Mogłoby się wydawać, że to zimne, czy bezuczuciowe, ale zdecydowanie nie chciałbym trafić na wyspę z kimś z mojej najbliższej rodziny. W takiej sytuacji trzeba się okazać silnym charakterologicznie, psychicznie, ale i fizycznie. Liczy się przetrwanie. Czy ktoś z mojego otoczenia mógłby bezpardonowo zabijać napotkane zwierzęta, dla zdobycia pożywienia? Wątpię. Czy nie przeszkadzałoby im zimno i brud? Również śmiem wątpić. Oczywiście gdybyśmy brali pod uwagę postacie literackie czy filmowe - nie byłoby problemu z przeżyciem. Daryl Dixon, kapitalnie wyreżyserowana postać, to marzenie w sytuacji pobytu na bezludnej wyspie. Zaskoczeniem jest mój drugi wybór - Jay Gatsby. Ten człowiek przeżył wiele i wiele potrafi. Jednak to tylko postacie fikcyjne. Osobiście wybrałbym na bezludną wyspę swojego najlepszego kumpla, bo po pierwsze sympatia, po drugie pomysłowość i odwaga.

Mogłoby się wydawać, że to zimne, czy bezuczuciowe, ale zdecydowanie nie chciałbym trafić na wyspę z kimś z mojej najbliższej rodziny. W takiej sytuacji trzeba się okazać silnym charakterologicznie, psychicznie, ale i fizycznie. Liczy się przetrwanie. Czy ktoś z mojego otoczenia mógłby bezpardonowo zabijać napotkane zwierzęta, dla zdobycia pożywienia? Wątpię. Czy nie...

Życie na bezludnej wyspie dla kogoś nieprzygotowanego może być czymś bardzo trudnym. Nie chciałbym, aby ktoś mi bliski został skazany na taki los tylko dlatego, że chciałbym mieć kogoś bliskiego obok. Świadomość, że są bezpieczni była by wystarczająco krzepiąca. Dlatego właśnie wolę mieć w swoim otoczeniu osoby posiadające umiejętności pozwalające na przeżycie i powrót do domu. Myśl o bliskich była by czynnikiem motywującym do powrotu. Nie chciałbym zdawać się na łaskę losu i bezczynnie czekać na ratunek. Obawiam się też, że pobyt na wyspie z kimś bliskim mógłby wywoływać złudne poczucie bezpieczeństwa i przypominać wakacje. A przecież, życie na bezludnej wyspie, to nieustanna walka o przetrwanie. Dlatego wybieram ludzi obcych, którzy pozwolą mi wrócić do bliskich.

Życie na bezludnej wyspie dla kogoś nieprzygotowanego może być czymś bardzo trudnym. Nie chciałbym, aby ktoś mi bliski został skazany na taki los tylko dlatego, że chciałbym mieć kogoś bliskiego obok. Świadomość, że są bezpieczni była by wystarczająco krzepiąca. Dlatego właśnie wolę mieć w swoim otoczeniu osoby posiadające umiejętności pozwalające na przeżycie i powrót do...

Zawsze kieruję się głosem serca. Lubię spędzać czas z ludźmi, których darzę sympatią. Daje mi to poczucie bezpieczeństwa i komfortu, bo przecież poczucie więzi i dobre relacje z innymi nie są zawieszone w próżni.
Lubimy ludzi nie tylko za to, że są, ale i za to, jacy są. Lojalni, przyjaźni nam, wartościowi, nadający na podobnych falach.
Powiedzonko "można z nimi konie kraść" ma głęboki sens. Bo może i oni na owych "koniach" się słabo znają, ale zawsze będą mnie wspierać, w trudnych sytuacjach nie poddadzą się, nie zawiodą.
I takich ludzi mi trzeba w sytuacjach ekstremalnych: przyjaznych, oddanych, współpracujących.
Jak opoka.

Zawsze kieruję się głosem serca. Lubię spędzać czas z ludźmi, których darzę sympatią. Daje mi to poczucie bezpieczeństwa i komfortu, bo przecież poczucie więzi i dobre relacje z innymi nie są zawieszone w próżni.
Lubimy ludzi nie tylko za to, że są, ale i za to, jacy są. Lojalni, przyjaźni nam, wartościowi, nadający na podobnych falach.
Powiedzonko "można z nimi konie...

