Dziś książka do mnie dotarła.

Dziś książka do mnie dotarła.

gratuluję :)

gratuluję :)

Dziękuję bardzo ;) i gratuluję pozostałym ;)

Dziękuję bardzo ;) i gratuluję pozostałym ;)

Gratuluję!:)

Gratuluję!:)

dziękuję bardzo i gratuluję pozostałym :)

dziękuję bardzo i gratuluję pozostałym :)

Acch, dziękuje bardzo i oczywiście brawa dla pozostałych:).

Acch, dziękuje bardzo i oczywiście brawa dla pozostałych:).

O, jak miło! Dziękuję i gratuluję pozostałym! ;)

O, jak miło! Dziękuję i gratuluję pozostałym! ;)

Bardzo serdecznie przepraszam za opóźnienia w ogłoszeniu tych wyników.

Zwyciężyli:

Selenka12
Anjuliee
Kohana
Monika Prus
Irytacja

Osoby, z którymi nie jestem w stanie sie skontaktować na PW, proszę o podanie adresu, na który mamy przesłać książkę.

Gratuluję!

Bardzo serdecznie przepraszam za opóźnienia w ogłoszeniu tych wyników.

Zwyciężyli:

Selenka12
Anjuliee
Kohana
Monika Prus
Irytacja

Osoby, z którymi nie jestem w stanie sie skontaktować na PW, proszę o podanie adresu, na który mamy przesłać książkę.

Gratuluję!

Konkurs zakończony!
Wyniki wkrótce

Konkurs zakończony!
Wyniki wkrótce

Świat fantasy jest najlepszym miejscem, w którym można się schronić przed rzeczywistością. Uwielbiam ten gatunek książek i filmów. Jednakże taki magiczny świat nie mógłby istnieć bez jego mieszkańców.
Elfy – wyobrażam sobie ogromny las, pełen wysokich do nieba drzew. Gdzie by się nie rozejrzeć otulają mnie paprocie, zieleń, spokój i cisza. Podąrzając dalej niknącą ścieżyną zdaje mi się, że dostrzegam coś pośród cienia. Słyszę radosny chcichot i czuję na twarzy ciepły podmuch, a las cicho szepcze i śpiewa o swoich domownikach. Wyobrażam ich sobie. Prześliczne panie, dumnie kroczące w złocistych sukniach lekko szemrających podczas delikatnych ruchów. Piękni elfowie w kubrakach z mchu, z miłością spoglądający na las. Małe bose nóżki biegające wokoło, podnosząc z ziemi opadłe brązowe liście. Otwieram oczy i widzę prześwit słońca w koronach drzew. Gdzieś tam hen zapewne gra muzyka i dosłyszeć można gwar i śmiech. Wierzę w to z całego serca.
Jednakże bardziej mi bliski jest inny obraz tych istot jako małych ludzików ze srebrzystymi skrzydełkami. Nie słychać ich głosów, a jedynie dźwięk maleńkich dzwoneczków. O tak, dobrze myślicie. Nibylandia. Wróżki, których pyłek sprawia, że można latać. Ludziki w cudnie barwnych ubrankach. Tęczowe sukieneczki i szklane buciki. Zielone kubraczki i malowane kozaczki. Jendak te niewielki osóbki lubią płatać figle. Podszczypywać w ucho kiedy się tego nie spodziewamy. Podkradać nam małe rzeczy, które same zdołają unieść. Szeptać do wiatru by zdmuchiwał nam czapki i szaliki. Duszki psotki, które mimo tego mają też swoje obowiązki. Muszą przygotować całą ziemię na przyjście odpowiedniej pory roku. Doglądać kwiatów. Uczyć latać małe pisklęta. Podlewać nasionka, a kiedy nadejdzie zima okrywać je miękkim i ciepłym mchem. Na wiosnę fruwają z kwiatka na kwiatek, otwierając zlepione rosą płatki. W lecie pomagają słońcu ocieplać ziemię. Jesienią zakładają uprząż na wietrze i tak galopując strącają brunatno złote liście. Zimą poszukują schronienia dla najmniejszych zwierzątek i same w końcu mogą odpocząć, by nabrać sił nim nadejdzie kolorowa Pani Wiosna.
Niektóre z wróżek lubią nasze towarzystwo. Spoglądają przez okna do naszych domów, a kiedy myślimy, że o szybę stukają krople deszczu nie spodziewamy się, że to one pukają by je wpuścić. Chcą nam o sobie opowiedzieć, jednak boją się, że nie uwierzymy, nawet kiedy staną przed nami twarzą w twarzyczkę. Wolą podkradać się w nocy i podglądać jak śpimy. Sypią nam na oczy proszek, który skradły od Dziadka Mroza, dodając do niego szczyptę swojego magicznego pyłku, byśmy o nich śnili.
Nie ma złych wróżek. Są jedynie nikczemne chochliki, trole i skrzaty. Małe potworki knujące przeciwko pięknu. Jednak boją się one magicznych, fruwających opiekunek i czmychają przed nimi w mroczniejsze gęstwiny.
Czy wierzę w te małe latające istotki? Oczywiście! Nigdy nie mówcie, że nie wierzycie we wróżki. Kiedy to mówicie jedna z nich umiera. Znacie przecież historię o Piostrusiu Panie. On i zaginieni chłopcy widzieli je na własne oczy i mogą Wam o nich opowiedzieć.

Świat fantasy jest najlepszym miejscem, w którym można się schronić przed rzeczywistością. Uwielbiam ten gatunek książek i filmów. Jednakże taki magiczny świat nie mógłby istnieć bez jego mieszkańców.
Elfy – wyobrażam sobie ogromny las, pełen wysokich do nieba drzew. Gdzie by się nie rozejrzeć otulają mnie paprocie, zieleń, spokój i cisza. Podąrzając dalej niknącą ścieżyną...