Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Joostynka
Mija
Oczko
Agnieszka_SC
kki13

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Joostynka
Mija
Oczko
Agnieszka_SC
kki13

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Gdy pan Roman zobaczył ją po raz pierwszy na korytarzu nie mógł oderwać od niej wzroku. To była miłość od pierwszego wejrzenia. Od razu zrobił mały wywiad. Dowiedział się, że ta piękność to pani Anna, lat 65, wdowa. Od razu obudził się w nim romantyk. Przy każdym możliwym spotkaniu posyłał pani Annie piękny uśmiech, zagadywał o samopoczucie czy o pogodę. Dni mijały, a pan Roman dalej nie przedstawił się kobiecie, która tak mocno zajmowała jego myśli. Poszedł więc o krok dalej i zaczął przesyłać jej kwiaty i tajemnicze liściki pod drzwiami. Zachowywał się jak zakochany nastolatek, który wstydzi się zrobić pierwszy krok. Lecz pani Anna wydawała się obojętna. Pan Roman czuł się nawet zazdrosny, gdy jego ukochana wymieniała się niegrzecznymi żarcikami z tym starcem na wózku spod piątki. Tym razem postanowił wyznać jej miłość w kolejnym liściku. Gdy wsuwał go pod jej drzwi, niespodziewanie coś strzeliło mu w kręgosłupie i uderzył głową w drzwi. Przestraszona hukiem pani Anna szybko poszła sprawdzić, co się dzieje. Leżący na podłodze pan Roman na widok pani Anny odparł: "Jestem w niebie i mam przed sobą najpiękniejszego anioła!" - po czym zawył z bólu. Pani Anna, zaczerwieniona ale i zdenerwowana odpowiedziała: "Ty stary baranie, trzeba było od razu zaprosić mnie na herbatkę, a nie odstawiać numery jak te dzieciaki w 'szkole'." Od tej pory nie odstępowali się na krok i okazało się, że są nawet z tego samego miasta.

Gdy pan Roman zobaczył ją po raz pierwszy na korytarzu nie mógł oderwać od niej wzroku. To była miłość od pierwszego wejrzenia. Od razu zrobił mały wywiad. Dowiedział się, że ta piękność to pani Anna, lat 65, wdowa. Od razu obudził się w nim romantyk. Przy każdym możliwym spotkaniu posyłał pani Annie piękny uśmiech, zagadywał o samopoczucie czy o pogodę. Dni mijały, a pan...

Turnus już mija, a ona niczyja... Cały czas w głowie szumiała jej ta absurdalna przyśpiewka. Nie do końca wie, jak to się stało. Chociaż... wie! Po raz kolejny dała się podpuścić swojej agentce, która wymyśliła ten idiotyczny wyjazd do Ciechocinka.
- Zobaczysz - mówiła - odpoczniesz, a potem nabierzesz sił i twój kolejny reportaż przed świętami będzie hitem!
Odliczała dni do zakończenia turnusu. Jeszcze tylko przetrwać ten wieczorek pożegnalny. No właśnie, feralny wieczorek - za dużo jedzenia, za mocne wino, za słodkie buziaki, za uroczy pan Antoni. I ta jego przyśpiewka - turnus już mija, a ona niczyja...
Rano obudziła się z wielkim kacem obok Antoniego, któremu przekrzywił się tupecik, szczęka spoczywała w szklaneczce, a owłosienie było godne goryla.
Uciekła tak szybko jak się dało. I prawie już zapomniała. Aż do dnia, kiedy Antoni zapukał do drzwi jej willi.
- Pamiętasz mnie, kochana? - zapytał z czarodziejskim uśmiechem. - Bo ja dokładnie pamiętam nasze ostatnie spotkanie.
- Czego chcesz? - warknęła.
- Ależ spokojnie. Mam takie malutkie marzenie. Zawsze chciałem być nieśmiertelny, a ty o tym sporo wiesz. Uczyń mnie bohaterem swojej najnowszej powieści.
- Raczysz żartować?
- Bynajmniej. A prasa chętnie posłucha jak poszliśmy w tango w Ciechocinku...
Zacisnęła zęby. Jeszcze przed świętami wyszła jej najnowsza powieść Namiętności i szaleństwa Pana Antoniego.
Cały nakład sprzedał się w dniu premiery.

Turnus już mija, a ona niczyja... Cały czas w głowie szumiała jej ta absurdalna przyśpiewka. Nie do końca wie, jak to się stało. Chociaż... wie! Po raz kolejny dała się podpuścić swojej agentce, która wymyśliła ten idiotyczny wyjazd do Ciechocinka.
- Zobaczysz - mówiła - odpoczniesz, a potem nabierzesz sił i twój kolejny reportaż przed świętami będzie hitem!
Odliczała dni...

Szłam korytarzem, który był długi. Niestety. Nie byłam ani zamyślona. Jak zawsze uśmiechnięta, a tu nagle czuje pewien niepokój. Stało się coś - poczułam zapach kawy i ból.
X - Przepraszam Panią strasznie - powiedział tajemniczy męski głos.
Jestem w szoku, nic nie mówię. We mnie jest cisza, ale ból we mnie tkwi.
X - zaraz swój błąd naprawię. Pozwoli mi Pani na to?
Tak. Ból jest mocny i zostanie ślad - odpowiadam.
X - zaraz się tym zajmę. Mam pecha. Pierwszy dzień w pracy i już zaliczam pecha - stwierdził.
Wie Pan co lepiej uniknijmy tego pecha i chodźmy go naprawić. Im szybciej tym lepiej - ponagliłam go.
X - dr Damian Ziemski jestem miło mi. W ramach przeprosin rana gratis, ciastko i herbatka, dobrze? - zapytał.
Dobrze - zgadzam się.
Cieszę się z tego powodu. Pech chciał, że zaczynając karierę miałem pecha, ale gdy tak patrzę na Panią zmniejszy się liczba pecha- uśmiechnął się.
Miejmy taką nadzieję - odpowiedziałam mu z uśmiechem.
Poznała Pani Ciechocinek, czy jeszcze nie było okazji poznać- zapytał.
Póki co zorientowałam się, jak trafić do sanatorium - odpowiedziałam.
To co wypoczywamy 3 tygodnie razem? - spytał z niepewnością w głosie.
Nie mam innego wyjścia jak się zgodzić.
Innego rozwiązania nie widzę. Przeznaczenie w Ciechocinku zadecydowało, że Pani nie ma wyjścia - mówiąc to naprawił swój błąd czyli moje poparzenie.
Ból był mniejszy, ale myśl o tym, że troska i czułość lekarza stał się dla mnie motywacją, że muszę odpocząć i pozostać w Ciechocinku.

Szłam korytarzem, który był długi. Niestety. Nie byłam ani zamyślona. Jak zawsze uśmiechnięta, a tu nagle czuje pewien niepokój. Stało się coś - poczułam zapach kawy i ból.
X - Przepraszam Panią strasznie - powiedział tajemniczy męski głos.
Jestem w szoku, nic nie mówię. We mnie jest cisza, ale ból we mnie tkwi.
X - zaraz swój błąd naprawię. Pozwoli mi Pani na to?
Tak....

- Co tu się stało? - zapytała Pani Krysia, która spacerując sobie po korytarzu, usłyszała wielki huk i postanowiła zajrzeć do pokoju Pani Janiny, starszej emerytki, która w sanatorium w Ciechocinku była już po raz siódmy.
- Nic! Wszystko w porządku! - opowiedzieli na to pytanie jednocześnie Pan Włodek i Pani Janina cały czas się śmiejąc.
- Ale... - nie dokończyła Pani Krysia, bo w okamgnieniu zjawiła się przy niej właścicielka pokoju i zaczęła ją powstrzymać przed zajrzeniem do środka.
- Na pewno wszystko w porządku. - Potwierdziła jeszcze raz Pani Janina, po czym wypchnęła Panią Krysię za próg i zatrzasnęła przed nią drzwi. I znów się roześmiała.

5 minut wcześniej.
W łazience u Pani Janina spaliła się żarówka i Pan Włodek postanowił ją wymienić. Wszedł na niezbyt stabilne, drewniane krzesło. Będąc w trakcie odkręcania żarówki, przestraszył się osy, która wleciała przez otwarte okno i wpadła do łazienki. W tym samym czasie noga od krzesła pękła, Pan Włodek stracił równowagę i spadł z wielkim hukiem na kabinę prysznicową. Pani Janina nie zdążyła nawet mrugnąć, bo wszystko działo się tak szybko. Nie wiedziała, czy ratować Pana Włodka, czy jednak wygonić natrętną osę i w efekcie nie zrobiła nic. Tylko kiedy zobaczyła, jak Pan Włodek stara się wygrzebać z zasłony prysznicowej, wybuchnęła głośnym śmiechem. A mężczyzna trochę zmieszany zaistniałą sytuacją, również zaczął się śmiać. Sam z siebie.

- Co tu się stało? - zapytała Pani Krysia, która spacerując sobie po korytarzu, usłyszała wielki huk i postanowiła zajrzeć do pokoju Pani Janiny, starszej emerytki, która w sanatorium w Ciechocinku była już po raz siódmy.
- Nic! Wszystko w porządku! - opowiedzieli na to pytanie jednocześnie Pan Włodek i Pani Janina cały czas się śmiejąc.
- Ale... - nie dokończyła Pani...

Zlokalizowałam starszą kobietę, która jako jedyna z szerokim uśmiechem zechciała opowiedzieć mi jak to było. Historia o której moja mama próbuje zapomnieć zdarzyła się kilkanaście lat temu w supermarkecie, w Ciechocinku. Bożena Myszata spędzała wakacje w ów mieście. Sytuacja była typowa dla osoby, jaką była Bożena. Myszata od zawsze była niebywale spokojna, opanowana i bardzo zapominalska. Nie zdarzyły się nigdy wakacje w które zabrałaby wszystko, co potrzebowała i nic nie zapomniała. W roku 1990. Nie zabrała ze sobą szczotki do włosów. Niby można żyć bez czesania włosów, ale jednak Myszata ze swoją bujną, kudłatą grzywą była zdesperowana, aby rozczesać swoje kędziory, inaczej następnego dnia byłaby zmuszona obciąć je. Nie przejmując się ubieraniem, czegoś na skromną koszulkę do spania czmychnęła schodami do sklepu na parterze hotelu.
Po drodze do półki spotkała jedynie staruszkę z szerokim uśmiechem. W kilka sekund Bożena wybrała najdroższą szczotkę i już się podnosiła, kiedy nagle… Wylądowała na tyłku, tak samo jak mężczyzna w którego głowę uderzyła swoją. Najwyraźniej przystojny facet o równie szalonych kędziorach, jak jej też potrzebuje szczotki. Uśmiechnął się do niej i podał rękę, przedstawił się, kupił szczotkę, po czym zaproponował, że poczesze jej włosy.
W tym momencie przerwała kobiecie, która zgodziła opowiedzieć jej tą historię, ponieważ już wiedziała jaki jest jej koniec. Ów mężczyzna i mama spędzili razem noc, Myszata wyjechała i… Urodziła swoją córeczkę.

Zlokalizowałam starszą kobietę, która jako jedyna z szerokim uśmiechem zechciała opowiedzieć mi jak to było. Historia o której moja mama próbuje zapomnieć zdarzyła się kilkanaście lat temu w supermarkecie, w Ciechocinku. Bożena Myszata spędzała wakacje w ów mieście. Sytuacja była typowa dla osoby, jaką była Bożena. Myszata od zawsze była niebywale spokojna, opanowana i...

Przyjaźń ta pamiętała czasy czarno-białych telewizorów, pierwsze przeboje "Czerwonych Gitar" i zrywanie szyszek chmielu na lekcjach matematyki w miejscowym PGR-ze. I od tych szyszek się zaczęło. Narodziła się miłość do szybkiego zarabiania i jeszcze szybszego wydawania pieniędzy.
Niestety niskie emerytury i brak programu "500+ dla 70+" nie pozwalały nawet na życie od pierwszego do pierwszego, a co dopiero na spełnianie wszystkich zachcianek. Frustracja pogłębiała się, gdy młodzi celebryci, tak często oglądani w telewizji, chwalili się zarabianiem na "bywaniu", sportowcy pisaniem poradników o życiu, a tancerze zarobkami za śpiewanie lub co gorsza jazdę na łyżwach.
Po przeczytaniu kilku poradników typu: "Jak szybko się wzbogacić", Ciechocinek wydawał się idealnym miejscem na kolejny biznes.

- Pani Wiesława Pieniążek i Czesława Bogacka? - zapytała recepcjonistka.
Dwie staruszki poderwały się z sofy jakby były nieco zaskoczone.
- Tak to my! - odpowiedziały i posłały dziewczynie szczery, złoty uśmiech.
- Witamy w sanatorium "Diamencik". Oto klucz do pokoju 69. Proszę zapoznać się z programem zabiegów, a na godzinę 18 zapraszam na kolację.
Wiesława i Czesława podziękowały i szybko oddaliły się w poszukiwaniu "apartamentu". Pokój zdecydowanie nie spełniał ich oczekiwań. Łóżko, nocna szafka, lampka, jednodrzwiowa szafa i brak łazienki.
- Nazwa była zachęcająca, a tu du...y nie urywa.
- Nie marudź. Nie jesteśmy tutaj na wakacjach. Pamiętaj wszystko zostaje między nami... Jak biznes wypali, to w przyszłym roku lecimy w tropiki. Swoją drogą, to skąd pomysł, żeby sprzedawać zabawki dla dorosłych w sanatorium?
- Ta przemiła pani w recepcji zaproponowała mi turnus dla swingersów. Będziemy mieć wspólne zabiegi.
- Jezus Maria! Czesiek, teraz musimy ogolić włosy pod pachami...

Przyjaźń ta pamiętała czasy czarno-białych telewizorów, pierwsze przeboje "Czerwonych Gitar" i zrywanie szyszek chmielu na lekcjach matematyki w miejscowym PGR-ze. I od tych szyszek się zaczęło. Narodziła się miłość do szybkiego zarabiania i jeszcze szybszego wydawania pieniędzy.
Niestety niskie emerytury i brak programu "500+ dla 70+" nie pozwalały nawet na życie od...

- Oto kolejna pacjentka, panie doktorze- powiedziała aksamitnym głosem ponętna pielęgniarka. Pani Aniela przyjechała dzisiaj do naszego sanatorium "Przeżyj drugą młodość".
Do gabinetu weszła przestraszona, leciwa 75-letnia kobieta. Bojaźliwie spojrzała na doktora, potem na pielęgniarkę. Mam nadzieję, że nie będę musiała dopłacać więcej, bo wydałam na przyjazd do Ciechocinka całą emeryturę. Ostatnio nawet nie dawałam na tacę w kościele, by zaoszczędzić. Chcę odzyskać młodość i wyglądać jak ta piguła tutaj, choćby to miało trwać tylko 3 tygodnie- pomyślała.
- Pani Anielu, zapraszam serdecznie. Proszę bliżej. Tu nie ma się czego bać. Wykonamy badania i za 2 dni będzie pani śmigać jak dwudziestka.- powiedział wesoło doktor Cudny.
Po badaniu, wywiadzie i pobraniu tkanek skóry pani Aniela wyszła z gabinetu w towarzystwie pielęgniarki.
- Niedługo będzie pani korzystać z życia jak inne nasze kuracjuszki, a wszystko to dzięki miksturze "Młoda rosa". Ja sama mam już 90 wiosen. - puściła oko pielęgniarka.
I rzeczywiście po 2 dniach pani Aniela stała się prawdziwą seksbombą. Zwiotczała skóra znowu stała się jędrna bez ani jednej zmarszczki, opadający biust uniósł się na fali młodości, nogi były aż do nieba, a siwe włosy stały się bujne niczym lwia grzywa i na dodatek odzyskały barwę.
- Juhu, znów jestem młoda! Czas zaszaleć!- zawołała dziarsko staruszka i pędem puściła się przed siebie. Niestety, "Młoda rosa" działa tylko na czas pobytu w sanatorium, potem wszystko wraca do normy.

- Oto kolejna pacjentka, panie doktorze- powiedziała aksamitnym głosem ponętna pielęgniarka. Pani Aniela przyjechała dzisiaj do naszego sanatorium "Przeżyj drugą młodość".
Do gabinetu weszła przestraszona, leciwa 75-letnia kobieta. Bojaźliwie spojrzała na doktora, potem na pielęgniarkę. Mam nadzieję, że nie będę musiała dopłacać więcej, bo wydałam na przyjazd do Ciechocinka...

Moja babcia miała dar opowiadania, ale nigdy nie były to bajki czy zmyślone historie. Przeważnie historie wojenne, lub życiowe przygody.
Babcia była osobą mocno stąpającą po ziemi, nie wierzyła w duchy czy inne nadprzyrodzone rzeczy. Do czasu...
W latach 70 - tych wyjechała z dziadkiem do sanatorium w Ciechocinku i po powrocie cała rodzina wysłuchała nieprawdopodobnej historii.
Już pierwszej nocy dziadka obudziły jęki i krzyki babci. Po obudzeniu opowiadała, że zdawało jej się, że ktoś ją dusi. Myśleli, że to zły sen. Następnej nocy sytuacja się powtórzyła i babcia obudziła się z krzykiem. Trzeciej nocy dziadek z babcią zamienili łóżka i tym razem to dziadek przeżył horror. Wiem, że zwierzyli się jakiejś kuracjuszce i doradziła im jakiś sposób z butami i od tej pory noce były spokojne. Babcia już nie żyje, ale historia jest ciągle przypominana na spotkaniach rodzinnych:)

Moja babcia miała dar opowiadania, ale nigdy nie były to bajki czy zmyślone historie. Przeważnie historie wojenne, lub życiowe przygody.
Babcia była osobą mocno stąpającą po ziemi, nie wierzyła w duchy czy inne nadprzyrodzone rzeczy. Do czasu...
W latach 70 - tych wyjechała z dziadkiem do sanatorium w Ciechocinku i po powrocie cała rodzina wysłuchała nieprawdopodobnej...

Pewnie myślicie, że Ciechocinek to sanatorium dla starych babć i dziadków, że na każdym przejściu spotyka się ludzi z kijkami do nordic walking, a jedyne radio jakiego tam się słucha to radio Maryja.

Otóż nie, pod tą sielankową scenerią jest coś jeszcze. Nocne kluby, pełne alkoholu, hazardu, białego proszku i innych używek. Skąd to wiem? Bo ja prowadzę ten biznes.

Jednak pewnego razu wszystko poszło nie tak jak trzeba. Do mojego klubu napatoczyły się dwie staruszki. Wiecie moherowe berety, różańce w kieszeniach i niezachwiane poczucie własnej bezgrzeszności. Nie wiem jakim cudem przeszły przez ochroniarza, ale gdy już zobaczyły mój klub zaczęła się Sodoma i Gomora. Babcie dobyły kul (takich do chodzenia) i zaczęły bić moje dziewczyny wyzywając je od jawnogrzesznic i tak dalej. Gdy ochroniarze próbowali je uspokoić też im się oberwało. Nigdy w życiu nie widziałem tak sprawnych fizycznie staruszek, zdolnych położyć dwumetrowego koksa. Na szczęście wszystko się skończyło gdy ktoś sprytny włączył radio Maryja. Staruszki zaczęły się kiwać jak zombie i powolnym krokiem opuściły lokal by zdążyć na wieczorny różaniec.

Pewnie myślicie, że Ciechocinek to sanatorium dla starych babć i dziadków, że na każdym przejściu spotyka się ludzi z kijkami do nordic walking, a jedyne radio jakiego tam się słucha to radio Maryja.

Otóż nie, pod tą sielankową scenerią jest coś jeszcze. Nocne kluby, pełne alkoholu, hazardu, białego proszku i innych używek. Skąd to wiem? Bo ja prowadzę ten biznes.

Jednak...