Gdybym znalazła się w świecie Cordelii, produkowała bym magnesy (takie, które przywozimy ze sobą z wycieczek). Były by one pamiątkami z różnych książkowych światów. Po odwiedzeniu danego uniwersum czytelnik dostawałby mały upominek, dzięki któremu mógłby łatwiej wrócić do ukochanego świata. Magnes stanowiłby swego rodzaju teleporter. Po wzięciu go do ręki przenosilibyśmy się na przykład do Ravki, aby móc spotkać się z innymi griszami, albo na Detritusa, żeby pomóc Spensie walczyć z Krellami. Na razie magnesy produkuje wyłącznie dla siebie samej, ale kto wie może z czasem jak odwiedzę świat Kapeluszników, osiedlę się tam na stałe i rozpocznę produkcję moich magicznych przedmiotów?

Gdybym znalazła się w świecie Cordelii, produkowała bym magnesy (takie, które przywozimy ze sobą z wycieczek). Były by one pamiątkami z różnych książkowych światów. Po odwiedzeniu danego uniwersum czytelnik dostawałby mały upominek, dzięki któremu mógłby łatwiej wrócić do ukochanego świata. Magnes stanowiłby swego rodzaju teleporter. Po wzięciu go do ręki przenosilibyśmy...

Wytwarzałabym cegły. Brzmi to jak coś okropnie zwykłego, coś niezwykle nudnego. A jednak. Ze wszystkich przedmiotów na świecie wybrałabym zwykłe cegły. Bo jakże one w dzisiejszym świecie są niedoceniane! Czy ktoś współcześnie je dostrzega? Czy ktoś zachwyca się nad ich pięknem? A to one przecież budują budynki, to one nas otaczają i robią tak wiele dobrego! To tacy cisi przyjaciele, którzy chronią nas, przed wiatrem, przed deszczem a my okrutnie jesteśmy w stosunku do nich obojętni.

Moje cegły nie byłyby jednak zwykłe. Chciałabym je wytwarzać w sposób wyjątkowy, tak, aby choć niewielka garstka ludzi je doceniła. Cegła po cegle, kawałek po kawałku, pracowałabym godzinami, aby stworzyć coś wielkiego. Tak więc wkładałabym w nie cząsteczki duszy, bo tak jak żadne dziecko nie skrzywdzi zabawki po obejrzeniu Toy Story, tak żaden człowiek nie przejdzie obojętnie obok cegły, w której, zdawać by się mogło, tli się jakiś niewielki płomyk życia.

A jak inaczej można ożywić rzecz nieożywioną niż dać jej coś z życia? Dlatego każdej podarowałabym cząstkę siebie, wspomnienie, rysunek, imię ważnej dla mnie osoby. Aż w końcu całe miasto byłoby zbudowane ze mnie. Czy czułabym się wówczas wyobcowana w tym mieście, naga i bezbronna? Z pewnością tak. Ale… cegły to ludzie. A czymże jest cierpienie jednego człowieka na koszt szczęścia tysięcy? Czy to poświęcenie? Nie, zwykła pomoc. Wytwarzałabym pomoc.

Wytwarzałabym cegły. Brzmi to jak coś okropnie zwykłego, coś niezwykle nudnego. A jednak. Ze wszystkich przedmiotów na świecie wybrałabym zwykłe cegły. Bo jakże one w dzisiejszym świecie są niedoceniane! Czy ktoś współcześnie je dostrzega? Czy ktoś zachwyca się nad ich pięknem? A to one przecież budują budynki, to one nas otaczają i robią tak wiele dobrego! To tacy cisi...

