Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Avallirey
Recary
Małgorzata
karla_6
marys1824

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Avallirey
Recary
Małgorzata
karla_6
marys1824

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Urodziłem się w urodziny mojej siostry. Tak, między nami są dokładnie dwa lata różnicy (jedynie ja przybyłem na świat parę minut po 22, moja siostra idealnie o 22). I tak, rok w rok, obchodziliśmy razem urodziny. Jako dziecko nigdy nie miałem swoich własnych, wyjątkowych. Zawsze razem. Nawet w podstawówce, gdzie miałem koleżankę w klasie, która to również miała tego samego dnia urodziny. Przeklęty 14 lipca.
Aby było ciekawiej, siostra mojej mamy też urodziła swoje dzieci tego samego dnia z różnicą trzech lat.
Dzieci w naszej rodzinie nie miały łatwo życia :]

Urodziłem się w urodziny mojej siostry. Tak, między nami są dokładnie dwa lata różnicy (jedynie ja przybyłem na świat parę minut po 22, moja siostra idealnie o 22). I tak, rok w rok, obchodziliśmy razem urodziny. Jako dziecko nigdy nie miałem swoich własnych, wyjątkowych. Zawsze razem. Nawet w podstawówce, gdzie miałem koleżankę w klasie, która to również miała tego samego...

Smutna historia ze szczęśliwym zakończeniem
Był mroźny dzień 1 stycznia 197… roku. Na porodówce w małym miasteczku na opolszczyźnie cały personel włącznie z lekarzem od rana leczył kaca po suto zakrapianej alkoholem nocy sylwestrowej. Ludzie spali, gdzie popadnie, albo leczyli się miksturami własnej roboty. Pacjentkami nikt się nie przejmował, nikt do nich nawet nie zaglądał, nie mówiąc o wykonywaniu zwykłych czynności przedporodowych czy samym odbieraniu porodów. Rodzące kobiety przechodziły gehennę. Były zdane wyłącznie na siebie. Moja mama trafiła do tego przybytku 30 grudnia. 1 stycznia była już u kresu sił. Nad ranem nadludzkim wysiłkiem wstała z łóżka i z zaciśniętymi pięściami i zębami powlokła się do dyżurki z zamiarem zrobienia awantury. Personel był tak pijany, że początkowo nie zorientowano się nawet, kim jest i skąd się tam wzięła. W końcu ktoś trochę bardziej przytomny skonstatował, że jakaś kobieta domaga się natychmiastowego wezwania karetki i przewiezienia do szpitala do pobliskiego większego miasta. Mama musiała być bardzo przekonująca, bo około południa pojawiła się karetka, a mamę przetransportowano. W nowym szpitalu lekarze złapali się za głowy, widząc, w jakim jest stanie, i natychmiast się nią zajęto. Godzinę później dosłownie wydarto z niej sporych rozmiarów siwo-zielone, na wpół przyduszone dziecko. To byłam ja. Tym razem pomoc nadeszła w porę i dziś mogę cieszyć się życiem. Moja mama wspomina dzień moich narodzin jak najgorszą traumę. Porodówkę w … kilka miesięcy później zamknięto po wcześniejszym stwierdzeniu całej masy nadużyć i błędów.

Smutna historia ze szczęśliwym zakończeniem
Był mroźny dzień 1 stycznia 197… roku. Na porodówce w małym miasteczku na opolszczyźnie cały personel włącznie z lekarzem od rana leczył kaca po suto zakrapianej alkoholem nocy sylwestrowej. Ludzie spali, gdzie popadnie, albo leczyli się miksturami własnej roboty. Pacjentkami nikt się nie przejmował, nikt do nich nawet nie...

