Wśród produkcji Disney’a dominował przez wiele lat patriarchat i mimo, że głównymi bohaterkami tych animacji były kobiety, często bardzo młode, to rzadko można była natknąć się na taką, która przełamywałaby klasyczne role płciowe. Było to krzywdzące wobec dziecięcych odbiorców takich filmów, ponieważ byli narażeni na utrwalenie stereotypów. Najbardziej nieprzyjemna wydaje mi się w tym wszystkim „Śpiąca Królewna” i sposób, w jaki Książę „zdobywa” Aurorę. Choć fabularnie jest to tłumaczone, iż tylko tak mogłaby się zbudzić ze snu, nadal niemiło patrzy się na człowieka, który bez pytania całuje śpiącą dziewczynę. W obecnych czasach jest to, według mnie, niedopuszczalne i godne kary. Również to, że jedynie mężczyzna może uratować damę z opresji, jest bardzo archaicznym zabiegiem. Kolejnym aspektem jest to, że dziewczyna zapada w sen po tym, kiedy zrobiła coś, co zostało jej zabronione. Wprost zatem widzimy, że jedynie bezwzględne posłuszeństwo jest mile widziane wśród młodych kobiet. Współcześnie, warto byłoby wymyślić, co zrobić, żeby Aurora mogła sama siebie uratować, a może nawet nie dopuścić do zapadnięcia w sen? Może właśnie rozmowa byłaby bardziej skuteczna niż twarde i suche zakazy?

Wśród produkcji Disney’a dominował przez wiele lat patriarchat i mimo, że głównymi bohaterkami tych animacji były kobiety, często bardzo młode, to rzadko można była natknąć się na taką, która przełamywałaby klasyczne role płciowe. Było to krzywdzące wobec dziecięcych odbiorców takich filmów, ponieważ byli narażeni na utrwalenie stereotypów. Najbardziej nieprzyjemna wydaje...

Wielu fanów Disneya jako najsmutniejszą scenę w historii animacji tego studia podaje moment, w którym ginie Muffasa z "Króla Lwa". Mimo iż jestem wielką fanką tej bajki, to nie na niej jednak uroniłam więcej niż jedną łzę. Dla mnie najtragiczniejszym i najbardziej bolesnym momentem spośród animacji Disneya jest moment śmierci Kerchaka z Tarzana. To ile łez przy niej wylałam, nie zliczy chyba nikt. Ta scena jest tak przesycona smutkiem jak żadna inna. Kerchak dopiero na łożu śmierci wyznaje Tarzanowi, że jest dla niego jak syn i uważa go za część rodziny. Gdybym mogła zmienić tylko jedną rzecz w całej, naprawdę całej historii filmów tej wytwórni, to byłoby to usunięcie śmierci Kerchaka z filmu zachowując przy tym jego wyznanie. Według mnie byłoby to idealny wzruszający moment, który nie powodowałby bólu serca ze smutku, tylko ze wzruszenia.

Wielu fanów Disneya jako najsmutniejszą scenę w historii animacji tego studia podaje moment, w którym ginie Muffasa z "Króla Lwa". Mimo iż jestem wielką fanką tej bajki, to nie na niej jednak uroniłam więcej niż jedną łzę. Dla mnie najtragiczniejszym i najbardziej bolesnym momentem spośród animacji Disneya jest moment śmierci Kerchaka z Tarzana. To ile łez przy niej...

