Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy.

Wybraliśmy zwycięskie prace:

milka761
Ela
owuwu
mizantropka
nikolsosna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy.

Wybraliśmy zwycięskie prace:

milka761
Ela
owuwu
mizantropka
nikolsosna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Po pochmurnym dniu zawsze wychodzi słońce.

W każdej takiej sytuacji warto zatrzymać się na chwilę. Przysiąść na jakimś kamieniu i nieraz w bezsilności nie tłumiąc emocji wyrzucić wszystko z siebie.

Nie przy kimś - bo takie emocje potrafią zniszczyć nawet najwspanialszą relacje.

I najważniejsze - być sobą i nie bać się porażek.

Po pochmurnym dniu zawsze wychodzi słońce.

W każdej takiej sytuacji warto zatrzymać się na chwilę. Przysiąść na jakimś kamieniu i nieraz w bezsilności nie tłumiąc emocji wyrzucić wszystko z siebie.

Nie przy kimś - bo takie emocje potrafią zniszczyć nawet najwspanialszą relacje.

I najważniejsze - być sobą i nie bać się porażek.

Nie mam żadnej recepty, ponieważ uważam, że do każdej sprawy należy podejść w sposób indywidualny. Istnieją jednak dla mnie pewne zasady, którymi należy się kierować w konfliktach. "Złotą" zasadą, moim największym numerem 1, jest wzajemny szacunek. Kiedy ta zasada zostaje zachowana, każdy konflikt można zażegnać.

Nie mam żadnej recepty, ponieważ uważam, że do każdej sprawy należy podejść w sposób indywidualny. Istnieją jednak dla mnie pewne zasady, którymi należy się kierować w konfliktach. "Złotą" zasadą, moim największym numerem 1, jest wzajemny szacunek. Kiedy ta zasada zostaje zachowana, każdy konflikt można zażegnać.

Najlepszy sposób to usiąść przy wódeczce. Ludzie się robią szczerzy, jeden drugiemu otwarcie wygarnie co do niego ma. Nie ma niedopowiedzeń, gramy w otwarte karty. Ludzie w dobrych humorach łatwiej przyjmą pretensje i wybaczą. Na koniec nikt nie pamięta o urazach. Następne spotkanie już umówione :)

Najlepszy sposób to usiąść przy wódeczce. Ludzie się robią szczerzy, jeden drugiemu otwarcie wygarnie co do niego ma. Nie ma niedopowiedzeń, gramy w otwarte karty. Ludzie w dobrych humorach łatwiej przyjmą pretensje i wybaczą. Na koniec nikt nie pamięta o urazach. Następne spotkanie już umówione :)

Moja recepta na rozwiązanie konfliktu to znaleźć winę w obu stronach. Nic nigdy nie jest czarno-białe, w każdą sytuację wkradnie się szarość, zatem rzadko kiedy bywa, że wina leży tylko i wyłącznie po jednej stronie. Taką metodę stosuję zazwyczaj na moich dzieciach, wśród których kłótnie zdarzają się średnio raz dziennie. Kiedy moje pociechy przybiegają zapłakane przedstawiając dwie zupełnie inne wersje wydarzeń, że tak powiem nie trzymam z żadnym z nich a staram się wytłumaczyć, że "Gdybyś Ty tego nie zrobił, to on by tamtego nie zrobił" i koło się zamyka. Ja mam święty spokój a dzieci spokojnie się bawią... aż do następnej kłótni.

Moja recepta na rozwiązanie konfliktu to znaleźć winę w obu stronach. Nic nigdy nie jest czarno-białe, w każdą sytuację wkradnie się szarość, zatem rzadko kiedy bywa, że wina leży tylko i wyłącznie po jednej stronie. Taką metodę stosuję zazwyczaj na moich dzieciach, wśród których kłótnie zdarzają się średnio raz dziennie. Kiedy moje pociechy przybiegają zapłakane...

Nieporozumień nie należy rozwiązywać nigdy siłą, jeżeli już to zwykłą, prowadzoną w atmosferze wzajemnego szacunku rozmową. Nie ma niczego lepszego. W dobrych warunkach i miłym otoczeniu lepiej się rozmawia. Nikt z nas nie lubi być pouczany czy instruowany. Słuchanie z perspektywy drugiej osoby jest kluczem do porozumienia. Większa część potencjalnych powodów konfliktów to nieporozumienia na płaszczyźnie subiektywnego odbioru zachowań innych ludzi, przypadek, zmęczenie, stres itp. Warto mieć na uwadze to, aby oddzielać problem, konflikt od człowieka. Można się spierać, dyskutować, a jednocześnie szanować siebie nawzajem. Przed rozpoczęciem argumentacji najlepiej wziąć głęboki oddech, który pomaga w uwolnieniu negatywnych emocji. Kiedy one wymykają się spod kontroli, najlepiej dać sobie przestrzeń na uspokojenie i po chwili wrócić do tematu.

Nieporozumień nie należy rozwiązywać nigdy siłą, jeżeli już to zwykłą, prowadzoną w atmosferze wzajemnego szacunku rozmową. Nie ma niczego lepszego. W dobrych warunkach i miłym otoczeniu lepiej się rozmawia. Nikt z nas nie lubi być pouczany czy instruowany. Słuchanie z perspektywy drugiej osoby jest kluczem do porozumienia. Większa część potencjalnych powodów konfliktów to...

Moim zdaniem najlepiej wszystko obrócić w żart. Śmiech zawsze łagodzi napięcie. Są jednak takie sytuacje, że to nie pomaga. W takich chwilach najlepsza jest szczera rozmowa. Dobrze byłoby, aby osobom skonfliktowanym pomogła osoba trzecia, która pomoże dojść do porozumienia. Nie zaszkodzi przy tym zjeść dobrego ciacha, które nie zaszkodzi, a może pomóc.

Moim zdaniem najlepiej wszystko obrócić w żart. Śmiech zawsze łagodzi napięcie. Są jednak takie sytuacje, że to nie pomaga. W takich chwilach najlepsza jest szczera rozmowa. Dobrze byłoby, aby osobom skonfliktowanym pomogła osoba trzecia, która pomoże dojść do porozumienia. Nie zaszkodzi przy tym zjeść dobrego ciacha, które nie zaszkodzi, a może pomóc.

Nie ma i nie może być, moim zdaniem, gotowej recepty na rozwiązywanie konfliktów. Bo ludzie są różni. Spory też bywają różne – jedne błahe, inne oparte na zmiennych humorach, złym samopoczuciu, a jeszcze inne naprawdę poważne, ze składaniem pozwu rozwodowego (i podziału państwa) włącznie... Tak więc nie ma jednej metody. Trzeba być trochę jak psycholog i próbować wczuć się w drugą osobę – nieważne jak trudne to czasami bywa.
Na różne sytuacje różne metody działają – np. na bijatyki po pijaku polewanie szlauchem (i ucieczka); na zażarte kłótnie z siostrą – najlepiej milczenie a samo się rozwiązuje (serio); w nieporozumieniach studenckich dobrze wyszumieć się w prowokowanej gównoburzy, a np. czepliwemu sąsiadowi czasem (w zależności od wyczucia) najlepiej albo mrukliwie potaknąć, albo wręcz przeciwnie, zastosować terapię szokową – stanąć do walki. Słownej. Na argumenty. Czasami nie warto chować głowy w piasek.
Rozpoznanie metody jest kluczem - tak się poznaje wielkiego mediatora.
Niekiedy rozejdzie się po kościach, bo przecież chyba każda z nas bywa zołzą w 'te dni'.
A czasami to kwestia honoru i bez porządnego sztormu się nie obejdzie.
Uważam, że tylko w kłótni poznajemy kogoś naprawdę. Bo wiemy, na czym stoimy. Wtedy padają słowa nieparlamentarne, nie panujemy nad emocjami, odsłaniamy swoje słabe strony. I to jest ważne i potrzebne, poznać kogoś w takim 'szale' – no chociażby dla odróżnienia agresora od choleryka, co grozi ale nie zmasakruje bo 'zupa była zbyt słona'...

Nie ma i nie może być, moim zdaniem, gotowej recepty na rozwiązywanie konfliktów. Bo ludzie są różni. Spory też bywają różne – jedne błahe, inne oparte na zmiennych humorach, złym samopoczuciu, a jeszcze inne naprawdę poważne, ze składaniem pozwu rozwodowego (i podziału państwa) włącznie... Tak więc nie ma jednej metody. Trzeba być trochę jak psycholog i próbować wczuć się...

Ja proponuję bardzo prostą modyfikację metody na kasztana. Metoda ta często wykorzystywana jest do podrywu i polega na tym, że zainteresowany podchodzi do obiektu zainteresowań, w międzyczasie wyciągając z kieszeni kasztana (bądź kamień w trudniejszych warunkach). Następnie pokazuje kasztana (lub kamień) obiektowi zainteresowań i pyta "Czy to twój kasztan (lub kamień)?" To rozładowuje napięcie i pozwala toczyć rozmowę normalną, jak na stan duszy zainteresowanego.
Modyfikacja tej metody polegałaby na tym, że przede wszystkim nie byłoby tu zainteresowanego i obiektu zainteresowań, ale dwie strony konfliktu i rozjemca. Strony konfliktu należy umieścić w jednym pomieszczeniu i doprowadzić do momentu, w którym będą na siebie krzyczeć i niewiele będzie brakować do rękoczynów. Kiedy emocje w pomieszczeniu sięgną zenitu, należy wyjąć kasztana z kieszeni (tutaj kamień się nie sprawdzi) i wyciągnąć rozłożoną dłoń z kasztanem przed siebie, najlepiej w pobliżu stron konfliktu. Następnie powinno się zebrać w sobie siły i silnym przeponowym głosem powiedzieć "Czy to twój kasztan?" Obie strony konfliktu odwrócą głowy w twoim kierunku z wyrazem niedowierzania na twarzy i wybuchną śmiechem. A wtedy można już porozmawiać na spokojnie.

Ja proponuję bardzo prostą modyfikację metody na kasztana. Metoda ta często wykorzystywana jest do podrywu i polega na tym, że zainteresowany podchodzi do obiektu zainteresowań, w międzyczasie wyciągając z kieszeni kasztana (bądź kamień w trudniejszych warunkach). Następnie pokazuje kasztana (lub kamień) obiektowi zainteresowań i pyta "Czy to twój kasztan (lub...

Nie ma konfliktu, którego nie da się rozwiązać, jednak aby tak się stało muszę być spełnione 2 warunki: konfrontacja, czyli wyjaśnienie obu stron przyczyny nieporozumień oraz szczerość - jeśli nie powiemy wprost co nam przeszkadza, nie znajdziemy kompromisu.

Nie ma konfliktu, którego nie da się rozwiązać, jednak aby tak się stało muszę być spełnione 2 warunki: konfrontacja, czyli wyjaśnienie obu stron przyczyny nieporozumień oraz szczerość - jeśli nie powiemy wprost co nam przeszkadza, nie znajdziemy kompromisu.