Ok. Stałem się wszechmogącym, choć na chwilę. Świetnie. Gra którą poprowadzę jest bardzo prosta a jednak, sprawdza bardzo wiele. Na początek sceneria. Pustynia? Nie...za gorąco. Las? To już było. Wyspa! Niewielki kawałek ziemi. Trawa? Jest. Niebieskie niebo? Jest. W centralnym punkcie wyspy - wielkie lustro. No to jedziemy. Oczywiście na wyspie nie ma internetu a więc nici z korzystania z FB czy Instakramów (zmiana pisowni - celowa) itp. Uczestnik/uczestniczka siadają przed wielkim lustrem na krześle i wpatrując się w lustro mają odpowiedzieć na jedno proste pytanie - "kim jesteś?". Obawiam się, że niewielu grających ma szansę wygrać i przypomnieć sobie o swojej autentyczności.

Ok. Stałem się wszechmogącym, choć na chwilę. Świetnie. Gra którą poprowadzę jest bardzo prosta a jednak, sprawdza bardzo wiele. Na początek sceneria. Pustynia? Nie...za gorąco. Las? To już było. Wyspa! Niewielki kawałek ziemi. Trawa? Jest. Niebieskie niebo? Jest. W centralnym punkcie wyspy - wielkie lustro. No to jedziemy. Oczywiście na wyspie nie ma internetu a więc nici...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Co to jest "sens" gry? Dla mnie sensem gry jest spędzenie czasu z dzieckiem i wspieranie relacji.

Kochamy gry planszowe, jednak każdy z domowników podchodzi do nich trochę inaczej. Realizujemy w grze różne potrzeby. Mój mąż lubi pedantycznie przestrzegać reguł, a ja sama wymyślam zasady lub pozwalam dzieciom na kreatywną inicjatywę.

Przypomina mi się teraz sytuacja, która miała miejsce wiele lat temu. Mój mąż, wybitny szachista, usiadł do partii z naszym najstarszym synem, wówczas 5-letnim. Szybko zorientował się, że syn gra po swojemu i ani myśli dostosować się do uznanych na świecie reguł. Mąż frustrował się, że taka gra w szachy to już nie szachy, tylko zabawa. Od tamtej pory to ja partnerowałam synowi. Zawsze grał białymi, poruszał bierki poprawnie, chyba że zasady przeszkadzały mu w zwycięstwie i zawsze wygrywał.

Z czasem potrzeby syna zaczęły się zmieniać. Po kilku latach mąż ponownie zasiadł z synem do partii szachowej. Syn rozegrał piękną partię, wprawiając ojca w zdumienie. Wszedł w fazę rozwojową, gdy przestrzeganie zasad stało się dla niego ważne i stary "problem" sam zniknął..., a zamiłowanie do szachów zostało!

Co to jest "sens" gry? Dla mnie sensem gry jest spędzenie czasu z dzieckiem i wspieranie relacji.

Kochamy gry planszowe, jednak każdy z domowników podchodzi do nich trochę inaczej. Realizujemy w grze różne potrzeby. Mój mąż lubi pedantycznie przestrzegać reguł, a ja sama wymyślam zasady lub pozwalam dzieciom na kreatywną inicjatywę.

Przypomina mi się teraz sytuacja,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Rozpoczął się rok 2279. Z tego co było nam wiadomo, to był ostatni rok Ziemi. Planeta, która niegdyś służyła naszym przodkom, nie nadawała się już do zamieszkania. Na „szczęście” władze miały plan awaryjny, który mógł ocalić gatunek ludzki. Dzięki zaawansowanej technologii odkryto planetę zwaną Drugą, bliźniaczkę Ziemi, nasz upragniony raj. Był jednak jeden problem – statki, które miały nas tam przetransportować mogły pomieścić do 90 osób. 70 z nich stanowił personel i najważniejsi naukowcy wraz z rodzinami. O pozostałe 20 miejsc toczyła się GRA. Była to przymusowa seria testów, w której brało udział 260 nastolatków. Celem GRY było wyeliminowanie słabszych osobników i wyselekcjonowanie prawdziwych „perełek”. Osoby, które pokonały przeciwników wygrywały lot. Miałam 16 lat kiedy powiadomiono mnie, że zostałam zakwalifikowana do GRY. Moich rodziców nie brano pod uwagę, a ja nie chciałam ich opuszczać. Nikogo jednak nie obchodziło moje zdanie. Początkowo GRA nie była przerażająca. Przystępowało się do niej indywidualnie. Opierała się na licznym badaniom aktywności mózgu. 80 "szczęśliwców", którym udało się przejść pomyślnie badania, brało udział w eksperymentach. To było okropne. Testowano na nas masę różnych substancji – od niegroźnych leków po skomplikowane i niesprawdzone mikstury. Byliśmy królikami doświadczalnymi, a większość z nas nie przetrwała GRY. Ci, którzy przeżyli mieli możliwość opuszczenia Ziemi. Byłam wygraną. Nawet nie zdajecie sobie sprawy jak bardzo tego żałuję.

