Moim ulubionym stereotypem książkowym jest zwykła, niczym nie wyróżniająca się dziewczyna, w dodatku fajtłapa, outsider i życiowy nieudacznik, której uczniowie w szkole przypinają na plecach karteczkę z czułym "kick me" i której jedynymi przyjaciółmi są odrzuceni przez szkolną społeczność dziwacy typu: gej z niebieskimi włosami, otyła albinoska lub dziewczyna bardziej gotycka niż wampiry.
I ta dziewczyna spotyka chłopaka. Złego chłopca z mroczną przeszłością i aurą tajemnicy unoszącą się wokół niego jak perfumy Diora wokół głowy najpopularniejszej uczennicy. Nie wiedzieć czemu, ten boski przystojniak zawsze trafi na naszą szarą myszkę i okazuje się, że:
a) we wcześniejszym wcieleniu zostali brutalnie rozdzieleni przez złego czarownika
b) facet jest upadłym aniołem, a ona kolejnym wcieleniem jego ludzkiej kochanki
c)nie słyszy jej myśli, więc może by tak ją zamienić w wampira?
d)ona jest pośredniczką, a on super przystojnym duchem
e)tylko ona może ściągnąć klątwę, który ktoś na niego rzucił (a on jest. np zaklętym w tygrysa księciem)
Ten schemat dotyczy głównie amerykańskich powieści dedykowanych dla nastolatek, ale czytają je chyba kobiety w każdym wieku – rozczarowane i zmęczone szarą rzeczywistością, małżeństwem itd. Dzięki takim schematycznie pisanym książkom same mogą sobie wyobrazić, że kiedyś pod postacią mrocznego i gburowatego (ale obowiązkowo nieziemsko przystojnego) kuriera przypatataja do nich ich Książę Ciemności który oznajmi, że to właśnie ich szukał przez stulecia.

Moim ulubionym stereotypem książkowym jest zwykła, niczym nie wyróżniająca się dziewczyna, w dodatku fajtłapa, outsider i życiowy nieudacznik, której uczniowie w szkole przypinają na plecach karteczkę z czułym "kick me" i której jedynymi przyjaciółmi są odrzuceni przez szkolną społeczność dziwacy typu: gej z niebieskimi włosami, otyła albinoska lub dziewczyna bardziej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Długo zastanawiałam się nad tym zagadnieniem. Szara myszka i badboy? Nie, początkowo podobało mi się, ale teraz już nie. Szara myszka i cudownie przystojny mężczyzna z ogromnym bogactwem? Nie, to tylko przez chwilę było ciekawe, później zaczęło nudzić.
Fantastyka? Nie.
Kryminał? Nie.
Historyczne? Nie.
Horror...! Nie.
W takim razie co? Nagle mnie olśniło: książki z motywem choroby psychicznej! Próbujesz jakoś rozwikłać zagadkę na wiele sposobów, interesujące kwestie jakoś powiązać, zrozumieć zachowanie bohatera, a często rzeczywistość jest przedstawiana albo za pomocą snów, albo... omamów, jakichś zwidów. To najprostsze wyjście z sytuacji, ale jednak to jest mój ulubiony motyw i jakoś nadal sprawia mi przyjemność!

Długo zastanawiałam się nad tym zagadnieniem. Szara myszka i badboy? Nie, początkowo podobało mi się, ale teraz już nie. Szara myszka i cudownie przystojny mężczyzna z ogromnym bogactwem? Nie, to tylko przez chwilę było ciekawe, później zaczęło nudzić.
Fantastyka? Nie.
Kryminał? Nie.
Historyczne? Nie.
Horror...! Nie.
W takim razie co? Nagle mnie olśniło: książki z motywem...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ciężko mi określić, który stereotypowy motyw jest moim ulubionym. Uwielbiam horrory o nawiedzonych domach, opętaniach. Bardzo lubię serie fantasy, gdzie często jest miłosny trójkąt: ten dobry - ona - ten zły. I zawsze czekam kiedy ona wybierze tego złego. A swoją drogą dlaczego nie ma trójkąta typu: ta dobra - on - ta zła. Chociaż może jest a ja jeszcze nie trafiłam na taką historię. I lubię również kryminały, gdzie policjant, detektyw prowadzący śledztwo zmaga sie ze swoimi prywatnymi demonami. Te trzy motywy są tymi, które najbardziej lubię i nie potrafię wybrać spomiędzy nich jednego.

Ciężko mi określić, który stereotypowy motyw jest moim ulubionym. Uwielbiam horrory o nawiedzonych domach, opętaniach. Bardzo lubię serie fantasy, gdzie często jest miłosny trójkąt: ten dobry - ona - ten zły. I zawsze czekam kiedy ona wybierze tego złego. A swoją drogą dlaczego nie ma trójkąta typu: ta dobra - on - ta zła. Chociaż może jest a ja jeszcze nie trafiłam na taką...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mój ulubiony stereotypem gatunkowym literatury jest mężczyzna w powieściach kryminalnych tudzież thrillerach, który jest cyniczny, wyrachowany, posiada swoje nałogi, w tym kobiety, ale jest najlepszy w swoim fachu. Przez nieszablonowe postrzeganie świata. Podobno im człowiek więcej przeklina, tym jest bardziej inteligentny. Jego wada jest jednocześnie zaletą. Głosy ustają, gdy wchodzi do pomieszczenia. Mieszanka pogardy i szacunku. Można go kochać albo nienawidzić. Szczerość to jego drugie imię.