Myślę, że pewne zmiany przydałyby się jednej z nowszych produkcji Disney'a "Zaplątani". Chociaż bardzo lubię tą baję, bo główna bohaterka jest już bardziej współczesna - potrafi posługiwać się patelnią i to nie tylko do zrobienie jajecznicy, oraz wie co to szantaż. Nie mogę jednak zrozumieć jak 16 młoda kobietka z własnej woli siedzi zamknięta w wieży mogąc się z niej w każdej chwili wydostać dzięki swoim długim włosom.
Zmiany, które bym wprowadziła:
- w królestwie na bilbordach i telebimach wyświetlane jest aktualne zdjęcie (dzięki nowoczesnym technikom komputerowym) zaginionej księżniczki
- księżniczka Roszpunka ucieka z wierzy pod nieobecność Gertrudy
- W czasie ucieczki spotyka Flynna
- Flynn poznaje, kim jest Roszpunka i kontaktuje się z Gertrudą chcąc uzyskać duży okup i inne korzyści w zamian za to, że z powrotem sprowadzi Roszpunkę do wierzy
- Gertruda zgadza się na układ Flynna gwarantując mu oprócz dużej ilości złota nieśmiertelność i wieczną młodość
- Flynn próbuje zmylić drogę Roszpunce i kluczy po lesie, tak by z powrotem trafili na ukrytą polanę
- Roszpunka domyśla się ukrytych zamiarów Flynna i postanawia dać mu nauczkę sprowadzając na siebie pogoń królewskiej straży
- Flynn zostaje aresztowany i skazany na powieszenie, a Roszpunka trafia w końcu do zamku i zostaje królewną
- Te kilka dni spędzonych wspólnie z Flynnem sprawiają, że Roszpunka nie może o nim zapomnieć i w ostatnim dniu prosi rodziców by zamienili karę opryszka na przymusowe prace społeczne w zamku
- Królewska para przystaje na prośbę córki i Flynn trafia jako sługa do pałacu
koniec części 1

Myślę, że pewne zmiany przydałyby się jednej z nowszych produkcji Disney'a "Zaplątani". Chociaż bardzo lubię tą baję, bo główna bohaterka jest już bardziej współczesna - potrafi posługiwać się patelnią i to nie tylko do zrobienie jajecznicy, oraz wie co to szantaż. Nie mogę jednak zrozumieć jak 16 młoda kobietka z własnej woli siedzi zamknięta w wieży mogąc się z niej w...

Chciałabym zmienić oblicze Skazy w Królu Lwie. Nie wybielić go, ale by powstała kolejna część, która pokazała by jego życie jako dziecka u brata Mufasy, który został potem wyniesiony na tron, wytłumaczyła walki między nimi i wzajemną niechęć. Historia pokazałaby go też jako partnera Ziry (która mocno go kochała) oraz ojca trójki swoich dzieci (w tym Kovu, który jest moją ulubioną postacią z drugiej części). Myślę, że byłaby to smutna opowieść biorąc pod uwagę fakty, które znamy, ale równocześnie uważam, że warta opowiedzenia jak i również pokazania, że życie nigdy nie ma tylko jasnej i ciemnej strony, a zło mogło się narodzić z cierpienia lub innych czynników.

Chciałabym zmienić oblicze Skazy w Królu Lwie. Nie wybielić go, ale by powstała kolejna część, która pokazała by jego życie jako dziecka u brata Mufasy, który został potem wyniesiony na tron, wytłumaczyła walki między nimi i wzajemną niechęć. Historia pokazałaby go też jako partnera Ziry (która mocno go kochała) oraz ojca trójki swoich dzieci (w tym Kovu, który jest moją...

Zmieniła bym Historię o "Piękne i Bestii". Moim zdaniem ciekawie byłoby zobaczyć albo przeczytać historię, w której to "Piękna" jest bestią i nie , nie chodzi mi o charakter naszej Belli tylko o jej wygląd. Pokarzcie mi historię o miłości gdzie wygląd naprawdę niema znaczenia. W każdej wariacji jaką znam Bella zawsze jest piękną kobietą a książę jest Bestią, w wersji Sapkowskiego była potworem a i tak z tego co pamiętam była piękna. Nawet „Brzydula nie obrazuje tego w dobry sposób bo postać tytułowej brzyduli i tak jest grana przez śliczne aktorki w kiepskich makijażach.
Czy taka zamiana ról nie zobrazowałaby lepiej kwestii nieoceniania po wyglądzie tylko po osobowości człowieka? Czy nie przedstawiłaby lepiej faktu, że prawdziwą miłość może mieć każdy, i że piękno jest w oku patrzącego a nie społeczeństwa?
Bella w historii Disneya była silną i niezależną kobietą lubiącą czytać, start prawie idealny umieśćmy ją tylko w zamku i rzućmy na nią klątwę (jeżeli uważacie, że jest to konieczne). Klątwa mogłaby być rzucona przez jednego z amantów którego Bella odtrąciła a on znieważony tym faktem przeklina ją że dopóki nie znajdzie prawdziwej miłości będzie potworem. Dziewczyna zamknięta w zamku z gadającymi meblami może trochę zdziczeć. Więc reszta historii mogłaby już iść śladami starej opowieści. PS. Dajmy tylko postacią czas aby miłość rozwinęła. Nie musimy prze całą historię więzić chłopa w zamku ale dajmy powód aby początkowo musiał tam być a następnie niech chce tam wracać.