Rozpoczął się rok 2279. Z tego co było nam wiadomo, to był ostatni rok Ziemi. Planeta, która niegdyś służyła naszym przodkom, nie nadawała się już do zamieszkania. Na „szczęście” władze miały plan awaryjny, który mógł ocalić gatunek ludzki. Dzięki zaawansowanej technologii odkryto planetę zwaną Drugą, bliźniaczkę Ziemi, nasz upragniony raj. Był jednak jeden problem –...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Życie nie jest jedynie grą, ale sztuką wynajdywania w tej grze luk i haczyków, dzięki którym wygrywamy - może nieuczciwie, ale też nie łamiąc zasad. Osobą, która stworzyła zasady rozgrywki, równocześnie wygrywając wszystkie fanty i trofea (jakiś dyplomik, coby powiesić go nad łóżkiem) jestem ja. Reguły, które wymyśliłam, były niebywale zawiłe i pogmatwane. Zwykły wyjadacz bierek i warcabów w życiu nie pojął by ich złożoności. W ten sposób zgarnęłabym wszystko: i miśka, i atlas gadów i płazów, i wielką paczkę chrupek. No i oczywiście dyplomik. Nie zapominajmy o dyplomiku.

Życie nie jest jedynie grą, ale sztuką wynajdywania w tej grze luk i haczyków, dzięki którym wygrywamy - może nieuczciwie, ale też nie łamiąc zasad. Osobą, która stworzyła zasady rozgrywki, równocześnie wygrywając wszystkie fanty i trofea (jakiś dyplomik, coby powiesić go nad łóżkiem) jestem ja. Reguły, które wymyśliłam, były niebywale zawiłe i pogmatwane. Zwykły wyjadacz...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Maurycy wygrał tą grę i otrzymał na konto okrągłą sumkę. Ale kosztem swojego szczęścia. Zacznijmy od początku...
Kilkanaście dni temu zalogował się na portalu z grami, które pozwalały zarobić pieniądze. Jednakże w tym celu musiał wykonać trzy zadania, które związane były z jego życiem. Nie wiedział, że te zadanie będą aż tak wymagające. Po pierwsze musiał złożyć wypowiedzenie w pracy i udokumentować to na portalu. Pomyślał, że przecież już po wszystkim może wrócić do szefa i wyjaśnić, dlaczego tak postąpił.
Drugim zadaniem było pocałowanie jakiegoś chłopaka (!) w usta. Z wielkim trudem pocałował swojego kumpla i zrobił fotkę. Cóż, w tym momencie stracił przyjaciół...
Ostatnie zadanie - przebiegnięcie się wieczorem bez ubrania dookoła osiedla. To też wykonał. Potem zaczęła się lawina nieszczęść. Do pracy nie przyjęli go z powrotem, stracił zaufanie wśród przyjaciół, a filmik z jego nocnej "wyprawy" trafił do wielu osób w sieci, przez co teraz jest hejtowany.
Maurycy zyskał dużą sumę pieniężną, ale z chęcią cofnąłby czas i nigdy nie podjął tej gry...

Maurycy wygrał tą grę i otrzymał na konto okrągłą sumkę. Ale kosztem swojego szczęścia. Zacznijmy od początku...
Kilkanaście dni temu zalogował się na portalu z grami, które pozwalały zarobić pieniądze. Jednakże w tym celu musiał wykonać trzy zadania, które związane były z jego życiem. Nie wiedział, że te zadanie będą aż tak wymagające. Po pierwsze musiał złożyć...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej