rozwiń zwiń
rina

Profil użytkownika: rina

Polska Kobieta
Status Czytelniczka
Aktywność 6 dni temu
616
Przeczytanych
książek
713
Książek
w biblioteczce
46
Opinii
353
Polubień
opinii
Polska Kobieta
Dodane| 18 książek
lubię Izabelę Łęcką.

Opinie


Na półkach: , ,

Choć tak bardzo się od siebie różnimy, wszyscy jak jeden mąż lubimy bawić się w grę "pokaż odmieńca". Czasami ktoś jest wskazywany ze względu na kolor skóry, religię, kulturę, czy nie wpasowywanie się w pewne normy społeczne. Tyczy się to zarówno takich jak ja, co nie bawią się w szukanie kawalera i branie kredytu, czy takich jak Meursault, którzy nie potrafią wzruszać się i odczuwać jak się ogólnie przyjęło.

https://czytelnisko.blogspot.com/
Głównego bohatera spotykamy w dniu, w którym wybiera się na pogrzeb Matki. Meursaulta poznajemy w dość niewielkim stopniu, a jednocześnie wydaje się nam, że wiemy o nim wszystko. Protagonista wiedzie normalne, monotonne życie: jest bezkonfliktowy, ma pracę, kilku znajomych, a od czasu do czasu dziewczynę. Wyjątkowość tego everymana polega na jednej ekstremalnej cesze - nie odczuwa zbytnio emocji. Emocji takich jak współczucie, skrucha, czy miłość, które, dla większości, definiują nasze człowieczeństwo. Charakter głównego bohatera drażni oraz niepokoi nie tylko nas, ale również postacie poboczne. Nadzorca domu spokojnej starości, Maria, pragnąca wyjść za Meursaulta, czy ława przysięgłych - wszyscy na swój sposób oburzają się (w pewnym stopniu) z nami samymi na widok bohatera nie potrafiącego płakać za swoją zmarłą Matką. Ostatecznie, ta oburzająca nieumiejętność rozpaczy staje się głównym dowodem przeciwko protagoniście podczas jego rozprawy o morderstwo ze szczególnym okrucieństwem.

Obcy to w pewien sposób pociągnięcie tematu reinterpretacji w Micie o Syzyfie. Chociaż Meursault jest postrzegany przez społeczeństwo (i powinien być także przez nas samych) jako zagrożenie dla ogólnie przyjętego ładu opierającego się na wartościach chrześcijańskich, osobiście polubiłam głównego bohatera i buntowałam się przeciwko potępianiu jego nieczułości. Wszyscy chcą żeby płakał, ale on nie czuje takiej potrzeby, więc każdy poczuwa się do odpowiedzialności, by udowodnić mu jakim jest psychopatą. I że potrzebuje Boga. Ja za to poczuwam się do obowiązku udowodnienia temu fikcyjnemu społeczeństwu, że bzdura! Było u mnie na kanapie bardzo emocjonująco! Herbata została rozlana, a ciastka rozkruszone!

Meursault to w moich oczach postać fascynująca - w pewnym sensie kroczy ku przepaści pozostając szczerą wobec siebie samej. Choć mógłby skłamać, że jest wierzący, mógłby oblać się wodą i powiedzieć, że coś mu się widoczniej podczas pogrzebu przytkało, bo teraz to proszę jak leci, trzeba chyba hydraulika, albo mógłby powiedzieć zebranym, że żałuje jak cholera, to nie robi tego. Protagonista pozornie wydaje się być okropnym konformistą, ale nie jest. Meursault decyduje się nie kłamać ani nie udawać. Po prostu nie wierzy, nie kocha, nie żałuje. Nieważne jak poważna byłaby sytuacja, bohater nie stara się podporządkować swojego życia wewnętrznego do oczekiwań społeczeństwa. Oto nowy model buntownika - nie buntuje się przeciwko śmierci czy zbrodni, a przeciwko sztuczności. A teraz proszę to sobie przenieść na osoby homoseksualne i robi się coraz ciekawiej.

Kiedy moje oczy pieszczą podobnie napisane frazy, przychodzi mi na myśl Joseph Grand, bohater Dżumy, i jego ambicja napisania książki, podczas gdy latami pracuje nad perfekcyjnością pierwszego zdania. Albert Camus posiada piękną umiejętność wplatania poetyckości w swoją prozę psychologiczną. Niektóre wyrażenia aż po prostu chce się wciągnąć nosem (nie żebym miała z tym jakiekolwiek wcześniejsze doświadczenie panowie z FBI).

Camus jest autorem, który posiada specjalne miejsce pośród moich literackich bruzd i zakrętów. Chociaż Obcy nie zniszczył mi wnętrzności wyskakując brzuchem, to chociaż trochę trzepnął w potrzebę kompletnego konformizmu.

Choć tak bardzo się od siebie różnimy, wszyscy jak jeden mąż lubimy bawić się w grę "pokaż odmieńca". Czasami ktoś jest wskazywany ze względu na kolor skóry, religię, kulturę, czy nie wpasowywanie się w pewne normy społeczne. Tyczy się to zarówno takich jak ja, co nie bawią się w szukanie kawalera i branie kredytu, czy takich jak Meursault, którzy nie potrafią wzruszać się...

więcej Pokaż mimo to


Na półkach: , ,

Choć gatunki takie jak horror czy przygoda mogą być uznawane za posiadające mniejszą wartość literacką niż rosyjskie powieści obyczajowe, to nie można im odmówić innowacyjności, którą wprowadzają zarówno do świata literatury jak i do naszej rzeczywistości. Bo jeżeli wiktoriański autor ma już zawrzeć homoseksualną relację pomiędzy kobietami, to odstawmy na bok subtelności czy eufemizmy i rzućmy się od razu na pospieszne dyszenie oraz wampiryzm (wyprzedzając Drakulę o 26 lat!).

czytelnisko.blogspot.com
Od samego początku bawimy się w found footage - czytamy zaoferowane nam akta doktora Hesseliusa, detektywa do spraw paranormalnych, które zawierają zeznanie młodej dziewczyny, Laury. Główna bohaterka rozpoczyna opisem swojego sielankowego, aczkolwiek monotonnego dzieciństwa. Możecie się teraz szybko zapytać, czy podawanie tak szczegółowo krótkiego życiorysu jest nam do szczęścia potrzebne? Nie inaczej! Otóż, gdy bohaterka miała zaledwie 6 lat, w środku nocy do jej sypialni wkradła się bardzo ładna istota. Laura rozpoznała w niej dziewczynkę w podobnym do niej wieku i z pewnym zainteresowaniem wtuliła się w nią. Nagle jednak krzyknęła, gdyż poczuła silne ukłucie w klatce piersiowej. Po wielu latach Laura uznała cały epizod za dziecinne koszmary. Aktualnie, tego lata zaprząta ją coś innego - śmierć jej przyjaciółki, która zmarła nagle na nieznaną chorobę. Dodatkowo, tego samego dnia pędem przejeżdża przez ziemię jej ojca powóz. Tajemnicza dama prosi swojego gospodarza, by zaopiekował się jej chorowitą córką, Carmillą, gdyż ona sama spieszy się, by załatwić sprawy o wadze życia i śmierci. Laura z radością ofiaruje gościowi swoją uwagę, ale jednocześnie zauważa, że dziewczyna przypomina zjawę, która odwiedziła ją tamtej przerażającej nocy.

Carmilla to lektura, która potępia homoseksualizm w bardzo przyjemny sposób - przedstawia tę preferencję jako żerującą na niewinności namiętność. Obie bohaterki przedstawione są na zasadzie kontrastu: Laura jest nieświadoma oraz do pewnego stopnia naiwna, Carmillę charakteryzuje za to spontaniczność, arogancja i pożądanie. To co łączy protagonistkę z antagonistką to mniej lub bardziej świadome uczucie oraz osamotnienie.

Autor bardzo zgrabnie korzysta ze schematów powieści gotyckiej. Mamy stary zamek na odludziu, atmosferę grozy i śmierci oraz stare tajemnice wygrzebywane na światło dzienne. Le Fanu zawiera również sporo ciekawych informacji o rasie wampirów: to jak powracają do swojego grobu, czy to że muszą przedstawiać się mianem będącym anagramem ich oryginalnego imienia.

Podoba mi się krótsza forma opowiadania, nie popadające w zbędne iskanie się ze sobą protagonistów, jak to było w Drakuli. Konstrukcja utworu jest solidna - nierozwleczona, a jednocześnie dostatecznie rozbudzająca naszą wyobraźnię, by poczuć odrobinę grozy ze strony niestabilnej i drapieżnej Carmilli. Nawet wtedy, gdy od pierwszych stron dobrze wiemy, co kryje się za jej piękną twarzą.

Nie dajcie się zwieść ludziom, którzy twierdzą, że historie o wampirach już się wszystkim przejadły. Trzeba nam po prostu wrócić do korzeni.

Choć gatunki takie jak horror czy przygoda mogą być uznawane za posiadające mniejszą wartość literacką niż rosyjskie powieści obyczajowe, to nie można im odmówić innowacyjności, którą wprowadzają zarówno do świata literatury jak i do naszej rzeczywistości. Bo jeżeli wiktoriański autor ma już zawrzeć homoseksualną relację pomiędzy kobietami, to odstawmy na bok subtelności...

więcej Pokaż mimo to


Na półkach: , ,

Baśnie braci Grim, będące zbiorem ludowych opowieści, zagnieździły się w naszej wspólnej świadomości dzięki rodzicom czytającym je przed snem, filmom Disneya, czy wieczorynkom. I pomimo wielu już reekranizacji oraz reedycji, będą wciąż opowiadane od nowa na nowo. A z każdym kolejnym pokoleniem, historie te nabierają dodatkowych odcieni szarości.

czytelnisko.blogspot.com

Zbiór opowiadań zawiera kilka historii, które nawiązują do klasycznych baśni braci Grim. Jednakże, bliżej im do pierwotnych opowiadań dla dorosłych niż do tych wersji dla dzieci ugrzecznionych przez samych autorów. Nawiązania te dotyczą krwawej i zmysłowej atmosfery - nie przypomnimy sobie o wykrwawionej siostrze Kopciuszka przez odcięcie kawałka stopy, czy zgwałconej Aurorze, ale za to poznamy bliżej młodą żonę perwersyjnego Sinobrodego oraz spragnionego wilczego dotyku Czerwonego Kapturka. Dodatkowo autorka przerabia związek pomiędzy Bestią i przegraną w karty przez ojca Piękną, Króla Lasu a oczarowaną dziewczyną i Kota w Butach z uroczą kotką.

Wydaje mi się, że ogólnie lubimy czytać czy oglądać remaki. Widać to chyba najwyraźniej po aktualnych hitach wielkiego ekranu, na którym jakiś czas temu gościli ponownie Godzilla, Ghostbusters, Spiderman czy oskarowe The star is Born. Osobiście, uwielbiam dostrzegać różnice pomiędzy dwoma dziełami oddzielonymi od siebie czasem. Ciekawie jest wytknąć palcem, że o to zmienili, bo już się tak nie mówi, albo to musieli wyciąć bo to było całkowicie rasistowskie i homofobiczne albo to dodali, bo dzieciom należy się większa reprezentacja. Podobnie i niepodobnie jest z Angelą Carter.

Autorka skupia się na dodawaniu do jednych z najlepiej znanych nam utworów literackich erotyzmu, perwersji i brutalności. Wraca do korzeni opowiadań dla dorosłych i nie powiem, robi to w bardzo ciekawy sposób. Jednocześnie, zauważamy istotność wątków feministycznych. Autorka zrywa z baśniowym zespołem madonny i ladacznicy, gdzie dobre dziewczynki są czyste jak śnieg, a złe wiedźmy i królowe czarne jak noc. Bella, Czerwony Kapturek oraz 17-stoletnia żona Siwobrodego nie są tylko naiwnymi dziewicami. Bohaterki rozumieją świat oraz siebie bardziej niż wydaje się mężczyznom. Ich cielesność istnieje i jest równie istotna co emocjonalność. Dziewczęta są przyciągane przez grzeszki i rozkosze dorosłości i chodzi tutaj nie o to, czy zdołają się temu oprzeć, zachowując czystość, tylko w jaki sposób podejdą do tych tematów, jak się przez nie zmienią, jak podejmą dalsze decyzje.

No i raczej na długo nie zapomnimy widoku matki na białym koniu. Bo naprawdę - moja mama uratowała mnie już z tysiąc razy, podczas gdy nigdy nie udało mi się choćby porozmawiać z jakimkolwiek księciem.