Nie wybrałabym ludzi. Nie lubię tłumów. Bezludna wyspa w końcu obliguje. Wybrałabym jedną osobę. Mężczyznę, jako że jestem kobietą. Starszego, jako że wolę. Silnego, jako że pracy fizycznej na wyspie jest w bród. Zabawnego, jako że za wiele się tam pewnie nie dzieje. Wegetarianina, jako że nie zniosę patrzenia na proces przyrządzania tych biedactw. Ale przede wszystkim mądrego, jako że pewnie kiedyś zabawa w wyspę nam się znudzi i trzeba będzie wymyślić nową:)

Nie wybrałabym ludzi. Nie lubię tłumów. Bezludna wyspa w końcu obliguje. Wybrałabym jedną osobę. Mężczyznę, jako że jestem kobietą. Starszego, jako że wolę. Silnego, jako że pracy fizycznej na wyspie jest w bród. Zabawnego, jako że za wiele się tam pewnie nie dzieje. Wegetarianina, jako że nie zniosę patrzenia na proces przyrządzania tych biedactw. Ale przede wszystkim...

Zawsze chciałam zrobić coś wielkiego dla dobra ludzkości i tak sobie myślę, że jest teraz na to szansa... no dobra, poświęcę się dla Was i zabiorę na bezludną wyspę ze sobą jakiegoś nielubianego polityka albo czyjąś teściową, każdego do kogo pałacie jeszcze większą nienawiścią... Dajcie znać i piszcie kogo chcecie się pozbyć. Nie liczę, że stanę się po tym szlachetnym czynie od razu bohaterem narodowym... ale książka chyba się należy w ramach podziękowania, prawda? ;)

Zawsze chciałam zrobić coś wielkiego dla dobra ludzkości i tak sobie myślę, że jest teraz na to szansa... no dobra, poświęcę się dla Was i zabiorę na bezludną wyspę ze sobą jakiegoś nielubianego polityka albo czyjąś teściową, każdego do kogo pałacie jeszcze większą nienawiścią... Dajcie znać i piszcie kogo chcecie się pozbyć. Nie liczę, że stanę się po tym szlachetnym...

Gdyby przyszło mi spędzać czas na bezludnej wyspie z innym osobnikiem, na pewno swój wybór, kogo bym ze sobą wzięła, opierałaby na podstawie myśli i serca - po równo. Uważam dlatego, że najlepszym wyborem byłby mój ulubiony mężczyzna świata, mój chłopak. Dlatego on a nie ktokolwiek inny, przyjaciółka, rodzeństwo, rodzic?
Uważam, że na bezludnej wyspie liczy się instynkt przetrwania a mój mężczyzna zna się na rzeczy: potrafi zrobić dzidę - jak każdy, piekł kiełbaski na patyku i potrafi dzięki temu strugać (nie tylko głupa); wie, jaka woda nadaje się do picia; potrafi wybudować szałas, a przede wszystkim potrafi zrobić coś z niczego. Ogółem, ma talent do męskich robótek ręcznych.
Po drugie, ludzie znajdujący się na bezludnej wyspie, co potrafili oddać Defoe czy Golding, potrafią zachowywać się irracjonalnie. Prostym powodem takiego zachowania, bzikowania jest brak towarzystwa lub źle dobrani kompani. W wypadku Robinsona Crusoe, samotność była jego siłą napędową, żeby działać, budować schronienie, żyć - lecz ja nie jestem tą postacią i sama nie dałabym rady wybudować szałasu. W przypadku „Władcy much” mamy przypadek, kiedy kompanów na wyspie jest dużo, można nawet rzec za dużo i wskutek tego, akurat u Goldinga na przykładzie dzieci, ludzie także potrafią wariować i prowadzić do autodestrukcji. W moim przypadku byłoby prawdopodobne to, że także bym zwariowała, gdyby na jednej, bezludnej wyspie otaczało mnie zbyt wielu ludzi.
Właśnie z tych względów wybrałabym na taką wyspę tylko i wyłącznie mojego chłopaka.

Gdyby przyszło mi spędzać czas na bezludnej wyspie z innym osobnikiem, na pewno swój wybór, kogo bym ze sobą wzięła, opierałaby na podstawie myśli i serca - po równo. Uważam dlatego, że najlepszym wyborem byłby mój ulubiony mężczyzna świata, mój chłopak. Dlatego on a nie ktokolwiek inny, przyjaciółka, rodzeństwo, rodzic?
Uważam, że na bezludnej wyspie liczy się instynkt...

