Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

bajer82
nigrum
addicted
Avenders
Labyrinthe

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

bajer82
nigrum
addicted
Avenders
Labyrinthe

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Budzę się, wstaję, jem śniadanie, biegnę do szkoły, Ellen i Roxy znowu kłócą się o kolor paznokci…
Cofnij.
Co jest grane ?
Dzień jak jeden z wielu, jednak tym razem nie tylko schemat był podobny. Wszystko działo się tak samo. I tylko ja to zauważyłam.
Od kilku dni przeżywam ciągle i ciągle ten sam dzień. 12 marca. Czemu akurat ta data ? nie mam pojęcia. Tego dnia nie zdarzyło się nic wyjątkowego. Chyba ktoś sobie ze mnie kpi. Jestem normalną dziewczyną i nie robiłam nic niezwykłego. Szkoła – dom, czasem imprezy.
Zorientowałam się dopiero w szkole- kiedy Pani Carter znowu wylała na siebie kawę stawiając ją na biurku. Starałam się porozmawiać o tym z Roxy i Ell ale one uważają, że walnęłam się w głowę. Od tej pory staram się jakoś wyrwać z tej niekończącej pętli czasu.
Każdego dnia starałam się robić coś innego, naprawić jakoś błąd który mnie tutaj doprowadził. Robiłam już chyba wszystko – buntowałam się rodzicom by kolejnego dnia zacząć być miła dla wszystkich, nawet kupiłam bilet lotniczy żeby polecieć do innej strefy czasowej i powiem wam jedno: nic to nie dało.
Jeśli nie uda mi się z tego wyrwać, resztę życia spędzę na chodzeniu do szkoły i zajadaniu chipsów (bo przecież już nie utyję). Marzenie każdej nastolatki.

Budzę się, wstaję, jem śniadanie, biegnę do szkoły, Ellen i Roxy znowu kłócą się o kolor paznokci…
Cofnij.
Co jest grane ?
Dzień jak jeden z wielu, jednak tym razem nie tylko schemat był podobny. Wszystko działo się tak samo. I tylko ja to zauważyłam.
Od kilku dni przeżywam ciągle i ciągle ten sam dzień. 12 marca. Czemu akurat ta data ? nie mam pojęcia. Tego dnia nie...

Dzień świstaka kurczak jego mać. Obudziłam się i na nowo przeżywam ten sam dzień. Żeby to chociaż było jakieś fajne wydarzenie. Nie! To zwykły poniedziałek. Od rana szefowa wkurzona- jej były oświadczył się nowej dziewczynie. Roboty dużo, a ja wcale nie odpoczęłam przez weekend. Do tego te terminy, które gonią. Jak żyć? Po robocie czekają mnie zakupy w Lidlu- kolejki są ogromne, a ludzie źli. Wieczorem dalej pracę kończę. I tak codziennie. Ileż można?

Dziś zaś postanowiłam nieco zmienić monotonnie. Upiekłam babeczki szefowej i kupiłam winko w Lidlu na promocji. Robota poszła jak po maśle- tyle razy to robiłam. Popołudniowe zakupy były przyjemne, bo poznałam ładnego chłopaka. Zaprosił mnie na kawę. A wieczorem zamiast pracować spotkałam się z przyjaciółkami. To miły poniedziałek.

Obudziłam się i patrzę w telefon, a tam wtorek. Kolejny dzień. Jestem taka szczęśliwa.

Dzień świstaka kurczak jego mać. Obudziłam się i na nowo przeżywam ten sam dzień. Żeby to chociaż było jakieś fajne wydarzenie. Nie! To zwykły poniedziałek. Od rana szefowa wkurzona- jej były oświadczył się nowej dziewczynie. Roboty dużo, a ja wcale nie odpoczęłam przez weekend. Do tego te terminy, które gonią. Jak żyć? Po robocie czekają mnie zakupy w Lidlu- kolejki są...

