Jedną z najzabawniejszych historii z kłamstwem w roli głównej usłyszałam dawno temu od mojej babci. Rzecz działa się jeszcze przed II wojną światową. Babcia mieszkała w wioseczce zagubionej gdzieś pośród gęstwiny lasów. Aby dostać się do lekarza trzeba było wówczas pół dnia jechać wozem zaprzężonym w konia, toteż kobiety rodziły w chatach, a porody odbierane były przez tak zwane babki. Moja babcia była wtedy sześcioletnią dziewczynką i miała już dwóch starszych braci – 9 letniego Kazika i 12 letniego Janka. Był wrzesień, sezon wykopek. Wszyscy domownicy oprócz jej mamy, która tego dnia wcześniej wróciła do domu, uwijali się w polu. Pogoda była piękna, a śpiew kobiet unosił się znad koszy ziemniaków. Praca szła szybko i równie szybko nadszedł też wieczór – czas powrotu na zasłużony odpoczynek. Babcia wbiegła z impetem do izby lecz zadziwiona stanęła, bo przy leżącej na łóżku mamie stała babka Niezbecka trzymająca w ramionach jakieś zawiniątko. Podeszła do mojej babci, przykucnęła i odsłaniając rąbek materiału powiedziała: – Haniu, to twoja siostrzyczka. Mamusia znalazła ją dzisiaj w koszu na ziemniaki i przyniosła Wam do domu. Babcia opowiadała mi jak natychmiast po usłyszeniu zadziwiającej nowiny wybiegła z chaty, aby oznajmić wszystko swoim braciom. Zobaczyła ich na podwórzu i już w biegu krzyczała: – Janku, Kaziu! Mamy siostrzyczkę! Mama znalazła ją dzisiaj w koszu na ziemniaki i przyniosła nam do domu! A Janek spojrzał na nią, uśmiechnął się szeroko i skwitował: Oj, Hania, Hania, ale ty głupia jesteś!

Jedną z najzabawniejszych historii z kłamstwem w roli głównej usłyszałam dawno temu od mojej babci. Rzecz działa się jeszcze przed II wojną światową. Babcia mieszkała w wioseczce zagubionej gdzieś pośród gęstwiny lasów. Aby dostać się do lekarza trzeba było wówczas pół dnia jechać wozem zaprzężonym w konia, toteż kobiety rodziły w chatach, a porody odbierane były przez tak...

Najdziwniejsze kłamstwo jakie słyszałam? "Kocham Cie" - słowa te mówił mój znajomy do mojej najlepszej przyjaciółki. Mimo tego, że na boku miał pannę. Do tej pory nie wierzę, że ktoś może kłamać w takiej kwestii i to publicznie.

Najdziwniejsze kłamstwo jakie słyszałam? "Kocham Cie" - słowa te mówił mój znajomy do mojej najlepszej przyjaciółki. Mimo tego, że na boku miał pannę. Do tej pory nie wierzę, że ktoś może kłamać w takiej kwestii i to publicznie.

Pszczółki są bardzo pracowitymi stworzonkami a produkowany przez nie miód jest słodkością nad słodkościami. Proces jego produkcji od zawsze stanowił dla mnie nie lada ciekawostkę. Zamiast jak porządne dziecko pójść z tym pytaniem do mamy powędrowałam do mojego taty... śmieszka.
Opowiedział mi on jak to pszczółki wchodzą do kwiatka i piją ten nektar, i piją i piją... Potem są takie grubiutkie, że ledwo latają (patrzcie na trzmiele). No i gdzie ta pszczółka może chować te swoje zjedzone pokłady miodu? Kolokwialnie rzec ujmując... w dupce... Więc osoby, które nie mają pasieki a chcą sobie pojeść świeżego miodu winny złapać taką wypasioną pszczółkę (trzmiela) uciąć tą rzeczoną "dupkę" i zjeść.
Gwarantuję wam traumę do końca życia.

Pszczółki są bardzo pracowitymi stworzonkami a produkowany przez nie miód jest słodkością nad słodkościami. Proces jego produkcji od zawsze stanowił dla mnie nie lada ciekawostkę. Zamiast jak porządne dziecko pójść z tym pytaniem do mamy powędrowałam do mojego taty... śmieszka.
Opowiedział mi on jak to pszczółki wchodzą do kwiatka i piją ten nektar, i piją i piją... Potem...

Najzabawniejsze kłamstwo, które usłyszałam? Kocham cię. Zaiste. Już, bo uwierzę. Do dziś, na to wspomnienie, moje brwi samoistnie układają się w litery "W" i "F". Zmarszczka między nimi układa się w "T" . Tylko tyle da się powiedzieć na temat niektórych kłamstw.

Najzabawniejsze kłamstwo, które usłyszałam? Kocham cię. Zaiste. Już, bo uwierzę. Do dziś, na to wspomnienie, moje brwi samoistnie układają się w litery "W" i "F". Zmarszczka między nimi układa się w "T" . Tylko tyle da się powiedzieć na temat niektórych kłamstw.