Zmieniła bym Historię o "Piękne i Bestii". Moim zdaniem ciekawie byłoby zobaczyć albo przeczytać historię, w której to "Piękna" jest bestią i nie , nie chodzi mi o charakter naszej Belli tylko o jej wygląd. Pokarzcie mi historię o miłości gdzie wygląd naprawdę niema znaczenia. W każdej wariacji jaką znam Bella zawsze jest piękną kobietą a książę jest Bestią, w wersji...

Cztery królestwa – podwodne, lądowe, powietrzne i wulkaniczne zarządzane przez odpowiednie stworzenia. Dawniej walczące o władzę, aktualnie w pokoju. Przyszła królowa głębin, Ariel poznaje hrabiego Eryka. Mężczyzna wywodzący się z rodziny szlacheckiej kocha morze jak syrenka. Pragnienie przygody oraz chęć poznania różnych zakątków świata podsyca ich uczucie i wpływa na decyzje o ślubie. Podczas hucznych zaręczyn odbywających się na statku lądowego króla, otrzymują od niego błogosławieństwo i pozwolenie na przemianę hrabiego w syrena. Jednak Ariel poznaje też tajemnice ukochanego. Eryk, który jako hrabia nie miał dostępu do tronu, po zajęciu miejsca króla Trytona pragnie skierować podwodną armię przeciwko innym królestwom i przejąć całkowitą władzę na żywiołami. Misja Arielki jest prosta – odwołać ślub i zapobiec katastrofie. Jednak poplecznicy Eryka działają szybko. Morska wiedźma, Urszula odbiera Arielce ogon, głos i przejmuje jej tożsamość. Teraz syrenka w postaci niemej kobiety musi odszukać popleczników, antidotum na jej przypadłość oraz sposób na dotarcie do ojca przed sformalizowaniem ślubu. Poznajemy Floriana – ludzkiego mnicha z ogromnym apetytem, Sebastiana – peryta i kierownika ruchu podniebnego oraz Etna – ognista kobieta dżin pracująca jako mechanik. || Tak, dokładnie tak widzę retelling Małej Syrenki :D

Cztery królestwa – podwodne, lądowe, powietrzne i wulkaniczne zarządzane przez odpowiednie stworzenia. Dawniej walczące o władzę, aktualnie w pokoju. Przyszła królowa głębin, Ariel poznaje hrabiego Eryka. Mężczyzna wywodzący się z rodziny szlacheckiej kocha morze jak syrenka. Pragnienie przygody oraz chęć poznania różnych zakątków świata podsyca ich uczucie i wpływa na...

Dla mnie odpowiedź jest oczywista - wzięłabym na warsztat "Pocahontas". Nigdy nie przepadałam za tą bajką, głównie z powodu braku tego humoru, którym charakteryzują się niektóre filmy Disneya ("Król lew", "Mulan" itd.). Teraz jednak uświadomiłam sobie, że zniechęca mnie ten słodki, miłosny schemat.
Należy tutaj przypomnieć, iż Pocahontas to postać historyczna. Od razu mówię, że nie wiem zbyt wiele na temat tej kobiety. Nie ulega jednak wątpliwości, że chciałabym wiedzieć więcej i że z pewnością była postacią o wiele ciekawszą, niż zostało to przedstawione w filmie. Sądzę, iż bajka wiele by zyskała, gdyby twórcy poświęcili większą uwagę pierwowzorom bohaterów. Śmiało moglibyśmy się obejść bez jej romansu z Johnem Smithem i skupić na śledzeniu losów ukazanych w oparciu o prawdziwe życie prawdziwej kobiety (oczywiście przedstawionych w sposób odpowiedni dla najmłodszych).

Dla mnie odpowiedź jest oczywista - wzięłabym na warsztat "Pocahontas". Nigdy nie przepadałam za tą bajką, głównie z powodu braku tego humoru, którym charakteryzują się niektóre filmy Disneya ("Król lew", "Mulan" itd.). Teraz jednak uświadomiłam sobie, że zniechęca mnie ten słodki, miłosny schemat.
Należy tutaj przypomnieć, iż Pocahontas to postać historyczna. Od razu...

Może i nie będzie to bajka gdzie główną rolę gra kobieta, ale uważam, że to właśnie "Dzwonnikowi z Notre Dame" należy się zmiana. Przełamany stereotyp pięknego głównego bohatera sugeruje nam, że opowieść będzie toczyć się wokół tego, że tak naprawdę liczy się nasze wnętrze, charakter. Co zamiast tego dostajemy? Piękną parę, która zakochuje się w sobie po trzech spotkaniach, czemu przygląda się ich biedny "przyjaciel". Jeśli już chcemy być konsekwentni i przerwać motyw miłości na końcu każdej bajki to dlaczego oferujemy to uczucie postaciom drugoplanowym? Niemal sugerując, że osoby brzydkie na zasługują na akceptacje, ale na nic więcej. Nie mówiąc już o wątpliwym charakterze tych postaci bo sama Esmeralda poza momentami buntu jest po prostu... ładna. To właśnie ta "część charakteru" jest najczęściej pokazywana w filmie. Nasz kapitan, Ferbus, niby taki szlachetny rycerze, tyle, że on sam kilkukrotnie przyglądał się prześladowaniom Romów nim sam zaczął działać. Za to w celu uratowania swojej panny nie bał się manipulować Quasimodo, szantażować go emocjonalnie, że nie chce pomóc kobiecie mimo, że ta była dla niego taka miła. Tyle, że to dzwonnik już raz uratował jej życie, nie Ferbus.
Uważam, że jeśli nie chcemy obniżać samooceny osób mniej urodziwych to należy to pokazywać, pokazywać, że wygląd to żadna przeszkoda, że każdy jest wart uwagi. Zamiast zmieniać głównego bohatera w postać drugoplanową bo przecież jego pocałunek z Esmeraldą nie wyglądałby równie urodziwie.

Może i nie będzie to bajka gdzie główną rolę gra kobieta, ale uważam, że to właśnie "Dzwonnikowi z Notre Dame" należy się zmiana. Przełamany stereotyp pięknego głównego bohatera sugeruje nam, że opowieść będzie toczyć się wokół tego, że tak naprawdę liczy się nasze wnętrze, charakter. Co zamiast tego dostajemy? Piękną parę, która zakochuje się w sobie po trzech spotkaniach,...