Dodatkowo, Angela Carter ma do zaoferowania czytelnikowi coś równie podniecającego jak samą opowieść o chutliwym kocie w oficerskich trzewikach - a jest to narracja. Język jakim posługuje się autorka jest niezwykle bogaty, przypominający wiktoriańskie powieści i wplatający w to wszystko niezwykle sensualne obrazy. Nawet jeżeli nie przypasują nam niegrzeczne historie o kobietach biorących historię w swoje ręce, to nie można [nie i koniec!] nie zachwycić się tym bogactwem pięknych porównań i opisów.

Baśnie braci Grim, będące zbiorem ludowych opowieści, zagnieździły się w naszej wspólnej świadomości dzięki rodzicom czytającym je przed snem, filmom Disneya, czy wieczorynkom. I pomimo wielu już reekranizacji oraz reedycji, będą wciąż opowiadane od nowa na nowo. A z każdym kolejnym pokoleniem, historie te nabierają dodatkowych odcieni...

więcej Pokaż mimo to

Więcej opinii

Aktywność użytkownika rina

z ostatnich 3 m-cy
rina
2024-03-12 17:30:21
rina oceniła książkę Biedne istoty na
7 / 10
2024-03-12 17:30:21
rina oceniła książkę Biedne istoty na
7 / 10
Biedne istoty Alasdair Gray
Średnia ocena:
6.8 / 10
290 ocen
rina
2024-02-28 19:09:24
rina oceniła książkę Lekcje chemii na
7 / 10
2024-02-28 19:09:24
rina oceniła książkę Lekcje chemii na
7 / 10
Lekcje chemii Bonnie Garmus
Średnia ocena:
8 / 10
4615 ocen
rina
2024-02-27 18:49:46
rina oceniła książkę Kim Jiyoung urodzona w 1982 na
7 / 10
2024-02-27 18:49:46
rina oceniła książkę Kim Jiyoung urodzona w 1982 na
7 / 10
Kim Jiyoung urodzona w 1982 Nam-Joo Cho
Średnia ocena:
7.3 / 10
1809 ocen
2024-02-22 19:03:08
rina Zagłosowała w plebiscycie "Książka Roku 2023"
2024-02-22 19:03:08
rina Zagłosowała w plebiscycie "Książka Roku 2023"
rina
2024-02-22 18:59:46
rina oceniła książkę Służące do wszystkiego na
8 / 10
2024-02-22 18:59:46
rina oceniła książkę Służące do wszystkiego na
8 / 10
Służące do wszystkiego Joanna Kuciel-Frydryszak
Średnia ocena:
7.5 / 10
3122 ocen
rina
2024-01-24 15:24:31
rina oceniła książkę Moja znikająca połowa na
7 / 10
2024-01-24 15:24:31
rina oceniła książkę Moja znikająca połowa na
7 / 10
Moja znikająca połowa Brit Bennett
Średnia ocena:
7.5 / 10
1491 ocen
rina
2024-01-20 14:26:20
2024-01-20 14:26:20
rina
2024-01-10 14:34:41
rina dodała książkę Naku*wiam zen na półkę Przeczytane, Audiobook, 2024
2024-01-10 14:34:41
rina dodała książkę Naku*wiam zen na półkę Przeczytane, Audiobook, 2024
Naku*wiam zen Maria Peszek
Średnia ocena:
7 / 10
1759 ocen

ulubieni autorzy [7]

Andrzej Sapkowski
Ocena książek:
7,6 / 10
63 książki
7 cykli
Pisze książki z:
9801 fanów
Margaret Atwood
Ocena książek:
6,8 / 10
51 książek
3 cykle
528 fanów
Makoto Yukimura
Ocena książek:
8,2 / 10
16 książek
4 cykle
Pisze książki z:
8 fanów

statystyki

W sumie
przeczytano
616
książek
Średnio w roku
przeczytane
39
książek
Opinie były
pomocne
353
razy
W sumie
wystawione
587
ocen ze średnią 6,5

Spędzone
na czytaniu
3 146
godzin
Dziennie poświęcane
na czytanie
34
minuty
W sumie
dodane
0
cytatów
W sumie
dodane
18
książek [+ Dodaj]