Magia świąt. Kiedy wymawiam te słowa na początku listopada mam mieszane uczucia. Niby do świąt daleko, ale jak się teraz nie weźmie człowiek za planowanie, potem jest harmider. W głowie i nie tylko. Jako dziecko zawsze się cieszyłam ze świąt. Wtedy zaczynałam te święta adwentem albo i później. Krojenie Pomarańczy na wysuszenie, tydzień przed świętami. Niby się czuło, że święta idą, ale najmocniej w serduszku czuła święta, kiedy z Tatą ubieraliśmy choinkę przy kolędach Eleni. Kiedy to miałam misję zrobienia sałatki jarzynowej na stół. Wtedy tata miał czas dla nas i wiedzieliśmy, że to są chwile tylko nasze. Nikt wtedy nie wchodził nam w drogę, jak i my nie wchodziliśmy w drogę mamie. Pieczenie pierników, lepienie pierogów nie sprawiało, że człowiek czuł magie. Magia wchodziła wraz z choinką, Żywą choinką. Teraz kiedy jestem mama, rozumiem co czuła moja mama, kiedy mówiła, że nie czuje klimatu świąt. Dlaczego? Dlatego, że już o nich musiała myśleć we wrześni a czasami już w sierpniu. Pewnie jak większość osób wcześniej planuje prezenty, menu na stół wigilijny, sprzątanie całego domu. Można by tak wymieniać i wymieniać. W momencie, kiedy widzisz reklamy świąteczne telewizyjne, czujesz w serduchu ukłucie. Sprawia to, że chcesz się cieszyć ze świąt, ale przecież jeszcze za wcześnie. Kiedy przychodzą święta, to cały czar pryska. Do tego brak śniegu sprawia, że to już nie jest to. Kiedy zaczyna padać śnieg, zawsze mówię do męża " teraz czas na wigilie i mikołaja w saniach". Wtedy czuję, że to jest TO! No ale niestety na pogodę nic nie poradzimy. Za to tradycją się już stało, że po Wigilii wybieramy się na spacer. Nie ważne u kogo, ale w momencie, kiedy jest ciemno, zimno i zamknie się oczy, wtedy, choć na chwilę można odetchnąć pełną piersią i wyobrazić sobie czasy, kiedy czuło się ciepełko na sercu w czasie Świąt.

Magia świąt. Kiedy wymawiam te słowa na początku listopada mam mieszane uczucia. Niby do świąt daleko, ale jak się teraz nie weźmie człowiek za planowanie, potem jest harmider. W głowie i nie tylko. Jako dziecko zawsze się cieszyłam ze świąt. Wtedy zaczynałam te święta adwentem albo i później. Krojenie Pomarańczy na wysuszenie, tydzień przed świętami. Niby się czuło, że...

Szczypta magii znajduje się w ciepłym kakao wieczorem, zapachu pierniczków, strojeniu choinki i suszeniu cytrusów na świąteczne ozdoby. Ale ja zawsze byłam dużym dzieckiem, a jak to z dziećmi bywa - podczas świąt najważniejsze okazują się prezenty. Dlatego święta zaczynają się dla mnie... w październiku!
Jest ku temu powód! Razem z partnerem robimy sobie nawzajem kalendarze adwentowe, a żeby kalendarz taki miał sens, trzeba go dać ukochanemu przed pierwszym grudnia. Tak więc już od października spisuję sobie wszystkie drobne przedmioty, które wpadną mi do głowy i które mogłyby uszczęśliwić lub zaskoczyć mojego partnera: wypatrzona przez niego muszka; mała figurka z jego ulubionego serialu; śmieszne skarpetki; własnoręcznie robione czekoladki... Pod koniec miesiąca zaczynam zakupy, a w listopadzie uzupełniam jeszcze brakujące okienka. W grudniu już mogę cieszyć się razem z nim z prezentów, które zawsze udowadniają nam, że uważnie słuchamy siebie nawzajem i często potrafią wzruszyć. Jest w tym ten rodzaj magii, który kocham najbardziej, a którego nawet lukrowanie pierniczków i śpiewanie kolęd nie jest w stanie mi zastąpić: to świadomość, że mam kogoś bliskiego z kim mogę te święta spędzić, kogo mogę uszczęśliwić i kto pocieszy mnie w Wigilię, kiedy znowu spalę karpia.