Historie Disney'a to wspaniałe animacje z pięknymi morałami. Wychowana byłam wśród starszych bajek sprzed 2000 roku. Mimo, że lubię wszystkie bajki, to moim faworytem od zawsze była Pocahontas. Miło było sobie przypomnieć ją po 20 latach.
Gdybym mogła zmienić jakąkolwiek rzecz w tej bajce to nie wiem, co bym zmieniła. Kocham bajki Disney'a za prostotę, wspaniałą muzykę, piękne przesłania, miłość i nadzieje bohaterów, i przede wszystkim za ich futrzanych przyjaciół. W Pocahontas jest wszystko. No, może poza "i żyli długo i szczęśliwie".
Zastanawiając się, co mogłabym zmienić, wymieniłam kilka rzeczy, ale czy bez nich ta bajka byłaby taka sama? Tak samo trafiłaby do mnie 20 lat temu i dziś? Czy oddałaby te same emocje?
Czy odbierając tej bajce wątek rasizmu nauczyłabym się, że nie wolno nikogo oceniać i trzeba przyjmować wszystkich takimi jakimi są? Czy zrozumiałabym, że trzeba dbać o naturę, korzystać z niej i ją doceniać? Czy zrozumiałabym, że pieniądze się nie liczą?
Bajka niesie tyle pięknych przekazów, że bez tych wszystkich wątków czy myśli w niej zawartych nie byłaby cenna duchowo. Może nie ma happy end'u, ale czy końcówka bajki nie nauczyła nas czegoś lepszego? Może miłość jest ważna, ale rodzina jest jeszcze ważniejsza.
Zmiana jakiejkolwiek rzeczy w jakiejkolwiek bajce Disney'a byłaby naprawdę dobrym pomysłem i chętnie bym je oglądnęła czy przeczytała, ale to już nie byłaby bajka Disney'a. Byłaby odrębną bajką, historią kogoś innego. Być może równie cenną i wyjątkową. Ale ja nie zmieniłabym w nich nic, bo lubię je takimi jakie są.

Historie Disney'a to wspaniałe animacje z pięknymi morałami. Wychowana byłam wśród starszych bajek sprzed 2000 roku. Mimo, że lubię wszystkie bajki, to moim faworytem od zawsze była Pocahontas. Miło było sobie przypomnieć ją po 20 latach.
Gdybym mogła zmienić jakąkolwiek rzecz w tej bajce to nie wiem, co bym zmieniła. Kocham bajki Disney'a za prostotę, wspaniałą muzykę,...

Bardzo trudno jest wybrać tylko jedną pozycję spod szyldu "Disneya", bo w każdej są pokazane złe, krzywdzące schematy. Chociaż, czy to przez bajki te wzorce są wciąż powielane w społeczeństwie, czy to właśnie dzięki obserwacji zostały wyłuskane i "włożone" do filmów, by pokazać jak postępują ludzie? Może należy jedynie inaczej na nie spojrzeć. Bardziej jak na przestrogę niż jak ideał, do którego powinno się dążyć.
W "Śnieżce" widzimy, że Zła Królowa nie umie się pogodzić z upływem czasu i jest zazdrosna o urodę księżniczki. Zazdrość jest tak wielka, że nawet po jej ucieczce Królowa chce ją znaleźć i zabić. Można to odebrać jako przestrogę, by polubić siebie, niezależnie od wieku i wyglądu.
Ariel z "Małej Syrenki" oddaje piękny głos w zamian za nogi, by pobiec do księcia, w którym się zauroczyła. Książę jej nie rozpoznaje i zakochuje się w wiedźmie, która zaczarowuje go przywłaszczonym głosem syrenki. Może to nauka, że nie warto poświęcać wszystkiego dla mężczyzny, a zadbać o rozwój swoich talentów?
W "Pięknej i Bestia" zaniepokojona Bella postanawia odszukać ojca. Znajduje go uwięzionego przez Bestię w ponurym zamku. W zamian za jego wolność, sama zostaje tam uwięziona. Czy tak wyglądają zdrowe relacje rodzinne?
Może warto zmienić zakończenia bajek i nie dążyć na siłę do happy endu. W prawdziwym życiu często go nie osiągamy i pokazanie tego w bajkach pomogłoby uświadomić dzieci o realnych konsekwencjach określonych zachowań, a nie bajkowych mrzonkach.

Bardzo trudno jest wybrać tylko jedną pozycję spod szyldu "Disneya", bo w każdej są pokazane złe, krzywdzące schematy. Chociaż, czy to przez bajki te wzorce są wciąż powielane w społeczeństwie, czy to właśnie dzięki obserwacji zostały wyłuskane i "włożone" do filmów, by pokazać jak postępują ludzie? Może należy jedynie inaczej na nie spojrzeć. Bardziej jak na przestrogę niż...