Wstaje, biorę szybki prysznic i jem śniadanie. Kurwa znowu jajecznica. Czemu nie zrobiłam wczoraj tych cholernych zakupów? Znacie to uczucie, kiedy budzik dzwoni w dzień w dzień o tej samej godzinie, pogoda jest idealna. Znowu. Marzę o deszczu, śniegu, czymkolwiek, ale nie! Zostałam przeklętą przez bogów dziewczyną, która... no właśnie. Tyle człowiek się naoglądał filmów, tyle naczytał książek, kiedy to postać budzi się w ten sam dzień w kółko i w kółko. Na ekranie, czy kartkach papieru jest to super sprawa, ale do czasu, kiedy samemu nie staje się bohaterem takiej tragikomedii. Czternasty lutego walentynki. Przysięgam, kiedyś zatłukę tego amorka, co mi przed blokiem śpiewa miłosne piosenki. Od jakiś dwóch tygodni te same. Już mi się nie chce szykować na tą wymarzoną randkę, którą miałam zaplanowaną pierwszego dnia. Bo po co się starać, skoro nie będzie to miało efektów w przyszłości? Szkoda, że ten biedny chłopak nie jest w stanie tego pojąć. Zamiast tego planuję wielką wyżerkę i oglądanie "Dnia świstaka" próbując rozrgyźć tą porąbaną zagadkę. A i z góry przepraszam za wulgaryzmy, ale irytujące jest pisanie tego samego tekstu codziennie mając nadzieję, że w końcu zostanie to na dłużej, a nie tylko na kilka godzin.

Wstaje, biorę szybki prysznic i jem śniadanie. Kurwa znowu jajecznica. Czemu nie zrobiłam wczoraj tych cholernych zakupów? Znacie to uczucie, kiedy budzik dzwoni w dzień w dzień o tej samej godzinie, pogoda jest idealna. Znowu. Marzę o deszczu, śniegu, czymkolwiek, ale nie! Zostałam przeklętą przez bogów dziewczyną, która... no właśnie. Tyle człowiek się naoglądał filmów,...

Otwieram oczy i już wiem, że coś jest nie tak. Niby wszystko jest normalne, zwyczajne i nie budzące żadnych podejrzeń ale wiem, że coś się dzieje. Krzyk mamy wołającej codziennie na śniadanie w jakiś sposób mnie uspokoiło, ale to dobrze. Głowa nadal boli od wczorajszej bójki z nieznaną dziewczyną przez którą zostałam napadnięta i porzucona w drodze powrotnej do domu. Chciałabym o tym jak najszybciej zapomnieć. Dotknęłam policzek przygotowując się wcześniej na atak bólu, który jednak nie nastąpił. Zdziwiona dotknęłam również wargi nie pulsującej i opuchniętej. Szybko wzięłam telefon z szafki by zobaczyć swoje odbicie w ekranie. Wyglądałam jakby wczorajszy dzień w ogóle się nie wydarzył. Czując się coraz bardziej niepewnie spojrzałam na...wczorajszą datę. Chwilę później dostałam SMS z informacją na temat tej imprezy z bójką jak dodatkiem. Skoro wczorajszeg dnia nie było a tylko śniłam to jeśli zrobię coś niezwykłego nic się nie stanie, prawda? Spróbuję, a jeśli to się powtórzy będę robić podobne rzeczy do skutku aż wszystko ruszy do przodu.

Otwieram oczy i już wiem, że coś jest nie tak. Niby wszystko jest normalne, zwyczajne i nie budzące żadnych podejrzeń ale wiem, że coś się dzieje. Krzyk mamy wołającej codziennie na śniadanie w jakiś sposób mnie uspokoiło, ale to dobrze. Głowa nadal boli od wczorajszej bójki z nieznaną dziewczyną przez którą zostałam napadnięta i porzucona w drodze powrotnej do domu....

5 września 2018 r.
Słoneczny dzień. Jeden z tych, które pachnąc już jesienią, wciąż otulają nas letnim ciepłem. Dziś po raz pierwszy w życiu poczułam się szczęśliwa. Leżąc teraz w łóżku, przypominam sobie twój delikatny dotyk, gdy opuszkami palców przesuwałeś po moich policzkach i powoli odgarniałeś mi z twarzy zabłąkane kosmyki. Patrzyłeś na mnie tak, jakbym była ósmym cudem świata, bezwiednie i niemal niedostrzegalnie kręcąc głową w zachwycie. Nikt nigdy tak na mnie nie patrzył. Chciałabym już na zawsze zatrzymać te chwile z tobą, pachnące czarną herbatą z domieszką brzoskwini, którą nam zaparzyłam. Wciąż wyraźnie pamiętam ciepło twojego ciała i siłę ramion, gdy mnie przytulałeś i to, jak spokojna i bezpieczna się czułam, wdychając twój cudowny zapach.