Gdybym miała możliwość wytwarzania jakiegokolwiek przedmiotu to byłyby to stoły. Prawdziwe drewniane stoły, które byłyby tak trwałe, aby mogły być przekazywane z pokolenia na pokolenie jako pamiątka, jako świadek rodzinnego życia. Stół byłby wspomnieniem wspólnie spędzonych chwil czy to przy posiłku czy przy zwykłej rozmowie, kojarzyłby się z najszczęśliwszymi momentami a także tymi wywołującymi łzy smutku. Każde nacięcie, obtarcie, ślad po kubku z kawą niósłby ze sobą dane wspomnienie, byłby iskrą zapalną do rozpoczęcia w chłodne, zimowe wieczory snucia opowieści o dalekiej a także tej nieco bliższej rodzinnej historii, nie pozwalając umrzeć przodkom w naszej pamięci.

Gdybym miała możliwość wytwarzania jakiegokolwiek przedmiotu to byłyby to stoły. Prawdziwe drewniane stoły, które byłyby tak trwałe, aby mogły być przekazywane z pokolenia na pokolenie jako pamiątka, jako świadek rodzinnego życia. Stół byłby wspomnieniem wspólnie spędzonych chwil czy to przy posiłku czy przy zwykłej rozmowie, kojarzyłby się z najszczęśliwszymi momentami a...

Dla milionów ludzi wybór mógłby być trudny, a jednak dla mnie jest tylko jeden przedmiot który mogłabym wytwarzać z zapałem. Szczególnie, jeśli miałby być magiczny jak w "Kapelusznikach". Najwspanialszym przedmiotem jaki wymyśliła ludzkość, przepełnionym magią i wyobraźnią jest książka! To dzięki niej jesteśmy w stanie ujarzmić dzikie dżiny i zamknąć je w lampie na tysiące lat. To ona pozwala budować zamki pod wodą i zwiedzać świat na grzbiecie narowistego smoka! A to wszystko i o wiele więcej jest dostępne zawsze i wszędzie!

Dla milionów ludzi wybór mógłby być trudny, a jednak dla mnie jest tylko jeden przedmiot który mogłabym wytwarzać z zapałem. Szczególnie, jeśli miałby być magiczny jak w "Kapelusznikach". Najwspanialszym przedmiotem jaki wymyśliła ludzkość, przepełnionym magią i wyobraźnią jest książka! To dzięki niej jesteśmy w stanie ujarzmić dzikie dżiny i zamknąć je w lampie na tysiące...

Myślę ,że gdybym miała wybór zajęłabym się wyrobem kapeluszy i czarodziejskich różdżek ,ponieważ od zawsze uważałam je za przedmioty pełne magii i mistycyzmu .Zgadzam się z Majką Jeżowską, która w jednej ze swoich piosenek Śpiewa o tym ,że ,,Kapelusze mają dusze."

Myślę ,że gdybym miała wybór zajęłabym się wyrobem kapeluszy i czarodziejskich różdżek ,ponieważ od zawsze uważałam je za przedmioty pełne magii i mistycyzmu .Zgadzam się z Majką Jeżowską, która w jednej ze swoich piosenek Śpiewa o tym ,że ,,Kapelusze mają dusze."

Gdybym mogła wybrać, byłby to kubek.. zaparzam herbatę, zasiadam wygodnie w fotelu, otwieram książkę i relaksuje się przy lekturze, a gdy chce się przenieść w świat z książki, a napój akurat delikatnie przestygł, wystarczy wziąć łyk.. i można wcielić się w różne role.. marzy mi się takie rozwiazanie. Córka natomiast która bardzo chce Kapeluszników przeczytać, wymarzyła sobie magiczne klocki lego. To co zbuduje, przy pomocy czarów, stanie się prawdziwe. Może smok, może zamek a może podwodny świat.

Gdybym mogła wybrać, byłby to kubek.. zaparzam herbatę, zasiadam wygodnie w fotelu, otwieram książkę i relaksuje się przy lekturze, a gdy chce się przenieść w świat z książki, a napój akurat delikatnie przestygł, wystarczy wziąć łyk.. i można wcielić się w różne role.. marzy mi się takie rozwiazanie. Córka natomiast która bardzo chce Kapeluszników przeczytać, wymarzyła...