Szczypta magii znajduje się w ciepłym kakao wieczorem, zapachu pierniczków, strojeniu choinki i suszeniu cytrusów na świąteczne ozdoby. Ale ja zawsze byłam dużym dzieckiem, a jak to z dziećmi bywa - podczas świąt najważniejsze okazują się prezenty. Dlatego święta zaczynają się dla mnie... w październiku!
Jest ku temu powód! Razem z partnerem robimy sobie nawzajem kalendarze...

Dla mnie atmosferę Świąt buduje niemiennie od lat słuchanie,, Last Christmas". Tak, wiem, że to synonim Bożonarodzeniowego kiczu, ale nic nie poradzę na to, że za każdym razem, kiedy w radiu słyszę tę znaną melodię, ogarnia mnie ciepło, wspomnienia dzieciństwa i magiczny nastrój.

Dla mnie atmosferę Świąt buduje niemiennie od lat słuchanie,, Last Christmas". Tak, wiem, że to synonim Bożonarodzeniowego kiczu, ale nic nie poradzę na to, że za każdym razem, kiedy w radiu słyszę tę znaną melodię, ogarnia mnie ciepło, wspomnienia dzieciństwa i magiczny nastrój.

Mam wrażenie, że zachodnie trendy, narzucające w sklepach świąteczne dekoracje zaraz po Wszystkich Świętych, sprawiają iż świąteczna atmosfera znika. Rozmywa się. Rozciąga. Potem przychodzą święta i przechodzą prawie niezauważone. Świat pędzi dokądś a my razem z nim.
Dlatego myślę, że nie ma szans. Nigdy nie wróci magia z mojego dzieciństwa, kiedy w domu dziadków w starych piecach wesoło buzował ogień. Choinka była żywa, a prezenty dla nas - dzieci starannie wybrane i w rozsądnych ilościach.
Wracając w myślach do tamtych czasów dochodzę do wniosku, że to ludzie są odpowiedzialni za świąteczną atmosferę, a w moim przypadku konkretnie dziadkowie. Ich dom był pełen miłości, którą my dzieci czuliśmy naszymi małymi serduszkami. Później po ich śmierci już nigdy tego nie poczułam. Święta u rodziców były zimne, takie jak nasze relacje. Pewnie dlatego dziś myśląc o świętach, nie czuję złości. Czuję obojętność i znużenie.
Nie chce mi się! Nie chce mi się szykować wigilijnych potraw, przyjmować gości, jeździć w gości.
Teraz pandemia więc może będzie jak w Wielkanoc. Kontakt zdalny :)

Mam wrażenie, że zachodnie trendy, narzucające w sklepach świąteczne dekoracje zaraz po Wszystkich Świętych, sprawiają iż świąteczna atmosfera znika. Rozmywa się. Rozciąga. Potem przychodzą święta i przechodzą prawie niezauważone. Świat pędzi dokądś a my razem z nim.
Dlatego myślę, że nie ma szans. Nigdy nie wróci magia z mojego dzieciństwa, kiedy w domu dziadków w starych...

