Korale. Splatać ulotne chwile, wspomnienia, smutki i troski z magią radości i miłości w jedność. Niepowtarzalne, odmienne, spojone surowością i prostotą materiałów. Bez sztuczności toksycznego plastiku i brokatu, naturalne i ekologiczne a zarazem piękne....

Korale. Splatać ulotne chwile, wspomnienia, smutki i troski z magią radości i miłości w jedność. Niepowtarzalne, odmienne, spojone surowością i prostotą materiałów. Bez sztuczności toksycznego plastiku i brokatu, naturalne i ekologiczne a zarazem piękne....

Moja rodzina co prawda nie wytwarza żadnych przedmiotów ale mamy pewien dar. Przekazywaną z pokolenia na pokolenie umiejętność odnajdywania źródeł wody za pomocą drewnianych gałązek. Musi mieć odpowiedni kształt- to jedyny warunek. Taka różdżka wygina się w miejscu, gdzie pod ziemią znajduje się woda. Mój tato nie raz wskazywał miejsce, w którym należy kopać studnię. Wcześniej czynił to mój dziadek. Ja również mam takie zdolności. No cóż... magiczna z nas rodzinka 😁

Moja rodzina co prawda nie wytwarza żadnych przedmiotów ale mamy pewien dar. Przekazywaną z pokolenia na pokolenie umiejętność odnajdywania źródeł wody za pomocą drewnianych gałązek. Musi mieć odpowiedni kształt- to jedyny warunek. Taka różdżka wygina się w miejscu, gdzie pod ziemią znajduje się woda. Mój tato nie raz wskazywał miejsce, w którym należy kopać studnię....

Flakonik na komplementy

A gdyby tak każde dobre słowo można było przechować na później? Uchwycić jak krople deszczu i zamknąć w małej, szklanej buteleczce, która przyniesie pocieszenie w chwilach największego zwątpienia? Kiedy ciemne chmury rozgoryczenia zbierają się nad Twoją głową, a cienie depresji zaczynają oplatać klatkę piersiową mackami ośmiornicy, wystarczy, że sięgniesz po cudowny flakonik na komplementy i przypomnisz sobie, jak wspaniałym i pięknym jesteś człowiekiem. Ilekroć ktoś Cię pochwali, doceni lub podziękuje, odkorkuj buteleczkę, zbierz do niej cenne krople Twojego skarbu i szczelnie zamknij. W chwilach smutku ponownie zajrzyj do flakonu, a słodki zapach serdeczności wraz z delikatną nutką uznania otulą Twoją udręczoną duszę, przynosząc jej ukojenie.

A gdyby każdy z nas nosił przy sobie taki flakonik, czy kiedykolwiek zwątpiłby w siebie na dłużej niż kilka chwil? Ten produkt to coś więcej, niż perfumy dodające skrzydeł i pewności siebie. To dobre słowo zaklęte w buteleczce z kryształu, mieniącej się wszystkimi barwami Twoich zalet i mocnych stron. Czy skusiłbyś się na niego, gdybyś mógł go kupić?

Flakonik na komplementy

A gdyby tak każde dobre słowo można było przechować na później? Uchwycić jak krople deszczu i zamknąć w małej, szklanej buteleczce, która przyniesie pocieszenie w chwilach największego zwątpienia? Kiedy ciemne chmury rozgoryczenia zbierają się nad Twoją głową, a cienie depresji zaczynają oplatać klatkę piersiową mackami ośmiornicy, wystarczy, że...

W mojej głowie już jakiś czas temu zrodził się plan wytwarzania czegos. Szukam nowego hobby, które mogłabym połączyć z pożytecznym wiec kierowałabym się raczej biżuteria. Ostatnio zaczęłam dużo czytać o magicznych kamieniach. Jakkolwiek to brzmi. Wydaje mi się to naprawdę fajnym pomysłem. Wytwarzanie bransoletek, naszyjników, amuletów czy pierścieni z dodatkiem różnych minerałów i kamieni może być eleganckim dodatkiem, ale dla niektórych nawet talizmanem służącym do manifestacji. Biżuteria nas nie ogranicza. Tworzymy to co nam samym podoba się najbardziej, stawiamy na to, co lubimy. Dodatkowo stworzenie takiej biżuterii może być naprawdę czasochłonne, a chęć włożenia w to serca jeszcze ten czas wydłuży. Mysle, ze o pomoc mogłabym zasięgnąć od moich dziadków, którzy minerały kolekcjonują już od mlodosci. Kto wie, może spróbuje :)

W mojej głowie już jakiś czas temu zrodził się plan wytwarzania czegos. Szukam nowego hobby, które mogłabym połączyć z pożytecznym wiec kierowałabym się raczej biżuteria. Ostatnio zaczęłam dużo czytać o magicznych kamieniach. Jakkolwiek to brzmi. Wydaje mi się to naprawdę fajnym pomysłem. Wytwarzanie bransoletek, naszyjników, amuletów czy pierścieni z dodatkiem różnych...