Uwielbiam korzystać z serwisów tworzenia spersonalizowanych, najczęściej z użyciem fotografii, gadżetów.
Wytwarzałem już w ten sposób: kubki zwykłe, kubki magiczne, koszulki z nadrukiem, poduszki z nadrukiem, plakietki magnetyczne, zegar szklany.
Jeśli idzie o treść to były m.in. ciekawe hasła:
"Be or not to be with B2B CLOUD", gdzie to drugie to nazwa firmy obdarowanego;
"Najnowsza książka i film do jego scenariusza w duecie taniej" pojawia się na banerze wraz z fotografią i podpisem autora powieści.
Zdjęcie projektu z pracy dyplomowej na poduszce. Rozwinieta okładka książki. Zdjecie pary na tle słynnego mostu "Tower bridge" w Londynie.

Uwielbiam korzystać z serwisów tworzenia spersonalizowanych, najczęściej z użyciem fotografii, gadżetów.
Wytwarzałem już w ten sposób: kubki zwykłe, kubki magiczne, koszulki z nadrukiem, poduszki z nadrukiem, plakietki magnetyczne, zegar szklany.
Jeśli idzie o treść to były m.in. ciekawe hasła:
"Be or not to be with B2B CLOUD", gdzie to drugie to nazwa firmy obdarowanego;
...

Nie wiem czy tu można mówić o wytwarzaniu, ale przy założeniu, że posiadam taki nadprzyrodzony dar, wytwarzałabym pozytywne zaklęcia zwane Hatorami. Każdy potrzebujący mógłby się do mnie zwrócić z prośbą o spełnienie jakiegoś marzenia, prośby, planu, czy dobrego uczynku względem innej osoby. Mogłyby to być również sposoby na rozwiązanie jakichś problemów, o ile nie szkodziłyby innym. Celem nadrzędnych tych zaklęć byłoby czynienie dobra w świecie i sprawianie, że ludzie będą szczęśliwi.

Nie wiem czy tu można mówić o wytwarzaniu, ale przy założeniu, że posiadam taki nadprzyrodzony dar, wytwarzałabym pozytywne zaklęcia zwane Hatorami. Każdy potrzebujący mógłby się do mnie zwrócić z prośbą o spełnienie jakiegoś marzenia, prośby, planu, czy dobrego uczynku względem innej osoby. Mogłyby to być również sposoby na rozwiązanie jakichś problemów, o ile nie...

Zajęło mi to prawie 30 lat mojego życia, żeby dojść do tego, co naprawdę chcę robić i w końcu totalnie się przebranżowiłam i teraz robię to, co chcę - okulary! Zawsze interesowało mnie, jaki świat widzą okularnicy? Taki sam jak mój? A może ich rzeczywistość wygląda zupełnie inaczej? Lepiej? Gorzej? Jest kolorowa jak w bollywoodzkich produkcjach? Czy może okularnicy widzą więcej, głębiej? Potrafię wykonać wymarzone okulary, doradzić, odradzić, dopasować idealną oprawkę, naprawić okulary, na których usiadł wujek, a które inni optycy już skreślili i kazali kupić nowe, wymodeluję oprawkę by nie zjeżdżała na sam czubek nosa, ale dalej nie wiem jak to w końcu jest z tym światem widzianym przez nie-różowe okulary...

Zajęło mi to prawie 30 lat mojego życia, żeby dojść do tego, co naprawdę chcę robić i w końcu totalnie się przebranżowiłam i teraz robię to, co chcę - okulary! Zawsze interesowało mnie, jaki świat widzą okularnicy? Taki sam jak mój? A może ich rzeczywistość wygląda zupełnie inaczej? Lepiej? Gorzej? Jest kolorowa jak w bollywoodzkich produkcjach? Czy może okularnicy widzą...

ja bym produkowała więzy miłości... tak dla każdego; dla nowych, by ich połączyć, dla starych, by odnowili to, co zapomniane

ja bym produkowała więzy miłości... tak dla każdego; dla nowych, by ich połączyć, dla starych, by odnowili to, co zapomniane