5 września 2018 r. (znowu)
Moje wczorajsze (dzisiejsze?) życzenie się spełniło. Czas się zatrzymał czy raczej zapętlił w wiecznym powtórzeniu. Już zawsze będę przeżywać z tobą ten sam najpiękniejszy w moim życiu dzień z pogranicza lata i jesieni. Codziennie widzieć tę szczerą miłość w twoich oczach, jak gdyby zdumioną samą sobą, i czuć na skórze twój nieśmiały dotyk, który sprawia, że czuję się cenna i krucha. Każdego dnia od nowa przeżywać pierwszy pocałunek, cieszyć się pierwszym czułym uściskiem. W moim pokoju, na plaży nad rzeką, na kocu w parku. Wciąż na nowo, a jednak tak samo. Dla ciebie to będzie zawsze jeden i ten sam dzień, dla mnie zaś tysiące pachnących pierwszą miłością dni.

5 września 2018 r.
Słoneczny dzień. Jeden z tych, które pachnąc już jesienią, wciąż otulają nas letnim ciepłem. Dziś po raz pierwszy w życiu poczułam się szczęśliwa. Leżąc teraz w łóżku, przypominam sobie twój delikatny dotyk, gdy opuszkami palców przesuwałeś po moich policzkach i powoli odgarniałeś mi z twarzy zabłąkane kosmyki. Patrzyłeś na mnie tak, jakbym była ósmym...

Nie mam ochoty wstawać z łóżka.Nie zliczę ile już razy zabiłam te dzieci.Mimo woli podnoszę kołdrę,spuszczam nogi na podłogę i człapę do kuchni.Już wiem,że za chwilę mama zapuka do drzwi,że ktoś wywrócił kontener ze śmieciami i teraz poniewierają się po całym osiedlu.Za pół godziny kolejny raz będę świadkiem zajmującej kłótni sąsiadów o to,kto dziś odbiera córkę od babci,a w pracy ponownie wysłucham opowieści Magdy,jaką cudowną noc spędziła z Blażejem.Dlaczego mam wpływ na drobne sprawy,a tego co naprawdę ważne zmienić nie mogę?!Jestem pewna,że to zapętlenie czasu zdarzyło się z konkretnego powodu.Każdego dnia od nowa przeżywam ten koszmarny wypadek,kiedy trójka dzieciaków na rowerach wymusza pierwszeństwo i wjeżdżają prosto pod mój samochód.Nie miałam szans na reakcję.Ciągle widzę przed oczami,jak odbijają się od maski, wylatują w powietrze i opadają na asfalt.Próbowałam już zmienić tak wiele czynników.Bez rezultatu.On ciągle się wydarza.Nie mogę uniknąć zderzenia.Nawet wtedy,kiedy wyjechałam godzinę później z pracy,one i tak pojawiły się na tym cholernym skrzyżowaniu.Jestem przekonana,że ktoś czeka na cud,dał mi szansę,aby nie dopuścić do tej tragedii.To wszystko się skończy,kiedy znajdę sposób,aby dzieciaki bezpiecznie przekroczyły ulicę.Tylko brakuje mi już pomysłów.Przerażeniem napawa mnie myśl,że nie znajdę rozwiązania i już przez wieczność będę każdego dnia rozjeżdżać tych małych rowerzystów.Gdyby ktoś mi podpowiedział,co jeszcze mogę zrobić,aby oszukać przeznaczenie.

Nie mam ochoty wstawać z łóżka.Nie zliczę ile już razy zabiłam te dzieci.Mimo woli podnoszę kołdrę,spuszczam nogi na podłogę i człapę do kuchni.Już wiem,że za chwilę mama zapuka do drzwi,że ktoś wywrócił kontener ze śmieciami i teraz poniewierają się po całym osiedlu.Za pół godziny kolejny raz będę świadkiem zajmującej kłótni sąsiadów o to,kto dziś odbiera córkę od babci,a...