Mój ulubiony stereotypem gatunkowym literatury jest mężczyzna w powieściach kryminalnych tudzież thrillerach, który jest cyniczny, wyrachowany, posiada swoje nałogi, w tym kobiety, ale jest najlepszy w swoim fachu. Przez nieszablonowe postrzeganie świata. Podobno im człowiek więcej przeklina, tym jest bardziej inteligentny. Jego wada jest jednocześnie zaletą. Głosy ustają,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

„Ostatnia przyszłość”
Uwielbiam bawić się konwencją science-fiction. Jednym z utartych jej schematów jest przedstawienie nam ludzkości zmienionej przez genialny wynalazek, który pozwolił ludziom żyć lepiej, wygodniej czy bezpieczniej.
Jednak pewnego sądnego dnia ten nowy sposób życia ulega gwałtownemu zachwianiu. Coś powoduje, że wynalazek zamiast zalet ukazuje swoje wady i dalsze życie ludzi jest zagrożone.
Zaczyna się współzawodnictwo z technologią, która wymknęła się spod kontroli, która zazwyczaj ale nie zawsze kończy się zwycięstwem ludzi.

„Ostatnia przyszłość”
Uwielbiam bawić się konwencją science-fiction. Jednym z utartych jej schematów jest przedstawienie nam ludzkości zmienionej przez genialny wynalazek, który pozwolił ludziom żyć lepiej, wygodniej czy bezpieczniej.
Jednak pewnego sądnego dnia ten nowy sposób życia ulega gwałtownemu zachwianiu. Coś powoduje, że wynalazek zamiast zalet ukazuje swoje wady i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moje top ulubionych stereotypowych motywów w książkach:
Miejsce 3 - Kiedy czarny charakter robi coś dobrego, żeby coś udowodnić.
Miejsce 2 - Trójkąt miłosny, który nie ma definitywnego końca.
Miejsce 1 - Ból samotności po rozstaniu/stracie drugiej połówki (Niby takie smutne, ale im więcej łez wyciska tym bliższy staje się bohater/ka).

Moje top ulubionych stereotypowych motywów w książkach:
Miejsce 3 - Kiedy czarny charakter robi coś dobrego, żeby coś udowodnić.
Miejsce 2 - Trójkąt miłosny, który nie ma definitywnego końca.
Miejsce 1 - Ból samotności po rozstaniu/stracie drugiej połówki (Niby takie smutne, ale im więcej łez wyciska tym bliższy staje się bohater/ka).

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

"Pokażcie mi zdrowego psychicznie człowieka, a go wyleczę". To słowa, które idealnie opisują mój ulubiony element w literaturze. Chodzi mi oczywiście o szpital psychiatryczny.Bo czy znajdzie się ktoś kto nie kocha "lotu nad kukułczym gniazdem" lub "Weronika postanawia umrzeć"? Co do tego, że jest to mój ulubiony element nie mam wątpliwości, ale odpowiedzieć na pytanie "dlaczego:, jest znacznie trudniej. Może dlatego, że kiedyś chciałam zostać psychiatrą. A może dlatego, że ludzie w psychiatryku nie boją się być sobą. Bo i czego mają się bać, skoro i tak wszyscy uważają ich za świrów?

"Pokażcie mi zdrowego psychicznie człowieka, a go wyleczę". To słowa, które idealnie opisują mój ulubiony element w literaturze. Chodzi mi oczywiście o szpital psychiatryczny.Bo czy znajdzie się ktoś kto nie kocha "lotu nad kukułczym gniazdem" lub "Weronika postanawia umrzeć"? Co do tego, że jest to mój ulubiony element nie mam wątpliwości, ale odpowiedzieć na pytanie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ulubiony stereotyp, na podstawie którego powstało wiele książek i filmów - sierota z biednej dzielnicy, czy osoba z patologicznej rodziny, która mimo przeciwności losu wyrywa się ze swojego piekła i osiąga sukces. Historia piękna, chciałoby się wierzyć, że taki los czeka każdego, ale rzeczywistość jest o wiele bardziej brutalna.

Ulubiony stereotyp, na podstawie którego powstało wiele książek i filmów - sierota z biednej dzielnicy, czy osoba z patologicznej rodziny, która mimo przeciwności losu wyrywa się ze swojego piekła i osiąga sukces. Historia piękna, chciałoby się wierzyć, że taki los czeka każdego, ale rzeczywistość jest o wiele bardziej brutalna.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Moim ulubionym stereotypem w książkach kryminalnych jest seryjny, psychopatyczny morderca, który zabijając, pozostawia wskazówki dla konkretnego detektywa.

Uwielbiam ten nacisk psychiczny, pośredni kontakt między mordercą, który zdaje się wiedzieć wszystko o detektywie, którego "prześladuje", oraz walkę samego detektywa ze zbrodniarzem; to, jak dzięki wskazówkom powoli odkrywa kolejne fakty i, łącząc je ze sobą, rysuje portret psychiczny mordercy i odkrywa jego tożsamość. Pociąga mnie motyw mordercy, który w pewnym sensie chce zostać odnaleziony, ale nie podda się łatwo.

To jedyny stereotyp, do którego mnie ciągnie, i który zachwyca mnie niezależnie od powieści :)

Moim ulubionym stereotypem w książkach kryminalnych jest seryjny, psychopatyczny morderca, który zabijając, pozostawia wskazówki dla konkretnego detektywa.

Uwielbiam ten nacisk psychiczny, pośredni kontakt między mordercą, który zdaje się wiedzieć wszystko o detektywie, którego "prześladuje", oraz walkę samego detektywa ze zbrodniarzem; to, jak dzięki wskazówkom powoli...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej