Na opustoszały ląd najchętniej wybrałabym się z mężem.
Tomek, jako były harcerz na pewno poradziłby sobie z budową szałasu, rozpaleniem ogniska i upolowaniem obiadu. Świetnie zna się na roślinach i ziołolecznictwie. W przeciwieństwie do mnie, ma świetną orientację w terenie i interesuje się geografią.
No i najważniejsze - przy nim zawsze czuje się bezpieczna i spokojna.

Na opustoszały ląd najchętniej wybrałabym się z mężem.
Tomek, jako były harcerz na pewno poradziłby sobie z budową szałasu, rozpaleniem ogniska i upolowaniem obiadu. Świetnie zna się na roślinach i ziołolecznictwie. W przeciwieństwie do mnie, ma świetną orientację w terenie i interesuje się geografią.
No i najważniejsze - przy nim zawsze czuje się bezpieczna i spokojna.

Myślę, że na bezludnej wyspie przebywanie z nieznajomymi (a gdyby jeszcze posiadali przydatne umiejętności...) miało by większy sens. Bycie rozbitkiem nie jest wydarzeniem miłym i przyjemnym, indukuje wielki stres, strach i zamartwianie się o życie. Może to zwiększać częstotliwość kłótni, konfliktów, walk o władzę, przez co relacje ludzkie ulegają rozerwaniu, a nawet kończy się to nienawiścią. Przebywanie na wyspie z nieznajomymi ma tą zaletę, że nie mamy uczuć do danej osoby, nie mamy z nią związanych wspomnień, dlatego (nawet jak brzmi to brutalnie) działania przeciwko obcemu są łatwiejsze. Poza tym w istocie przetrwania nie liczą się sympatie, tylko umiejętności i to, kto ma większe prawdopodobieństwo przetrwania. Z chęcią byłabym tam, wraz z osobami z doświadczeniem survivalowym, z ludźmi znającymi rośliny (trzeba coś spożywać), z leśnikami (którzy wiedzą gdzie co jest idąc po ściółce leśnej i znają zwyczaje zwierząt) oraz wraz ze świetnymi organizatorami, którzy potrafiliby ogarnąć obozowisko, pożywienie czy warty.
Mam nadzieję, że mnie to nigdy nie czeka, ale wierzę, że gdy mój statek/samolot ulegnie rozbiciu to wraz ze mną na pokładzie będą eksperci od przetrwania, którzy zwiększą moje szanse na przeżycie i wrócę do domu 😊

Myślę, że na bezludnej wyspie przebywanie z nieznajomymi (a gdyby jeszcze posiadali przydatne umiejętności...) miało by większy sens. Bycie rozbitkiem nie jest wydarzeniem miłym i przyjemnym, indukuje wielki stres, strach i zamartwianie się o życie. Może to zwiększać częstotliwość kłótni, konfliktów, walk o władzę, przez co relacje ludzkie ulegają rozerwaniu, a nawet kończy...

Jeżeli miałabym trafić z wybraną osobą na bezludną wyspę wybrałabym Lenę ( moją siostrę bliźniaczkę) Odkąd pamiętam Lena zawsze ciągnie mnie za sobą to aby pochodzić po drzewach lub połowić małe rybki czy zbudować coś ciekawego. Co prawda nie jestem za dużym sympatykiem surviwalu ale czas spędzony z Leną zawsze przynosi wiele radości i śmiechu więc chętnie zgadzam się gdy proponuje mi "przygodę" (chociaż czasem wole usiąść z dobrą książką i popijać herbatkę 😃) Dlatego właśnie z nią chciałabym "utknąć" na bezludnej wyspie byłaby to również dobra okazja do spędzenia razem czasu i pooddychania świeżym powietrzem😉😷

Jeżeli miałabym trafić z wybraną osobą na bezludną wyspę wybrałabym Lenę ( moją siostrę bliźniaczkę) Odkąd pamiętam Lena zawsze ciągnie mnie za sobą to aby pochodzić po drzewach lub połowić małe rybki czy zbudować coś ciekawego. Co prawda nie jestem za dużym sympatykiem surviwalu ale czas spędzony z Leną zawsze przynosi wiele radości i śmiechu więc chętnie zgadzam się gdy...

Wiem, że ciężko o inną odpowiedź niż mąż, rodzina, bliscy - w końcu każdy chciałby jak już trafić na taką wyspę z bliskimi. Ale faktycznie mój mąż jest przebojowy, żaden płot czy drzewo mu nie straszne, podejrzewam, że gdyby trzeba było przeżyć na takim survivalu i zapolować na jedzenie, rozpalić ognisko, zdecydowanie przy współpracy ze mną (mobilizowałby mnie na pewno) czułabym się bezpieczna i udałoby mi się wyjść z opresji najedzoną :).

Wiem, że ciężko o inną odpowiedź niż mąż, rodzina, bliscy - w końcu każdy chciałby jak już trafić na taką wyspę z bliskimi. Ale faktycznie mój mąż jest przebojowy, żaden płot czy drzewo mu nie straszne, podejrzewam, że gdyby trzeba było przeżyć na takim survivalu i zapolować na jedzenie, rozpalić ognisko, zdecydowanie przy współpracy ze mną (mobilizowałby mnie na pewno)...

Na bezludną wyspę chciałabym trafić z osobami reprezentującymi różne pokolenia czyli przedstawicielami grup wiekowych moich dziadków, rodziców, a nawet moich dzieci. Każda z tych osób, siłą rzeczy, dysponowałaby zupełnie innymi umiejętnościami, doświadczeniem i wiedzą. W takim towarzystwie nie zabrakłoby złowionej ryby czy też wieczornej gawędy przy ognisku.