Otworzyłam oczy, czekając, aż przyzwyczają się do panującego w pokoju mroku. Próbowałam przypomnieć sobie, jak udało mi się wczoraj wrócić, ale ostatnią rzeczą, którą pamiętałam był miły blondyn, który dosiadł się do mnie przy barze. Jestem pewna, że nie wypiłam tak dużo, nerwy nie byłoby w stanie wywrzeć na mnie aż tak silnego efektu. Zrywając się, rozejrzałam się po pomieszczeniu, by ustalić, czy na pewno jestem w swojej sypialni. Odruchowo wyciągnęłam rękę w stronę szafki nocnej, na której przed snem zawsze zostawiałam telefon. Rozładowany. Poświęciłam kolejne sekundy, by spróbować przypomnieć sobie nocne wydarzenia, ale doszłam do wniosku, że to bezcelowe. Neonowe cyfry zegara wiszącego nad drzwiami poinformowały mnie, że dochodzi druga. Wstałam, czując zimne deski pod nogami i skierowałam swoje kroki do biurka, by podłączyć telefon. Przytrzymałam przycisk, czekając, aż ekran rozbłyśnie i weszłam do łazienki, by stanąć przed lustrem. Żadnego śladu, który mógłby wskazywać, że coś się wczoraj wydarzyło. Możliwe, że zauważył mnie ktoś znajomy, wezwał taksówkę i pomógł wrócić do domu. Obmyłam twarz, wracając do sypialni. Zapaliłam lampkę, dopiero wtedy zauważając małą, żółtą karteczkę, przyklejoną do jednej z książek, które musiałam przerobić na zajęciach. "Powinnaś lepiej wykorzystać swój czas". Czując, że moje serce zaczyna bić szybciej, sięgnęłam po telefon, zauważając, że pokazuje on wczorajszą datę. Muszę odkryć, co stało się w klubie. Musi istnieć logiczne wyjaśnienie.

Otworzyłam oczy, czekając, aż przyzwyczają się do panującego w pokoju mroku. Próbowałam przypomnieć sobie, jak udało mi się wczoraj wrócić, ale ostatnią rzeczą, którą pamiętałam był miły blondyn, który dosiadł się do mnie przy barze. Jestem pewna, że nie wypiłam tak dużo, nerwy nie byłoby w stanie wywrzeć na mnie aż tak silnego efektu. Zrywając się, rozejrzałam się po...

Od rana tylko wiadomości i powiadomienia o dniu zakochanych. Wymiotować mi się chcę od tego. Kwiaty i tak zwiędną, uczucia przeminą, a pluszowy miś zostanie rzucony w zapomnienie. Trzeba jednak wstać, by móc przeżyć ten dzień i przez rok mieć spokój, aż do kolejnego walentynkowego cyrku... Jest tak jak myślałam. Róża, która zaraz zwiędnie, czułe słówka i pocałunki, które przeminą i ten nieszczęsny miś, który skończy w stercie rzeczy do wyrzucenia.
"Dziękuję, jesteś wspaniały, KOCHAM CIĘ" - nie ładnie kłamać, ale co z tego, już jutro czeka mnie normalny dzień.
Od rana tylko wiadomości i powiadomienia o dniu zakochanych... Zaraz zaraz... Czy ten okropny dzień tylko mi się śnił? No nie! "Wow, dokładnie taki sam prezent jak w moim śnie!" - a właściwe w moich ostatnich pięciu dniach. Coraz bardziej lubię święto zakochanych. Teraz przynajmniej róża będzie na zawsze świeża.

Od rana tylko wiadomości i powiadomienia o dniu zakochanych. Wymiotować mi się chcę od tego. Kwiaty i tak zwiędną, uczucia przeminą, a pluszowy miś zostanie rzucony w zapomnienie. Trzeba jednak wstać, by móc przeżyć ten dzień i przez rok mieć spokój, aż do kolejnego walentynkowego cyrku... Jest tak jak myślałam. Róża, która zaraz zwiędnie, czułe słówka i pocałunki, które...