Mama niewiele opowiadała mi o dniu moich narodzin. Z mojego punktu widzenia jednak sama data jest ciekawa, bo urodziłam się 5 października. Ten zbieg piątek i dziesiątek dla mnie istotny, szczególnie teraz. Mój maż urodził się dziesiątego dnia miesiąca (wprawdzie innego niż ja, ale nie o to mi chodzi), a starszy syn piętnastego. Kiedy byłam w ciąży z drugim dzieckiem żartowałam, że jego termin przypada na dwudziesty dzień miesiąca. Mały jedna nie posłuchał, ale za to reszta daty się zgodziła bo urodził się w październiku 2015 roku! No i jak tu nie wierzyć, że to tak właśnie miało być?

Mama niewiele opowiadała mi o dniu moich narodzin. Z mojego punktu widzenia jednak sama data jest ciekawa, bo urodziłam się 5 października. Ten zbieg piątek i dziesiątek dla mnie istotny, szczególnie teraz. Mój maż urodził się dziesiątego dnia miesiąca (wprawdzie innego niż ja, ale nie o to mi chodzi), a starszy syn piętnastego. Kiedy byłam w ciąży z drugim dzieckiem...

31 maj 1997 rok, sobota. Dla większości Polaków wyjątkowy dzień. Na lotnisku we Wrocławiu ląduje On. Wielki Polak, miłośnik kremówek i pieszych wędrówek. Łzy szczęścia, euforia, tłumy wiwatujących wiernych. W tym samym czasie w jednym z Zgierskich szpitali, na porodówce, przychodzi na świat mała Anita. Rodzice Anity już wiedzą, że dostali od Papieża pamiątkę,z którą będą musieli się męczyć całe życie ;)

31 maj 1997 rok, sobota. Dla większości Polaków wyjątkowy dzień. Na lotnisku we Wrocławiu ląduje On. Wielki Polak, miłośnik kremówek i pieszych wędrówek. Łzy szczęścia, euforia, tłumy wiwatujących wiernych. W tym samym czasie w jednym z Zgierskich szpitali, na porodówce, przychodzi na świat mała Anita. Rodzice Anity już wiedzą, że dostali od Papieża pamiątkę,z którą będą...

Jestem wcześniakiem. Urodziłam się za wcześnie o 6 tygodni i dzięki temu mam ładną datę urodzin- 7 wrzesień brzmi o niebo lepiej niż 23 październik.
Ciąża była od początku zagrożona, bo mama ma nerki w jamie brzusznej i samo zajście nazywano cudem. A że ciasno mi było w tym przepełnionym brzuchu, to cała akcja zaczęła się wcześniej. Trzydzieści niemal lat temu nikt się na porodówkach nie przejmował, co wypada a co nie. Wyciągnęli mnie taką jeszcze „niedorobioną”, milczącą, przelewającą się przez ręce. Ocenili na 2 punkty.
Godzinę po cesarce mama powoli dochodziła do siebie leżąc na korytarzu, a jakże. Widząc wracającą z oddziału patologii noworodków pielęgniarkę (którą potem słusznie porównywała do siostry Ratched) zapytała:
- Co z moją córką?
-Jak byłam na oddziale to jeszcze żyła.
Przez niemal trzy doby leżałam w inkubatorze sama. A potem… Zaprowadzili mamę na salę, gdzie w plastikowych rynienkach leżą maluchy. Wśród pucołowatych rumianych bobasów jedno szkaradztwo sino- fioletowe, pomarszczone i chude, przypominające rozkraczoną żabę.
Mama dopiero niedawno przyznała, że wówczas w myślach błagała, aby nie okazało się, że to najbrzydsze stworzenie na sali to jej córka. I dodała, że inna (milsza już pielęgniarka) dyplomatycznie wybrnęła podając mnie mamie: „Nie jest taka brzydka…”.
I pomyśleć, że nigdy nie miałam szczególnych kompleksów ;-) A mama do dziś się śmieje, że jej modły zostały wysłuchane i Matka Natura nadrobiła ten brzydki początek.

Jestem wcześniakiem. Urodziłam się za wcześnie o 6 tygodni i dzięki temu mam ładną datę urodzin- 7 wrzesień brzmi o niebo lepiej niż 23 październik.
Ciąża była od początku zagrożona, bo mama ma nerki w jamie brzusznej i samo zajście nazywano cudem. A że ciasno mi było w tym przepełnionym brzuchu, to cała akcja zaczęła się wcześniej. Trzydzieści niemal lat temu nikt się na...

11 września 1996 roku o ósmej rano nastał cud i narodziło się Boże dziecię, kolejny prorok i zbawiciel świata....tak chciałoby się napisać. Pierwszy i zarazem ostatni poród mojej mamy był jednocześnie pospolicie przewidywalny i niesamowicie wyjątkowy. Nie zwiastował go anioł, nie było burzy stulecia, żaden zamach tego dnia się nie odbył (tylko cztery lata później), a jednak był to cud. Na świat przyszło zdrowe dziecko, krzyczące w niebogłosy, z małą ilością włosków na głowie, ale jedno jedyne dziecko na świecie mojej mamy. Każde narodziny to coś wyjątkowego i będą pamiętane przez matki do końca życia, nie ważne jaka wtedy była pogoda.

11 września 1996 roku o ósmej rano nastał cud i narodziło się Boże dziecię, kolejny prorok i zbawiciel świata....tak chciałoby się napisać. Pierwszy i zarazem ostatni poród mojej mamy był jednocześnie pospolicie przewidywalny i niesamowicie wyjątkowy. Nie zwiastował go anioł, nie było burzy stulecia, żaden zamach tego dnia się nie odbył (tylko cztery lata później), a jednak...

Wszyscy macie takie piękne historie, a ja no cóż...
Moi rodzice niestety nie mają zbyt wiele wspomnieć z dnia moich narodzin.
Mój dialog z nimi wyglądał mniej więcej tak:
JA:Pamiętnego 8 grudnia, prócz moich narodzin wydarzyło się coś jeszcze godnego zapamiętania?np w naszej rodzinie albo na świecie?
MAMA: Nie, chyba nic się wtedy nie wydarzyło, nic takiego nie pamiętam..
TATA: A, chyba tapetowaliśmy, i w połowie musieliśmy przerwać, żeby mamę do szpitala wieźć.
MAMA: Ale to nie z nią wtedy w ciąży byłam!
TATA: No jak nie z nią, zimno było,chyba nawet śnieg był,na Święta pewnie tapetowaliśmy.
MAMA: To ja już nie wiem sama...
JA: To tapetowaliście pewnie w sobotę bo w niedzielę rano się urodziłam
TATA: Ty się w niedzielę urodziłaś? Nie to na pewno nie była niedziela!
JA: Trzy razy w kalendarzu sprawdzałam i za każdym razem wychodziło mi, że to była niedziela.
TATA: Niedziela?Byłem pewien,że to w zwykły dzień tygodnia było...
Pytam więc dalej:
JA:A poród był ciężki? żadnych komplikacji nie było?
MAMA: Nie...normalnie wszystko
JA:A Nie zasypało nas?bez problemu dojechaliście do szpitala?
TATA: Śnieg chyba był, ale nie jakoś tam dużo
JA: Może coś jeszcze pamiętacie?
TATA:Malutka byłaś, taka,że można Cię było do kieszonki włożyć i wynieść,chyba ok 2,5 kg ważyłaś
(no waga to się akurat zgadzała bo sprawdzałam w książeczce)
Tak, że ten... Dziękuję Wam rodzice za te wspomnienia;p
PS. Kiedyś myślę, że po prostu trochę inaczej traktowało się narodziny dziecka, ważne było to,żeby urodziło się zdrowe, a wychować to się jakoś wychowa, nie latało się za dzieckiem, żeby robić mu non stop zdjęcia, bo zwyczajnie nie było na to czasu albo po prostu nie wszyscy mieli aparaty.Byłam ich czwartym dzieckiem, może to już była swego rodzaju rutyna;)

Wszyscy macie takie piękne historie, a ja no cóż...
Moi rodzice niestety nie mają zbyt wiele wspomnieć z dnia moich narodzin.
Mój dialog z nimi wyglądał mniej więcej tak:
JA:Pamiętnego 8 grudnia, prócz moich narodzin wydarzyło się coś jeszcze godnego zapamiętania?np w naszej rodzinie albo na świecie?
MAMA: Nie, chyba nic się wtedy nie wydarzyło, nic takiego nie pamiętam..
...

Najokrutniejsza i najzimniejsza zima lat osiemdziesiątych. Styczeń 1987. Noc. Mama śpi, tata jest w delegacji. Skurcz. Mama nie śpi. Dzwoni po swojego tatę, a mojego dziadka in spe, aby zawiózł ją do szpitala. Niestety, zima wygrała z mechaniką. Auto nie odpala. Mama dzwoni więc po szwagra. Szwagier mieszka na szczycie górki, więc silnik, nawet jeśli nie odpali od razu, to trochę na luzie się zjedzie z tego wzniesienia i bum, prrrr, trrrffff, szwagier odpali samochód marki fiat 126p. Widok - kuriozum. Szwagier, ponad metr dziewięćdziesiąt, w grubej kurtce, kolana pod brodą (bujną brodą, zarośniętą jak u drwala), zaspany, ledwo co przytomny, wiezie pomiędzy zaspami śnieżnymi moją eteryczną mamę, blondynkę, niegdyś filigranową, a teraz z wielkim brzucholem na desce rozdzielczej, torba z ciuszkami, becikiem, koszulą nocną, tetrowymi pieluchami zgnieciona na tylnym siedzeniu, magiczny maluch pęka w szwach, jest, dojechali pod szpital. Szwagier wyciąga mamę z bolidu, stawia ją na nogi przed wejściem do szpitala, klepie w łopatki: "No szwagierka, trzymaj się!", wraca do auta i odjeżdża spać dalej ;)

Najokrutniejsza i najzimniejsza zima lat osiemdziesiątych. Styczeń 1987. Noc. Mama śpi, tata jest w delegacji. Skurcz. Mama nie śpi. Dzwoni po swojego tatę, a mojego dziadka in spe, aby zawiózł ją do szpitala. Niestety, zima wygrała z mechaniką. Auto nie odpala. Mama dzwoni więc po szwagra. Szwagier mieszka na szczycie górki, więc silnik, nawet jeśli nie odpali od razu, to...

Ja urodziłam się w niedziele jako pierwsze dziecko moich rodziców. Byli bardzo szczęśliwy. To niedzielne popołudnie gdy przyszłam na świat zmieniło życie tych dwojga. Mam rodziła naturalnie, bardzo krzyczała. Dla moich rodziców był to trudny czas. Tato jako że też znalazł się pierwszy w takiej sytuacji słysząc głośne krzyki mamy z porodówki zaczął na głos modlić się na różańcu. Moja rodzina nie jest zbyt wierząca ale czasem do Kościoła chodziliśmy. Tato był przerażony. Urodziłam się zdrowa. Była zima i było zimno. Na polu śnieg przeplatał się z deszczem. W końcu w marcu jak w garcu. :) Wszyscy w rodzinie zamiast szczerze się radować i świętować że jestem na świecie opowiadali kąśliwe komentarze, że będę leniem bo w niedzielę urodzona. Eh, jednak byli i tacy którzy z mamą szczęście podzielali. Od urodzenia byłam podobna do taty i babci od strony taty. Do domu z mamą wróciłam po paru dniach i wszystko zaczęło sie od nowa.
Napisałam wszystko co pamiętam z opowiadań mamy i babci. :)

Ja urodziłam się w niedziele jako pierwsze dziecko moich rodziców. Byli bardzo szczęśliwy. To niedzielne popołudnie gdy przyszłam na świat zmieniło życie tych dwojga. Mam rodziła naturalnie, bardzo krzyczała. Dla moich rodziców był to trudny czas. Tato jako że też znalazł się pierwszy w takiej sytuacji słysząc głośne krzyki mamy z porodówki zaczął na głos modlić się na...