Przede wszystkim mój numer PESEL, ale także piaskownica na podwórku, obok niej kilka zbitych desek służących za półki sklepowe, gdzie można było kupić kompot z babki lancetowatej i gołąbki z liści winogron nadziewane mokrą ziemią. Najcenniejsze w sklepie było opakowanie po prawdziwej kawie, które jeszcze przez kilka dni miało zapach cappuccino. Niesamowite, jak takie wspomnienia siedzą w człowieku!

Przede wszystkim mój numer PESEL, ale także piaskownica na podwórku, obok niej kilka zbitych desek służących za półki sklepowe, gdzie można było kupić kompot z babki lancetowatej i gołąbki z liści winogron nadziewane mokrą ziemią. Najcenniejsze w sklepie było opakowanie po prawdziwej kawie, które jeszcze przez kilka dni miało zapach cappuccino. Niesamowite, jak takie...

Jak dla mnie symbolem lat 90 nie będzie ani osoba ani przedmiot, a raczej serial, który wtedy wszyscy oglądali i nawet dziś każdy wie o czym był ten telewizyjny hit. Mowa oczywiście o... "13 Posterunek". Oczywiście zastanawiałam się także nad Tamagotchi, tym jak wszyscy kibicowali Edycie Górniak gdy w 1994 reprezentowała nas na Eurowizji ze słynnym "To nie ja!", a nawet przeszły mi przez myśl pierwsze gierki PlayStation, jednak "13 Posterunek" wygrał wtedy walkę o widza i wygrał teraz rywalizację o symbol nr. 1 tamtych lat.

Jak dla mnie symbolem lat 90 nie będzie ani osoba ani przedmiot, a raczej serial, który wtedy wszyscy oglądali i nawet dziś każdy wie o czym był ten telewizyjny hit. Mowa oczywiście o... "13 Posterunek". Oczywiście zastanawiałam się także nad Tamagotchi, tym jak wszyscy kibicowali Edycie Górniak gdy w 1994 reprezentowała nas na Eurowizji ze słynnym "To nie ja!", a nawet...

Lata 90 - te kojarzą mi się one przede wszystkim z wolnością. Tą w naszym kraju (1990 r. - pierwsze całkowicie wolne wybory) i wolnością moją, bo wtedy właśnie zaczynałam moje dorosłe życie. To był dla mnie czas szalonej zabawy na dyskotekach, gdzie tańczyło się do rana przy wspaniałych, do dziś mi bardzo bliskich przebojach. Na jednej z nich poznałam moją wielką miłość, mojego męża. To czas pierwszych randek, szalonej jazdy z moim przyszłym wtedy mężem na motorze marki MZ, kiedy to wystrojeni w kolorowe, ortalionowe dresy i modne kaski pędziliśmy przed siebie. Lata 90 - te to także wolność handlu, dzięki któremu na ulicach zrobiło się wielobarwnie. W końcu można cieszyć się różnorodnością towarów w butikach i na targowiskach. Zachwycało nas w tym czasie wszystko, od zapachu mydełka Fa, perfum Currara, mnogości kaset magnetofonowych, tureckich sweterków i jeansów sprzedawanych z łóżek polowych ustawionych na chodnikach. Smak zapiekanek sprzedawanych w prowizorycznych punktach gastronomicznych pamiętam do dzisiaj. Nawet pierwsze telewizyjne reklamy były dla nas jak powiew luksusu ze świata niedawno dla nas niedostępnego. Programy „Randka w ciemno” czy „Koło fortuny” biły rekordy oglądalności, a pierwszy polski serial „W labiryncie” pokochali wszyscy Polacy.
Kocham lata 90 – te, wracam do nich pamięcią z dużym sentymentem. To czas mojej młodości, miłości i optymistycznych planów na przyszłość.

