowną. Jeżeli innym udało się przetrwać w lesie, może się udać i Tobie. Następnie pomyśl o konkretach. Ile masz czasu na przygotowanie? Czy jest ktoś pomocny, kto może pójść tam z Tobą? Czy masz i możesz zabrać ze sobą coś, co ułatwi Ci życie? Nóż, śpiwór, koc termiczny, zapałki, latarkę? Dobre buty? Jedzenie albo picie? Może coś jeszcze? Co? Zabieraj to i ruszaj! Bądź czujny ! Zaczynasz właśnie przygodę życia! Powodzenia!

Najłatwiej przetrwać, jeśli trafisz do lasu wczesnym latem. Dzień dłuższy, temperatury wyższe i do jedzenia zawsze coś się znajdzie. Masz kilka ciepłych miesięcy na oswojenie się z otoczeniem i odnalezienie własnej metody egzystowania w tych warunkach. Na poszukanie sojuszników i zdefiniowanie potencjalnych zagrożeń. Teoretycznie. Od czego jednak zacząć, niezależnie od pory...

Pamiętam, jak pierwszy raz wybrałam się z tatą do lasu. Przyroda do dzisiaj jest jego konikiem, mimo że ma on już 70 lat. Stara się nadal z nią obcować, ale nogi czasami odmawiają posłuszeństwa. Nie była to zwykła wycieczka. Tata starał się na każdym kroku mnie czegoś nauczyć. Obudowaliśmy palenisko znalezionymi kamieniami i wtedy dowiedziałam się, że dzięki temu ogień nie będzie się rozprzestrzeniał. Cieszyłam się, kiedy tworzyliśmy kompas z igły, kawałka papieru, kładąc je na kałuży. Dowiedziałam się, że mech rośnie na północnej stronie drzew. I nóż. Tak. To była podstawa. Musiał być ostry, bo dzięki niemu można było przygotować pukle, gdy drewno było mokre albo mógł pomóc w przygotowaniu schronienia. Piękne czasy, ale mam nadzieję, że nigdy nie będę musiała korzystać ze zdobytej wiedzy.  😉

Pamiętam, jak pierwszy raz wybrałam się z tatą do lasu. Przyroda do dzisiaj jest jego konikiem, mimo że ma on już 70 lat. Stara się nadal z nią obcować, ale nogi czasami odmawiają posłuszeństwa. Nie była to zwykła wycieczka. Tata starał się na każdym kroku mnie czegoś nauczyć. Obudowaliśmy palenisko znalezionymi kamieniami i wtedy dowiedziałam się, że dzięki temu ogień nie...

Do przetrwania w lesie potrzebowałabym krzesiwo, jakiś nożyk, kubek,garnek ikoc termiczny. Jeśli byłabym w porze letniej w lesie na pewno owoce takie jak maliny i poziomki pomogły przetrwać nie jeden dzień, dodatkowo woda ze strumyku byłaby na porządku dziennym do naparu z ziół również zebranego w lesie . 

Do przetrwania w lesie potrzebowałabym krzesiwo, jakiś nożyk, kubek,garnek ikoc termiczny. Jeśli byłabym w porze letniej w lesie na pewno owoce takie jak maliny i poziomki pomogły przetrwać nie jeden dzień, dodatkowo woda ze strumyku byłaby na porządku dziennym do naparu z ziół również zebranego w lesie .