Dziękuję, gratulacje dla pozostałych:)

Dziękuję, gratulacje dla pozostałych:)

Gratuluję zwycięzcom :D

Gratuluję zwycięzcom :D

Dziękuję i gratuluję wszystkim zwycięzcom.
W takim razie wybieram się do Wenecji - na razie na kartach powieści Mendozy.

Dziękuję i gratuluję wszystkim zwycięzcom.
W takim razie wybieram się do Wenecji - na razie na kartach powieści Mendozy.

slicznie dziekuje i rowniez gratuluje :-)

slicznie dziekuje i rowniez gratuluje :-)

Gratulacje! ;)

Gratulacje! ;)

Zwyciężyli:

alison2
Vesna-Parun
gucimal
nunachopin
akinoria

Gratuluję!

Zwyciężyli:

alison2
Vesna-Parun
gucimal
nunachopin
akinoria

Gratuluję!

Konkurs zakończony!
Wyniki w weekend.

Konkurs zakończony!
Wyniki w weekend.

W tym roku byłam tam po raz pierwszy podczas wakacji. Pojechałam tam autem z moją chrzestną,z jej mężem i z ich dzieckiem.

Czym mnie uwodzi i fascynuje Wenecja?
* Przede wszystkim tym,że jest to miasto położone na wodzie. Czasami zastanawiałam się,jak to miasto powstało.Nigdy nie byłam w takim mieście,aż do tamtej chwili. Pamiętam jak sobie wyobrażałam jaki Ci ludzie,mieszkający tam funkcjonują w codziennym chodzeniu do pracy.
* Po drugie Wenecja fascynuje pięknem i tajemniczością.Czasami zazdroszczę ludziom którzy tu mieszkają.
* Po trzecie zabytki. Fajne się czułam spacerując po Placu św. Marka w Wenecji, Bazylice św. Marka. Widziałam most westchnień, kanał grande, bazylikę Santa Maria della Salute, Pałac Dożów. Jednak najbardziej spodobał mi się Most Westchnień. Historia głosi,że kto popłynie pod tym mostem,może wrócić kiedyś do tego miasta.Słyszałam też,że jest to też Most Zakochanych.Ten zabytek jest z początków XVII wieku. Dowiedziałam się ,że został zaprojektowany przez Antoniego Contino.
* Po czwarte pamiątki. Tam jest tak dużo pamiątek rożnego rodzaju: maski, szklane gondole, figurki itd. Są sklepy ze straganami.

* Po piąte przejazd gondolą. Co prawda kosztuje to dosyć dużo, ale wiele zwiedzających płaci dosyć dużą sumę aby przejechać się gondolą.
Ostatnio jak byłam w Wenecji to niestety nie skorzystałam z przejazdu gondolą.

* Po szóste weneckie jedzenie. Uwielbiam włoskie przysmaki takie jak lasagne,spaghetti, weneckie lody, pizza.

* Po siódme muzyka. Wenecka muzyka jest przepiękna i cudowna. Mogłabym słuchać jej na okrągło. Jak byłam w Wenecji to słyszałam jak ktoś pięknie grał na fortepianie.

Te wszystkie argumenty co opisałam powyżej to Moja Wenecja.

W tym roku byłam tam po raz pierwszy podczas wakacji. Pojechałam tam autem z moją chrzestną,z jej mężem i z ich dzieckiem.

Czym mnie uwodzi i fascynuje Wenecja?
* Przede wszystkim tym,że jest to miasto położone na wodzie. Czasami zastanawiałam się,jak to miasto powstało.Nigdy nie byłam w takim mieście,aż do tamtej chwili. Pamiętam jak sobie wyobrażałam jaki Ci...

W Wenecji byłam raz, i mam parę wspomnień:
Wspaniały plac świętego Marka,
Kryształowe maski na wystawach przywodzące na myśl tajemniczą noc,
Kręte, wąskie uliczki, w których można się zgubić jak w labiryncie
Gondole kołyszące się na wietrze jak osika,
Mało przyjemny zapach wody unoszący się w powietrzu,
Niby nic, ale do Wenecji chce się wrócić...