Lata 90 - te kojarzą mi się one przede wszystkim z wolnością. Tą w naszym kraju (1990 r. - pierwsze całkowicie wolne wybory) i wolnością moją, bo wtedy właśnie zaczynałam moje dorosłe życie. To był dla mnie czas szalonej zabawy na dyskotekach, gdzie tańczyło się do rana przy wspaniałych, do dziś mi bardzo bliskich przebojach. Na jednej z nich poznałam moją wielką miłość,...

Lata 90-te XX wieku to na świecie zjednoczenie Niemiec,
upadek apartheidu w RPA i rozpad ZSSR. Wszystkie oceniam pozytywnie, bo
zmieniły ponury obraz podzielonego żelazną kurtyną i uprzedzeniami rasowymi świata.
W Polsce to pierwsza dekada wolności, którą reprezentowali prezydenci Lech
Wałęsa i Aleksander Kwaśniewski. Obydwu oceniam pozytywnie, bo każdy przyczynił
się do zmian w Polsce na lepsze. W świecie nauki to początki odkrywania planet
pozasłonecznych oraz sukcesy w genetyce. Niestety osiągnięcie Wolszczana pozostało niedocenione przez
 komitet noblowski, który dał pierwszeństwo późniejszym dokonaniom, bo dotyczyły
gwiazd ciągu głównego. Dla mnie jednak to on był tym mędrcem, który potwierdził
spekulacje na temat nieskończonej liczby układów gwiezdnych Giordano Bruno
sprzed czterech wieków. Dla mnie było to takie ważne, bo kolejne lata po tym
odkryciu odznaczały istnym gradem odkrywanych planet w coraz to dalszych
układach gwiezdnych.Genetyka to nie tylko sklonowanie pierwszego ssaka –
 owieczki Lilly, ale też początek wielkiego projektu rozpoznawania genomu
człowieka. Tu okazało się, że niezbędne jest zastosowanie i rozwój metod
informatycznych, co wyodrębniło nową dyscyplinę – bioinformatykę. Mogę się tu
pochwalić, że już w 1976 zafascynowałem się powieścią Watsona, który
sprawozdawał w niej nagrodzone Noblem odkrycie struktury DNA.
Ogólnie te lata to złoty wiek, który wiele zmienił w kraju i
 na świecie.  

Lata 90-te XX wieku to na świecie zjednoczenie Niemiec,
upadek apartheidu w RPA i rozpad ZSSR. Wszystkie oceniam pozytywnie, bo
zmieniły ponury obraz podzielonego żelazną kurtyną i uprzedzeniami rasowymi świata.
W Polsce to pierwsza dekada wolności, którą reprezentowali prezydenci Lech
Wałęsa i Aleksander Kwaśniewski. Obydwu oceniam pozytywnie, bo każdy przyczynił
się do...

Lata 90. to czas moich studiów. Wyjechałam wtedy z małej mieściny, by zamieszkać w Gdańsku. Zostałam oszołomiona mnogością kolorowych towarów, które nagle pojawiły się w sklepach i na wyrastających na każdym placyku bazarkach. Ten okres to czas, który kojarzy mi się przede wszystkim z pojawiającymi się wtedy płytami kompaktowymi. Wtedy właśnie została zapoczątkowana moja kolekcja, która dziś liczy kilkaset sztuk, a wtedy dopiero raczkowała. Zaczęło się od zakupionej na ryneczku, szumnie zwanej Manhattanem, płyty mojego ukochanego zespołu Dire Straits "Brothers in arms". Do niej trzeba było dokupić odtwarzacz. Dźwięk, który się rozległ był nieporównywalny z tym, który dawały kasety magnetofonowe. Czysty, nie zacinał się i nie trzeba było wyciągać uszkodzonej taśmy i mozolnie nawijać jej z powrotem na rolkę. Później były kolejne płyty, ale ta pierwsza zawsze była wyjątkowa. Towarzyszy mi do dziś i przypomina, że miałam wtedy fryzurę na mokrą Włoszkę, sweter z Turcji i pachniałam dezodorantem Fa. 