Zawsze nienawidziłam świąt jako okazji do spotkań rodzinnych pełnych fałszywych uśmiechów i atmosfery skrywanej wzajemnej niechęci, które, gdyby nie ta przestarzała tradycja, wcale by się nie odbyły. Nigdy nie rozumiałam, po co ludzie, którzy darzą siebie tak wielka nienawiścią, w ogóle organizują tego typu zgromadzenia, skoro w rzeczywistości wcale nie mają ochoty spędzać w swoim towarzystwie choćby chwili, a jedyne, co ich łączy, to zbieżność genowa. Uważam, że kontynuowanie tego zwyczaju kompletnie mija się z celem w momencie, gdy robimy to tylko z wyuczonego przyzwyczajenia, a nie szczerej chęci.
Święta zatem już od dzieciństwa kojarzą mi się jako nieprzyjemny czas, kiedy trzeba wysiedzieć w milczeniu przy stole, podczas gdy inni prowadzą ze sobą wymuszone rozmowy, pozorując zainteresowanie i dobre intencje, a tak naprawdę ledwo powściągają się od wdawania w kłótnie. Żadna potrawa nie smakuje wówczas tak jak powinna, a prezenty wcale tak bardzo nie cieszą, gdy wszyscy wokół rzucają na siebie nienawistne spojrzenia, ich nozdrza falują od powstrzymywanego gniewu, a śmiech brzmi obrzydliwie sztucznie.
W świętach nie ma dla mnie żadnej „magicznej” atmosfery i po dziś dzień szczerze gardzę ich obchodzeniem, a z krewnymi od dawna już nie utrzymuję kontaktu.

Zawsze nienawidziłam świąt jako okazji do spotkań rodzinnych pełnych fałszywych uśmiechów i atmosfery skrywanej wzajemnej niechęci, które, gdyby nie ta przestarzała tradycja, wcale by się nie odbyły. Nigdy nie rozumiałam, po co ludzie, którzy darzą siebie tak wielka nienawiścią, w ogóle organizują tego typu zgromadzenia, skoro w rzeczywistości wcale nie mają ochoty spędzać...

Święta od zawsze kojarzą mi się z beztroską, brakiem stresu związanego ze szkołą, rodziną i...wszechobecną miłością. Być może to dlatego, że to właśnie wtedy jako dziecko chwytałam za lekkie książki o zimie, świętach i miłości. W czasie czytania tak bardzo "wnikam" w fabułę i opisy, że czuję się jakbym była jednym z bohaterów, który bierze udział w pieczeniu pierników, stoi w kolejce po rybę czy wraca do domu po ulicy zaśnieżonej na kilkanaście centymetrów. Wprawia mnie to zawsze w cudowny nastrój, który przenosi się na życie realne i po takiej lekturze zawsze puszczam świąteczne piosenki(już po godzinie cała rodzina nuci All I want for Christmas is you), zapalam świeczki i zaczynam przystrajać pokój. Każdy kolejny dzień w takim świątecznym pokoju wprawia w ten nastrój, którego szukamy przed świętami. Kolejnym czynnikiem, który pomaga w odnalezieniu go jest noszenie grubych swetrów i oczywiście spotkania z przyjaciółmi, a nade wszystko optymizm i zwracanie uwagi na dobro wokół nas-bo kiedy otworzymy się na to, co dobre i piękne, to samo do nas przyjdzie.

Święta od zawsze kojarzą mi się z beztroską, brakiem stresu związanego ze szkołą, rodziną i...wszechobecną miłością. Być może to dlatego, że to właśnie wtedy jako dziecko chwytałam za lekkie książki o zimie, świętach i miłości. W czasie czytania tak bardzo "wnikam" w fabułę i opisy, że czuję się jakbym była jednym z bohaterów, który bierze udział w pieczeniu pierników, stoi...

W mojej rodzinie okres świąt nadal przepełnia nasz dom tonami magii, a przede wszystkim miłości. Dla nas świąteczna magia trwa od 20 grudnia aż do końca roku, gdy cała najbliższa rodzina zjeżdża się na wieś, do mojej kochanej babci z przeróżnych zakątków świata. Kuzynka z Warszawy, chrzestny z Londynu, ciotka z Cypru, kuzynka z chłopakiem z Norwegii i my, tacy bardziej miejscowi, a to z Wrocławia, a to z pobliskich miejscowości zjeżdżamy się do tego jednego, jedynego miejsca, które pachnie piernikami, błyszczy od świątecznych lampek i jest tak przytulne, że nie sposób tego podrobić. Myślę, że właśnie to wyczekiwanie jest tak wyjątkowe i magiczne, dlatego dopóki tak będą wyglądały coroczne święta, zachowamy też tę specjalną atmosferę na wiele, wiele lat. Te kilkanaście dni są zawsze radosne, rozśpiewane, rozgadane i przede wszystkim (dzięki babci) najpyszniejsze na świecie! Każdy z nas czeka na godzinę 19, która dla nas od lat jest wyznacznikiem rozpoczęcia świętowania - jest 12 dań, jest opłatek, są kolędy, a także prezenty wysypujące się spod choinki. Jest radość z pięknych upominków, jest wspominanie poprzednich świąt, jest ogrom miłości i serdeczności. Po wszystkim idziemy na długi, wspólny spacer, który pozwala nam ,,spalić wszystkie grzeszki''. I tak cieszymy się sobą aż do sylwestra i czekamy na kolejny grudzień.

W mojej rodzinie okres świąt nadal przepełnia nasz dom tonami magii, a przede wszystkim miłości. Dla nas świąteczna magia trwa od 20 grudnia aż do końca roku, gdy cała najbliższa rodzina zjeżdża się na wieś, do mojej kochanej babci z przeróżnych zakątków świata. Kuzynka z Warszawy, chrzestny z Londynu, ciotka z Cypru, kuzynka z chłopakiem z Norwegii i my, tacy bardziej...

Nie jestem osobą religijną ale Święta to dla mnie swoista tradycja i okazja by choć raz w roku usiąść razem do stołu. Przygotowania do Świąt, ubieranie choinki, kolacja wigilijna to powrót do dzieciństwa.
Nie trzeba specjalnie podkręcac atmosfery by poczuć magię i klimat Świąt. Atmosfera sama przychodzi z nadejściem grudnia.

Nie jestem osobą religijną ale Święta to dla mnie swoista tradycja i okazja by choć raz w roku usiąść razem do stołu. Przygotowania do Świąt, ubieranie choinki, kolacja wigilijna to powrót do dzieciństwa.
Nie trzeba specjalnie podkręcac atmosfery by poczuć magię i klimat Świąt. Atmosfera sama przychodzi z nadejściem grudnia.

Przepis na udane święta jest prosty: zluzować gumę od majtek. Zostawić za progiem domostwa presję, żeby wszystko wyglądało tak, jak w reklamach koncernów, którymi jesteśmy bombardowani od października. Dobrego humoru nie znajdzie się w żadnym świątecznym przepisie, ale bez niego nawet najbardziej wykwintne dania będą wybrakowane.

Przepis na udane święta jest prosty: zluzować gumę od majtek. Zostawić za progiem domostwa presję, żeby wszystko wyglądało tak, jak w reklamach koncernów, którymi jesteśmy bombardowani od października. Dobrego humoru nie znajdzie się w żadnym świątecznym przepisie, ale bez niego nawet najbardziej wykwintne dania będą wybrakowane.

Komercjalizacja świąt, życie w biegu i napisy na witrynach sklepów z hasłem „promocja” (i oczywiście z opasłym gościem w czerwonym wdzianku), z roku na rok zabierają mi całą atmosferę i zabawę ze świąt. Czasami myślę, że już ta magia dawno odleciała i czasy filmów familijnych przeminęły z wiatrem. Jest jednak coś, małe rzeczy, które jakkolwiek potrafią oddziaływać na mnie świątecznie. Zapachy. Uwielbiam zapach przyprawy do piernika, goździków, które unoszą się w kuchni oraz woń choinki i mandarynek w salonie przy słuchaniu Last Christmas. Nie można również zapomnieć o cudownym aromacie makowca, który pozwala przywołać w pamięci dzieciństwo. Nic więcej mi nie trzeba, magia sama się dzieje...

Komercjalizacja świąt, życie w biegu i napisy na witrynach sklepów z hasłem „promocja” (i oczywiście z opasłym gościem w czerwonym wdzianku), z roku na rok zabierają mi całą atmosferę i zabawę ze świąt. Czasami myślę, że już ta magia dawno odleciała i czasy filmów familijnych przeminęły z wiatrem. Jest jednak coś, małe rzeczy, które jakkolwiek potrafią oddziaływać na mnie...