Mój wybór byłby prosty i nieskomplikowany. Mój chłopak jest najbliższy memu sercu, a do tego posiada wiele niesamowitych cech, dzięki którym przeżylibyśmy nawet na bezludnej wyspie! Pomysłowość, trzeźwy umysł, determinacja, no i oczywiście poczucie humoru :)

Mój wybór byłby prosty i nieskomplikowany. Mój chłopak jest najbliższy memu sercu, a do tego posiada wiele niesamowitych cech, dzięki którym przeżylibyśmy nawet na bezludnej wyspie! Pomysłowość, trzeźwy umysł, determinacja, no i oczywiście poczucie humoru :)

Gdybym mogła wybrać z kim trafić na bezludną wyspę, wybrałabym moją rodzinę – męża i dzieci. Połączone umiejętności mojego męża i moje oraz ogromna wiedza i inteligencja moich dzieci byłyby świetnym połączniem. Co prawda nie zawsze się dogadujemy, chłopcy często dają nam w kość i ogólnie jak to w rodzinie, bywa różnie, to jesteśmy zgranym zespołem. Nawet jeśli czasem strzelamy focha z przytupem albo gotuje się w nas jak w kotle to każdy z nas posiada w sobie coś cennego.

Mój mąż jest najbardziej kreatywnym człowiekiem pod względem manualnym jakiego znam. Z każdego skrawka drewna potrafi stworzyć mebel, narzędzie lub ozdobę, która zachwyca wyglądem i jest użyteczna, w dodatku jest świetnym kucharzem, więc z głodu byśmy nie umarli.

Mój starszy syn jest specem od przetrwania i logicznego myślenia. Zna się na każdym jego aspekcie zaczynając od pierwszej pomocy, a kończąc na rozwiązywaniu spraw niemożliwych.

Młodszy syn jest najlepszym poszukiwaczem. W zawiłych labiryntach naszego domu potrafi znaleźć wszystko. Wystarczy mu powiedzieć czego się potrzebuje, a nim skończymy mówić, on już wie skąd to wziąć.

Zostałam jeszcze ja… . Nie wypada się chwalić, ale jestem specem od planowania i logistyki. Moją silną stroną jest budowanie strategii, planów działania i rozdzielanie obowiązków. Dodatkowym atutem jest zmysł estetyczny, dzięki któremu, wszystko co stworzy mój mąż, rozwiąże mój jeden syn i znajdzie drugi da się ze sobą tak poukładać, żeby przyjemnie się w tym żyło.

Gdybym mogła wybrać z kim trafić na bezludną wyspę, wybrałabym moją rodzinę – męża i dzieci. Połączone umiejętności mojego męża i moje oraz ogromna wiedza i inteligencja moich dzieci byłyby świetnym połączniem. Co prawda nie zawsze się dogadujemy, chłopcy często dają nam w kość i ogólnie jak to w rodzinie, bywa różnie, to jesteśmy zgranym zespołem. Nawet jeśli czasem...

Mogę wybrać dowolną osobę?

Będę więc pragmatyczna – mój wybór pada na nikogo innego jak Beara Gryllsa. Człowiek słynący z umiejętności radzenia sobie w dziczy wyratuje mnie z niejednych kłopotów. Rozpali ognisko, zorganizuje coś do jedzenia i nałapie deszczówki, a podczas długich wieczorów umili nam czas opowieściami. Na przykład tymi, w których zdobył szczyt Mount Everestu albo jak przemierzył zamarznięte Morze Arktyczne.

Więc tak, gdybym miała trafić na bezludną wyspę to tylko z kimś, kto wie jak przetrwać – a kto jest lepszym kandydatem niż gwiazda survivalu?

Mogę wybrać dowolną osobę?

Będę więc pragmatyczna – mój wybór pada na nikogo innego jak Beara Gryllsa. Człowiek słynący z umiejętności radzenia sobie w dziczy wyratuje mnie z niejednych kłopotów. Rozpali ognisko, zorganizuje coś do jedzenia i nałapie deszczówki, a podczas długich wieczorów umili nam czas opowieściami. Na przykład tymi, w których zdobył szczyt Mount...

Musiałby być ktoś kto będzie potrafił zrobić rzeczy niezbędne do życia, o umiejętnościach technicznych. Ktoś kto będzie potrafił rozstrzygać spory i być rozjemcą. Ktoś kto wie jak szybko i tanio nakarmić ludzi - przy okazji nie otruje innych. Ktoś kto nadaje się do rozrodu. Ktoś silny, ktoś mądry - kto będzie potrafił wprowadzić innowacyjne rozwiązania. Ktoś kto zna naturę. Emocje byłyby złym doradcą - tu potrzeba umiejętności. By przetrwać.

Musiałby być ktoś kto będzie potrafił zrobić rzeczy niezbędne do życia, o umiejętnościach technicznych. Ktoś kto będzie potrafił rozstrzygać spory i być rozjemcą. Ktoś kto wie jak szybko i tanio nakarmić ludzi - przy okazji nie otruje innych. Ktoś kto nadaje się do rozrodu. Ktoś silny, ktoś mądry - kto będzie potrafił wprowadzić innowacyjne rozwiązania. Ktoś kto zna naturę....