Lata 90. to czas moich studiów. Wyjechałam wtedy z małej mieściny, by zamieszkać w Gdańsku. Zostałam oszołomiona mnogością kolorowych towarów, które nagle pojawiły się w sklepach i na wyrastających na każdym placyku bazarkach. Ten okres to czas, który kojarzy mi się przede wszystkim z pojawiającymi się wtedy płytami kompaktowymi. Wtedy właśnie została zapoczątkowana moja...

Lata 90. będą kojarzyć się moim Dziadkiem, bo z nim spędzałam czas najciekawiej – miał gołębie, króliki, rower, konia z wozem, motocykl i zawsze czas dla mnie.
Biorąc pod uwagę, że urodziłam się w tym samym roku w którym wybuchł reaktor w Czarnobylu, a Dziadek zmarł w roku 2002., więc jakby nie patrzeć lata 90., to w sumie jedyna nasza wspólna dekada.
Gdy byłam już w wieku szkolnym to najczęściej oglądaliśmy razem telewizję. Zwłaszcza wtedy, gdy tata (ja tu rządzę) albo siostra (no ustąp, młodsza jest) chcieli coś obejrzeć, to po prostu szłam do części domu, w której mieszkali Babcia i Dziadek i oni nie odmówili mi nigdy użyczenia telewizora.
Dziadkowie pozwalali na wszystko, nawet na kreskówki typu „Tygrysia maska”, seriale jak „Drużyna A”, no i telenowele z Ameryki Południowej, dzięki którym większość znanych mi dzieciaków liznęła chociaż podstawy hiszpańskiego. Jednak zwykle przychodziłam dlatego, bo naprawdę miło spędzaliśmy czas. Najbardziej lubiliśmy oglądać we trójkę „1 z 10” albo „Va banque”, Czasem chciałabym wrócić i jeszcze razem obejrzeć chociaż jeden odcinek czegokolwiek, nawet najdurniejszej meksykańskiej telenoweli, w której tubalny głos lektora zagłuszał prawie wszystko. Dopiero z perspektywy ćwierćwiecza doceniam piękno tamtych chwil. 

Lata 90. będą kojarzyć się moim Dziadkiem, bo z nim spędzałam czas najciekawiej – miał gołębie, króliki, rower, konia z wozem, motocykl i zawsze czas dla mnie.
Biorąc pod uwagę, że urodziłam się w tym samym roku w którym wybuchł reaktor w Czarnobylu, a Dziadek zmarł w roku 2002., więc jakby nie patrzeć lata 90., to w sumie jedyna nasza wspólna dekada.
Gdy byłam już w wieku...

To były wbrew pozorom bardzo kolorowe lata. Jako dzieci mieliśmy i wielką wyobraźnię i chęć zabaw. Były autka z drewna, lalki, które stały i chodziły, czasem nawet mówiły jakieś słowa, które miały baterię w plecach, i które przywożono zza granicy. Były kasety magnetofonowe, a na nich nagrywane z listy przebojów Radiowej Trójki hity tamtych czasów - była Sabrina, Paula Abdul, Madonna, Michael Jackson i Janet Jackson, jego siostra. Był magnetowid i kasety VHS, które były bardzo drogie do kupienia, ale można było pożyczać filmy z ... wypożyczalni. I były ukochane dobranocki o 19-stej a w nich Reksio, Bolek i Lolek, Żwirek i Muchomorek, czy Plastusiowy Pamiętnik... W piątki po południu obowiązkowo Pankracy i jego pies.  Dwa kanały TV w telewizorze, bez pilota, trzeba było za każdym razem podchodzić do odbiornika. ..
Dzieciństwo....
Okres pełen fantazji, niesamowitego szczęścia z tego, co się miało. Okres, który mimo braku wszystkiego wspominam z wielkim sentymentem.  

To były wbrew pozorom bardzo kolorowe lata. Jako dzieci mieliśmy i wielką wyobraźnię i chęć zabaw. Były autka z drewna, lalki, które stały i chodziły, czasem nawet mówiły jakieś słowa, które miały baterię w plecach, i które przywożono zza granicy. Były kasety magnetofonowe, a na nich nagrywane z listy przebojów Radiowej Trójki hity tamtych czasów - była Sabrina, Paula...