Muszę przyznać, że w dzieciństwie miałam ogromny problem z ciągłym kłamaniem. Na szczęście wyrosłam z tego, ilość wypowiadanych przeze mnie kłamstw się ustabilizowała, ale wtedy mój licznik bujd z pewnością przebijał licznik prezydenta Stanów Zjednoczonych ;)
Były to przeróżne rzeczy, takie jak oszustwa, które miały przynieść mi jakąś korzyść (np. udawanie wymyślnych chorób, żeby nie iść do szkoły), ale również historyjki wymyślane ot tak, dla zabawy. A to, że spotkałam w lesie jakąś dziwną staruszkę (która z pewnością jest czarownicą!), a to przechwalanie się w szkole, że mam w domu egzotycznego pająka. Takich rzeczy było mnóstwo, a ja robiłam to, aby ubarwić nieco rzeczywistość. Efekt był komiczny, bo mała ja ciągle opowiadała te wszystkie kłamstewka, święcie przekonana, że wszyscy w nie wierzą. Takie dziecko mogło być w sumie pocieszne, ale jednak przede wszystkim irytujące.
Na szczęście te czasy za mną, a jako nastolatka bardzo cenię sobie prawdę i szczerość. Mimo potknięć staram się je w sobie pielęgnować, bo na kłamstwie niczego nie da się zbudować :) O jejku ale się zrymowało ;D

Muszę przyznać, że w dzieciństwie miałam ogromny problem z ciągłym kłamaniem. Na szczęście wyrosłam z tego, ilość wypowiadanych przeze mnie kłamstw się ustabilizowała, ale wtedy mój licznik bujd z pewnością przebijał licznik prezydenta Stanów Zjednoczonych ;)
Były to przeróżne rzeczy, takie jak oszustwa, które miały przynieść mi jakąś korzyść (np. udawanie wymyślnych...

Uczę w liceum.Więc do perfekcji musiałam opanować sztukę kompromisu,dialogu.W pewnych sytuacjach muszę uciekać się do podstępu a nawet kłamstwa,aby zdyscyplinować uczniów. Jednak moje małe kłamstewka,to "pikuś" w porównaniu do kłamstw serwowanych mi przez uczniów. Przykłady? Wpadają na lekcję dwie uczennice,mocno spóźnione,od których czuć smród papierosów.Na pytanie: Dlaczego się tak dużo spóźniłyście? Odpowiadają: "Wracamy z Biedronki,bo byłyśmy bardzo głodne",na co ja: "Tak,głód nikotyny to na na pewno zaspokoiłyście w pierwszej kolejności". Pytam dziewczynę: "Dlaczego nie ćwiczysz dzisiaj na lekcji?",na co ona: "Chora jestem".A ja jej na to:"Nieprawda,słyszałam jak się umawiałaś z koleżankami na dyskotekę,więc powiedz prawdę".A ona mi na to:"No dobra,powiem.Zainwestowałam w sztuczne włosy (doczepiane),zrobiłam sobie świeże jeszcze tipsy i dokleiłam sztuczne rzęsy.Czyli zainwestowałam w siebie.Jak teraz poćwiczę,to mi to wszystko odpadnie,więc sama pani rozumie,że nie mogę"... Takich sytuacji codziennie mam sporo i muszę umieć sobie z tym radzić,chociaż czasem w duchu sama się śmieje,co też uczeń potrafi wymyśleć i do jakich kłamstw się uciec aby tylko uniknąć ćwiczenia na lekcji.

Uczę w liceum.Więc do perfekcji musiałam opanować sztukę kompromisu,dialogu.W pewnych sytuacjach muszę uciekać się do podstępu a nawet kłamstwa,aby zdyscyplinować uczniów. Jednak moje małe kłamstewka,to "pikuś" w porównaniu do kłamstw serwowanych mi przez uczniów. Przykłady? Wpadają na lekcję dwie uczennice,mocno spóźnione,od których czuć smród papierosów.Na pytanie:...

Każdy z nas kłamie lub chociaż delikatnie mija się z prawdą w codziennym życiu. Wydaje mi się, że jeśli mielibyśmy wbudowany licznik kłamstw, wynik byłby dla nas samych zaskakujący, bo często robimy to automatycznie - w końcu pielęgnujemy tę umiejętność od najmłodszych lat. Najzabawniejsze są nieudolne jeszcze drobne oszustwa maluchów, jeszcze tak niewinnych i niewprawionych w skuteczne "ściemnianie".

Kilka lat temu byłam opiekunką córki moich sąsiadów. Mała była uroczą siedmiolatką o nad wyraz wysokiej w stosunku do wieku inteligencji, którą lubiła się posługiwać, żeby kantować bogu ducha winną opiekunkę i wymigać się od obowiązków. Mimo tłumaczenia, że nie można kłamać, przy każdej możliwej okazji wpuszczała mnie w maliny. Kiedyś po kolejnym jej oszustwie w sprawie pracy domowej powiedziałam jej, że jak kłamie to zawsze widzę to w jej oczach. Nie było to do końca prawdą.
- A rodzicom mogę wcisnąć każdy kit i nic nie widzą - sprawdzała mnie.
- Bo rodzice mają taki sam kolor oczu jak Ty, a ja mam inny. A jak się kogoś kocha tak jak rodzice albo ja Ciebie, a ma się inny kolor oczu to widzi się w nich fałsz - sprawnie odepchnęłam argument.

Od tej pory Mała przy każdym kłamstwie kładła rękę na oczach, żeby je zakryć. Więc dzięki mojemu nagięciu prawdy wykrywalność każdego jej blefu wzrosła do 100 procent.

Każdy z nas kłamie lub chociaż delikatnie mija się z prawdą w codziennym życiu. Wydaje mi się, że jeśli mielibyśmy wbudowany licznik kłamstw, wynik byłby dla nas samych zaskakujący, bo często robimy to automatycznie - w końcu pielęgnujemy tę umiejętność od najmłodszych lat. Najzabawniejsze są nieudolne jeszcze drobne oszustwa maluchów, jeszcze tak niewinnych i...

- I jak sernik? - pytam szanownego małżonka, w sumie nie dlatego, że jestem ciekawa czy mu smakuje, tylko dlatego, że jak robię coś w kuchni to jest prawdziwe święto. Chcę po prostu wiedzieć czy stworzyłam rzecz jadalną.
Nienawidzę gotować.
Ani piec.
Jednak rola matki i żony zobowiązuje do przynajmniej jednego normalnego posiłku w tygodniu.
Ów mąż szanowny, usiadłszy do posiłku, słodzi komplementami jakież to pyszne, mmm... niebo w gębie, super, lepszego nie jadłem.
Połechtane ego podpowiada mi bym doceniła jego entuzjazm, odwracam się więc w stronę męża i... widzę że nawet nie spróbował.
To jednak nie jest jeszcze puenta.
Gdy mam pewność, że coś mi nie wyszło, siedzę twardo przy stole, czytając lub udając, że czytam i czekam na reakcję.
- I jak tam obiadek? - rzucam od niechcenia, pełna podziwu, że na prawdę zjadł tą rozgotowaną breję, która miała być "penne po azjatycku z warzywami i orzeszkami nerkowca" (jakby tak spojrzeć, orzeszki idzie jakoś wyłapać).
Na co mój pan i władca rzecze:
- Pyszne.
Po czym z zadowoloną miną odkłada talerz do zmywarki, całuje mnie w policzek i dodaje:
- Ale nie rób więcej.

[W tym miejscu pozdrawiam wszystkich facetów, którzy z narażeniem zdrowia i życia, z niezrozumiałych dla mnie powodów, zjadają nawet to, co niezjadalne, a przygotowane przez partnerki.]

Bo prawdziwy bohater nie musi nosić peleryny.

- I jak sernik? - pytam szanownego małżonka, w sumie nie dlatego, że jestem ciekawa czy mu smakuje, tylko dlatego, że jak robię coś w kuchni to jest prawdziwe święto. Chcę po prostu wiedzieć czy stworzyłam rzecz jadalną.
Nienawidzę gotować.
Ani piec.
Jednak rola matki i żony zobowiązuje do przynajmniej jednego normalnego posiłku w tygodniu.
Ów mąż szanowny, usiadłszy do...

Kłamstwo jest jedną z tych rzeczy, które są wyssane z mlekiem matki. Ludzie od zawsze byli skorzy do głoszenia nieprawdy, dla własnych korzyści lub ominięcia srogiej kary. Jest to coś co podąża za nami jak cień.
W XXI wieku mamy idealne warunki do szerzenia najróżniejszych fakenewsów (tych dotyczących koronawirusa również). Nikt nie powiedział przecież, że internet jest wiarygodnym źródłem informacji. Na wszystko należy brać poprawkę.
Kłamstw było wiele i tyle samo można wymieniać przykładów, ale ekspertami w tym chyba są dzieci:
-Mamo, mamo ciocia dzwoni!
-O, to powiedz jej, że mnie nie ma.
-Mama mówi, że jej nie ma...
Podany przykład nie wymaga raczej komentarza 😂

Kłamstwo jest jedną z tych rzeczy, które są wyssane z mlekiem matki. Ludzie od zawsze byli skorzy do głoszenia nieprawdy, dla własnych korzyści lub ominięcia srogiej kary. Jest to coś co podąża za nami jak cień.
W XXI wieku mamy idealne warunki do szerzenia najróżniejszych fakenewsów (tych dotyczących koronawirusa również). Nikt nie powiedział przecież, że internet jest...

Prawda. Krótka historia wciskania kitu[bookLink]4905327|Prawda. Krótka historia wciskania kitu[/bookLink]

Prawda. Krótka historia wciskania kitu[bookLink]4905327|Prawda. Krótka historia wciskania kitu[/bookLink]

 [bookCover]4905327|Prawda. Krótka historia wciskania kitu[/bookCover]