Na bezludną wyspę chciałabym trafić z osobami reprezentującymi różne pokolenia czyli przedstawicielami grup wiekowych moich dziadków, rodziców, a nawet moich dzieci. Każda z tych osób, siłą rzeczy, dysponowałaby zupełnie innymi umiejętnościami, doświadczeniem i wiedzą. W takim towarzystwie nie zabrakłoby złowionej ryby czy też wieczornej gawędy przy ognisku.

Gdybym mogła wybrać sobie osoby z którymi trafię na bezludną wyspę, wybrałabym moją najlepszą przyjaciółkę i mojego tatę, bo jest kreatywny więc na pewno wszyscy razem byśmy wymyślili jak uciec z wyspy. Tatę wybrałabym i pod względem ich umiejętności i sympatii, tak samo przyjaciółkę ponieważ wszyscy, więc razem wzięci bylibyśmy zgraną i inteligentną drużyną.

Gdybym mogła wybrać sobie osoby z którymi trafię na bezludną wyspę, wybrałabym moją najlepszą przyjaciółkę i mojego tatę, bo jest kreatywny więc na pewno wszyscy razem byśmy wymyślili jak uciec z wyspy. Tatę wybrałabym i pod względem ich umiejętności i sympatii, tak samo przyjaciółkę ponieważ wszyscy, więc razem wzięci bylibyśmy zgraną i inteligentną drużyną.

o doborze towarzyszy decydowała by ich silna wola w celu przetrwania niesprzyjających warunków

o doborze towarzyszy decydowała by ich silna wola w celu przetrwania niesprzyjających warunków

Możnaby rzec, że w dzisiejszych czasach każde gospodarstwo domowe to miniwyspa. Oddalamy się od siebie. A widok osoby w pobliżu, zwłaszcza w kolejce, rodzi mieszane uczucia.
Więc nie ma zbytniej różnicy czy jesteśmy zakmnięci w domu czy może znajdujemy się na bezludnej wyspie.
Jeden plus jest taki, że byłoby się jedynymi ludźmi na tej wyspie. Minus- brak ludzi nie oznacza braku (dzikich) zwierząt. Tu z pewnością przydałby się ktoś, kto ma doświadczenie w takich sytuacjach. Osobiście mój wybór padłby na Chucka Nolanda (Tom Hanks) z "Cast away".
W dwójkę zawsze raźniej. Fakt, iż możesz zastąpić komuś piłkę, z którą rozmawia jest bardzo pokrzepiający :P

Możnaby rzec, że w dzisiejszych czasach każde gospodarstwo domowe to miniwyspa. Oddalamy się od siebie. A widok osoby w pobliżu, zwłaszcza w kolejce, rodzi mieszane uczucia.
Więc nie ma zbytniej różnicy czy jesteśmy zakmnięci w domu czy może znajdujemy się na bezludnej wyspie.
Jeden plus jest taki, że byłoby się jedynymi ludźmi na tej wyspie. Minus- brak ludzi nie oznacza...

Wzięłabym kogoś, kto zna się na trudnych warunkach i przyroda jest dla niego chlebem powszednim. Pewnie padłoby na mojego kuzyna, który od dziecka kocha survival i często wyjeżdża pod namiot do kompletnej głuszy...W tym przypadku stawiam na umiejętności, gdyż ja jestem kompletnie zielona jeśli chodzi o przetrwanie na odludziu. Boje się wszelkich małych żyjątek, a ciemność mnie przeraża. Z pewnością pomoc Michała byłaby tutaj nieoceniona. Ale wolałabym nie trafić na taką wyspę...😊 Strach i panika wzięłyby górę.

Wzięłabym kogoś, kto zna się na trudnych warunkach i przyroda jest dla niego chlebem powszednim. Pewnie padłoby na mojego kuzyna, który od dziecka kocha survival i często wyjeżdża pod namiot do kompletnej głuszy...W tym przypadku stawiam na umiejętności, gdyż ja jestem kompletnie zielona jeśli chodzi o przetrwanie na odludziu. Boje się wszelkich małych żyjątek, a ciemność...

Gdybym miała trafić na bezludną wyspę, to tylko z rodziną (mąż, córka i mama) bo im ufam bezgranicznie i bylibyśmy dla siebie wsparciem i oparciem. Nie ma dla mnie lepszego towarzystwa w jakichś ekstremalnych warunkach od osób, które kocham. A taki wspólny pobyt mógłby też być swego rodzaju oazą, wyciszeniem, bo ostatnio często zdarza mi się myśleć, że nigdzie nie odpoczęłabym tak dobrze jak na bezludnej wyspie - z dala od ludzi, polityki, wirusów, chaosu, hałasu i tego wszystkiego, co się obecnie dzieje na świecie. Czasem mam ochotę odciąć się od tego wszystkiego grubą kreską, uciec i "przeczekać" w spokoju oraz "podładować akumulatory" , wyciszyć się i odpocząć psychicznie.

Gdybym miała trafić na bezludną wyspę, to tylko z rodziną (mąż, córka i mama) bo im ufam bezgranicznie i bylibyśmy dla siebie wsparciem i oparciem. Nie ma dla mnie lepszego towarzystwa w jakichś ekstremalnych warunkach od osób, które kocham. A taki wspólny pobyt mógłby też być swego rodzaju oazą, wyciszeniem, bo ostatnio często zdarza mi się myśleć, że nigdzie nie...