Takich symboli było sporo, ale mi szczególnie utkwiły w pamięci KOLOROFONY czyli takie mieniące się różnymi kolorami światła dyskotekowe o kształcie kuli. Miałam taki bajer na swoich osiemnastych urodzinach, które urządziłam u rodziców w mieszkaniu. Pamiętam, że te kolorofony robiły cały nastrój imprezy. Podobne (ale znacznie większe) widywałam w dyskotekach. Natomiast hitem mody były jeansowe spodnie, spódniczki i bluzy dekatyzowane, które wszyscy w szkole nosiliśmy i czuliśmy się bardzo cool. 

Takich symboli było sporo, ale mi szczególnie utkwiły w pamięci KOLOROFONY czyli takie mieniące się różnymi kolorami światła dyskotekowe o kształcie kuli. Miałam taki bajer na swoich osiemnastych urodzinach, które urządziłam u rodziców w mieszkaniu. Pamiętam, że te kolorofony robiły cały nastrój imprezy. Podobne (ale znacznie większe) widywałam w dyskotekach. Natomiast...

Dla mnie to zdecydowanie moja kolekcja kaset magnetofonowych, które wciąż leżą na mojej półce. Przyznam szczerze, że nie bardzo często, ale jednak do nich wracam! Uwielbiam wieczorami właśczyć na mojej wieży którąś z kultowych kaset, które wcześniej słuchałam całymi dniami! Madanna, czy Jackson puszczony z kasety magnetofonowej zdecydowanie smakują lepiej, aniżeli ci puszani z klipu w internecie! Kasety tworzą klimat i dają masę wspomnień, a tego nic nie zastąpi!

Dla mnie to zdecydowanie moja kolekcja kaset magnetofonowych, które wciąż leżą na mojej półce. Przyznam szczerze, że nie bardzo często, ale jednak do nich wracam! Uwielbiam wieczorami właśczyć na mojej wieży którąś z kultowych kaset, które wcześniej słuchałam całymi dniami! Madanna, czy Jackson puszczony z kasety magnetofonowej zdecydowanie smakują lepiej, aniżeli ci...

Lata 90-te to lata wesołe, kolorowe i beztroskie, przepełnione muzyką. Razem z siostrą wstawałyśmy z samego rana i jak tylko drzwi zamykały się za rodzicami to włączałyśmy Vive na full i rozpoczynałyśmy przegląd teledysków czekając na te ulubione piosenki. Życie było przepełnione muzyką i to różnorodną, wówczas bez zbędnych przerywników i natłoku reklam. Królowały boysbandy ale i nie tylko, połowa klasy wzdychała do Nicka z Backstreet Boys a na nowy numer Bravo wyczekiwało się z utęsknieniem licząc, że będzie w nim właśnie ten plakat, na który tak długo się czeka.
Lata 90 to czar kaset, ojciec pochodził ze śląska i na kasety VHS nagrywał niemieckie biesiady, już takich nie ma, nagrywał i przynajmniej raz w tygodniu je puszczał - 3 godziny szlagierów. A jak weszło Disco Polo to na przemian. 
Wówczas moje pierwsze radio Kasprzak czasem wkręcające kasety grało przez lata.
To były lata bez zbędnej elektroniki z co tygodniowym zamiataniem chodnika, a teraz to dmuchawą w czasie deszczu pojedyncze listki zdmuchują...

Lata 90-te to lata wesołe, kolorowe i beztroskie, przepełnione muzyką. Razem z siostrą wstawałyśmy z samego rana i jak tylko drzwi zamykały się za rodzicami to włączałyśmy Vive na full i rozpoczynałyśmy przegląd teledysków czekając na te ulubione piosenki. Życie było przepełnione muzyką i to różnorodną, wówczas bez zbędnych przerywników i natłoku reklam. Królowały boysbandy...