W Wenecji byłam raz, i mam parę wspomnień:
Wspaniały plac świętego Marka,
Kryształowe maski na wystawach przywodzące na myśl tajemniczą noc,
Kręte, wąskie uliczki, w których można się zgubić jak w labiryncie
Gondole kołyszące się na wietrze jak osika,
Mało przyjemny zapach wody unoszący się w powietrzu,
Niby nic, ale do Wenecji chce się wrócić...

Naprawdę to miasto nie żyje

Do Wenecji jedzie się jak w odwiedziny do rzadko widywanej i schorowanej babci: człowiek wybiera się długo, ciągle próbuje znaleźć czas i śpieszy się okrutnie, żeby tylko zdążyć przed jej śmiercią. Odjeżdżając wie, że długo nie wróci- stara się zapamiętać jak najwięcej, ale umysł i tak płata figle- po jakimś czasie zostają już tylko wrażenia, pamięć o spiekocie palącej miasto i maska wisząca na ścianie.

Moja Wenecja była zbyt krótka i zbyt intensywna- pośpiech jest wrogiem poznania. Chciałam spróbować wszystkiego i nim się obejrzałam byłam już w motorówce wiozącej mnie na drugi brzeg. Ta kilometrowa kolejka do bazyliki św. Marka, walka z wszędobylskimi gołębiami, lody: bo włoskie, bo duże, bo lato; poszukiwanie jednej jedynej maski, która resztę życia ma mi przypominać o tym miejscu. Na co to było? Wystarczyło usiąść spokojnie w jednym miejscu, wziąć głęboki oddech i chwilę odpocząć.

To jest może Wenecja do której chce się wracać, bo żałość mnie ogarnia na myśl o tych straconych chwilach, ale to nie jest miejsce w którym chciałoby się osiąść, wynająć mieszkanie i codziennie biegać rano po bułki. Ona umiera. Tonie. To miasto starców, ograniczonych wodami, otoczonych szumem fal, zamkniętych w pewnej krainie, z której Włosi uciekają. Może to i miasto artystów, może znajdziesz tam natchnienie i chwilowy spokój, zachwycisz się chwilą.. ale tylko na moment. Miasto to jest historią, chyli się nad grobem, nikt nie wie, kiedy pochłoną je fale.

Trzeba pic palić i kochać się w chłopakach

Dlatego wolę Wenecję, którą, po latach od podróży, wyśniłam sobie po obejrzeniu polskiego filmu Wenecja w reż. Jana Jakuba Kolskiego. To miejsce jest azylem, który człowiek sam sobie stworzył. Powstaje tam, gdzie całe nasze bogactwo- w wyobraźni. Jest otoczone wodą i nikt bez specjalnego zaproszenia się tam nie przedostanie. Możemy w niej wieść życie dostatnie, bogate i wesołe. Przybieramy takie maski, na jakie tylko mamy ochotę. Tam panuje wieczny bal, bawimy się do upadłego, do utraty sił.

Moje Wenecje są niesłychane, każda na swój sposób. Ta rzeczywista lekko rozczarowuje, dochodzą mnie jakieś odory, panuje wieczny gwar, jest przepełniona turystami. To jednak ciągle pozostaje cudem na wodzie. Nie mogę się nadziwić: kto i jak to stworzył. Że też się utrzymuje tyle lat, że też fale tych kamieniczek nie zmiotą..! Ale nie spodziewajmy się ideału- to jest rzeczywistość. Idealnych tworów dostarcza nam tylko wyobraźnia: w niej Wenecja jest wprost fenomenalna.

Naprawdę to miasto nie żyje

Do Wenecji jedzie się jak w odwiedziny do rzadko widywanej i schorowanej babci: człowiek wybiera się długo, ciągle próbuje znaleźć czas i śpieszy się okrutnie, żeby tylko zdążyć przed jej śmiercią. Odjeżdżając wie, że długo nie wróci- stara się zapamiętać jak najwięcej, ale umysł i tak płata figle- po jakimś czasie zostają już tylko wrażenia,...