Wytwarzałbym magiczne tatuaże. Siedząc przy biurku roboczym malowałbym tatuaże na magicznym papierze zawieszonym w powietrzu na wieszakach. Ukończony i namalowany tatuaż byłby magicznie zapieczętowywany na kartce i tak trafiałby do gabloty. Każda osoba która chciałaby nabyć pewne zdolności magiczne kupowałaby/otrzymywałaby taki tatuaż wraz z kartką. W momencie gdy opanowałaby dane zdolności magiczne mogłaby sama odblokować pieczęć i sprawić, że tatuaż przeszedłby z kartki na jej ciało. Tatuaż ten mógłby wielokrotnie być przemieszczany, re-lokowany na ciele. Tatuaże na zawsze związywałyby się z posiadaczem. Nie byłoby możliwości ich ukradzenia innemu magowi z ciała, a po śmierci maga tatuaże wyparowywałyby z ciała.

Wytwarzałbym magiczne tatuaże. Siedząc przy biurku roboczym malowałbym tatuaże na magicznym papierze zawieszonym w powietrzu na wieszakach. Ukończony i namalowany tatuaż byłby magicznie zapieczętowywany na kartce i tak trafiałby do gabloty. Każda osoba która chciałaby nabyć pewne zdolności magiczne kupowałaby/otrzymywałaby taki tatuaż wraz z kartką. W momencie gdy...

Chętnie zajęlibyśmy się drewnem pod tarasy i schody - pielęgnowalibyśmy drewno z największą mocą, żeby swoim właścicielom służyło na lata. W miejscu starych drzew natychmiast zasadzalibyśmy nowe drzewa, żeby rosły w miejscach poprzednich, aby w przyrodzie nie zostawić pustki. Na pięknych tarasach ludzie spędzaliby swoje wolne chwile w tym także z książkami w tle, a pod schodami mogliby z półek zrobionych przez nas mieć przepiękne biblioteczki - na co mieliby dużą zniżkę biorąc je od razu ze schodami. :)

Chętnie zajęlibyśmy się drewnem pod tarasy i schody - pielęgnowalibyśmy drewno z największą mocą, żeby swoim właścicielom służyło na lata. W miejscu starych drzew natychmiast zasadzalibyśmy nowe drzewa, żeby rosły w miejscach poprzednich, aby w przyrodzie nie zostawić pustki. Na pięknych tarasach ludzie spędzaliby swoje wolne chwile w tym także z książkami w tle, a pod...

Okno musiało być otwate nawet zimą. Zapach kleju zresztą i tak wsiąkł w mały pokój na poddaszu tak bardzo, że nawet wietrzenie nie za wiele pomagało. Wpadające przez szyby światło padało na skrawki materiału walające się po drewnianym stole. Każdy nawer najdrobniejszy fragment lnu, papieru czy kartonu mógł zyskać drugie życie. Kordonki różnobarwnych wstążek w tej plątanie wyglądały jak języki egzotycznych jaszczurek. Na środku stołu leżała już obity i mocno sklejony prostokąt powstały z połączenia zwykłego kartonu i kawałka ciemnozielonego materiału. Wyrażnie zaznaczony grzbiet czekał tylko na scalenie z tym, co najważniejsze. Powoli odkręciłam wielki słój z klejem i nałożyłam grubą warstwę w miejsce połączenia, a potem delikatnie przycisnęłam blok rozciętego i pozszywanego w kilkustronnicowe zeszyty papieru. Folią zabezpieczyłam pierwszą i ostatnią stronę i delikatnie zamknęłam książkę. Tak, teraz to była książka.

Okno musiało być otwate nawet zimą. Zapach kleju zresztą i tak wsiąkł w mały pokój na poddaszu tak bardzo, że nawet wietrzenie nie za wiele pomagało. Wpadające przez szyby światło padało na skrawki materiału walające się po drewnianym stole. Każdy nawer najdrobniejszy fragment lnu, papieru czy kartonu mógł zyskać drugie życie. Kordonki różnobarwnych wstążek w tej plątanie...

Gdybym mogła produkować jakieś przedmioty byłyby to zegarki.
Stare zegary nakręcane, których mechanizm jest jak ciało ludzkie ze swoim sercem. O które trzeba dbać, o każdą poszczególną część by działały jak najdłużej.
Ku tej myśli popchnęło mnie wspomnienie starego zegara w mieszkaniu dziadków, którego miarodajne tykanie utulało mnie do snu i łagodziło troski kiedy przychodziłam o pomoc.
Ale również jedna z moich ulubionych książek "Mechanizm serca", która opowiada historię o chłopcu. Przeżył on dzięki wszczepieniu zegara zamiast serca i od niego zależało czy będzie mu dane żyć.
Zegary mają coś mistycznego w sobie, odmierzają nasze życie, nieubłagany czas. Regulują naszą codzienność, dostarczają emocji kiedy się spóźniamy lub czekamy na coś.
Nie wierzę elektronicznym zegarkom, tylko te nakręcane mają swoją duszę i takie chciałabym produkować, a następnie obdarowywać nimi ludzi.
W niektórych miejscach w Polsce wyrzuca się zegar osoby, która zmarła, lub wierzy się, że w godzinie śmierci on stanie. To wszystko pokazuje jaka magia otacza ten przedmiot z właścicielem.
Moje zegarki produkowałabym po poznaniu osoby, tak bym mogła je składać mając w głowie jej twarz i tą część wnętrza, którą mi ukazała. Dzięki temu tworzyłabym więź. Miały by część człowieka w sobie i dzięki temu służyłyby mu jak jego własne ciało.

Gdybym mogła produkować jakieś przedmioty byłyby to zegarki.
Stare zegary nakręcane, których mechanizm jest jak ciało ludzkie ze swoim sercem. O które trzeba dbać, o każdą poszczególną część by działały jak najdłużej.
Ku tej myśli popchnęło mnie wspomnienie starego zegara w mieszkaniu dziadków, którego miarodajne tykanie utulało mnie do snu i łagodziło troski kiedy...

Produkowałabym magiczne notesy. W świecie bez komputerów i internetu mogłyby być prywatną bazą danych, przechowalnią wspomnień, doradcą w trudnych tematach. Można by ukryć w nich tajemnice, które tylko właściciel notesu mógłby odczytać. A gdybym nie miała dostępu do magicznych składników, używałabym wyobraźni, ozdabiając notesy tak, by każdy znalazł idealny dla siebie, i organizując ich wnętrze w taki sposób, by to one jak najlepiej pomagały organizować życie właściciela. Lubię personalizowane produkty, więc na tym skupiłabym się najbardziej.

Produkowałabym magiczne notesy. W świecie bez komputerów i internetu mogłyby być prywatną bazą danych, przechowalnią wspomnień, doradcą w trudnych tematach. Można by ukryć w nich tajemnice, które tylko właściciel notesu mógłby odczytać. A gdybym nie miała dostępu do magicznych składników, używałabym wyobraźni, ozdabiając notesy tak, by każdy znalazł idealny dla siebie, i...

Nie lubię ograniczeń, więc jeśli miałabym wytwarzać tylko jedną rzecz, to postawiłabym na coś, co pozwoli mi być wszechstronnie kreatywną. Uważam, że świetnie bym się odnalazła w wytwarzaniu biżuterii z żywicy epoksydowej takie jak medaliony, kolczyki, bransoletki, biżuteryjne akcesoria do włosów. Szerokie pole zastosowania żywicy, którą można łączyć z darami natury tworzyłyby niepowtarzalne ozdoby. Każdy klient byłby wyzwaniem oraz powodem do dalszego rozwoju nowych technik, form, urozmaiceń, aby każda biżuteria miała swój charakter i opowiadała tym samym historię. Jedynym ograniczeniem byłaby tylko wyobraźnia, a że mam ja ogromną to utrata inwencji twórczej mi nie grozi.

Nie lubię ograniczeń, więc jeśli miałabym wytwarzać tylko jedną rzecz, to postawiłabym na coś, co pozwoli mi być wszechstronnie kreatywną. Uważam, że świetnie bym się odnalazła w wytwarzaniu biżuterii z żywicy epoksydowej takie jak medaliony, kolczyki, bransoletki, biżuteryjne akcesoria do włosów. Szerokie pole zastosowania żywicy, którą można łączyć z darami natury...