Czy ktoś już otrzymał książkę?

Czy ktoś już otrzymał książkę?

Bardzo dziękuję za wyróżnienie :)

Bardzo dziękuję za wyróżnienie :)

Dziękuję:) i gratuluję wszystkim nagrodzonym

Dziękuję:) i gratuluję wszystkim nagrodzonym

Ale się cieszę, że mi się udało! :) Od czasu premiery chciałam przeczytać tę książkę, a teraz będę miała okazję. Nie ma większej radości niż ta, gdy będziesz mieć wymarzoną książkę! :) Dziękuję.

I gratuluję reszcie!

Ale się cieszę, że mi się udało! :) Od czasu premiery chciałam przeczytać tę książkę, a teraz będę miała okazję. Nie ma większej radości niż ta, gdy będziesz mieć wymarzoną książkę! :) Dziękuję.

I gratuluję reszcie!

Dziękuję :) :) Moja druga w życiu wygrana!!! (pierwsza to trójka w lotto).
Gratuluję pozostałym :)

Dziękuję :) :) Moja druga w życiu wygrana!!! (pierwsza to trójka w lotto).
Gratuluję pozostałym :)

szkoda :( miałam chrapkę na tę książkę :)
gratuluję wszystkim, zwłaszcza cauchy, bo jej praca była świetna :).

szkoda :( miałam chrapkę na tę książkę :)
gratuluję wszystkim, zwłaszcza cauchy, bo jej praca była świetna :).

-Tak bardzo chcieliśmy jechać na te wakacje...-westchnął Jacek. W prawdzie jego narzeczona zgodziła się, ale do dzisiaj nosi obrażoną minę.
-Myślisz, że ja nie potrzebuję tego motocykla?- odpowiedział Bartek, którego pokój oblepiony był zdjęciami jego nowej maszyny. Maszyny, która będzie musiała poczekać jeszcze rok.
-Ja tracę chyba najmniej...Faktycznie chciałem tą gitarę, ale mam starą, więc się nada.-Michał uśmiechnął się lekko.
-Ja ciągle mam ukochaną, więc też nie ma tak źle!-wyparował Jacek, po czym zaśmiali się razem.
-No i istnieją autobusy...-dodał Bartek.
-Prawda.-dodała Małgosia, która była siostrą ich wspólnego przyjaciela Pawła- Jesteście prawdziwymi przyjaciółmi! Wiecie, że stracił pracę przez...przez swój błąd.-nie chciała wspominać o alkoholizmie brata- Teraz jest po wszystkim a wy pomagacie mu stanąć na nogi. Ja...dziękuję!-rozpłakała się i zaczęła ich przytulać.
-Tak trzeba.-odpowiedział jeden po drugim odwzajemniając uścisk-Tak trzeba.

-Tak bardzo chcieliśmy jechać na te wakacje...-westchnął Jacek. W prawdzie jego narzeczona zgodziła się, ale do dzisiaj nosi obrażoną minę.
-Myślisz, że ja nie potrzebuję tego motocykla?- odpowiedział Bartek, którego pokój oblepiony był zdjęciami jego nowej maszyny. Maszyny, która będzie musiała poczekać jeszcze rok.
-Ja tracę chyba najmniej...Faktycznie chciałem tą gitarę,...

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

cauchy
Dagmara
Ewelonek
ZjadamSkarpety
Katarzyna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

cauchy
Dagmara
Ewelonek
ZjadamSkarpety
Katarzyna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

To był nieziemski wieczór kawalerski.Alkohol bowiem lał się niczym strugi deszczu z nieba. Klaus, Stefan, Matt, Jeremy, Tyler, Alaric no i Damon - gwiazda tego wieczoru - perfekcyjny zestaw imprezowy. Każdy inny, jednak razem tworzyli paczkę idealną. Stefan - brat Damona, jako świadek zaplanował każdą minutę tego "nocnego przedsięwzięcia". I tak chłopaki po kolei odhaczali z listy kolejne atrakcje wieczoru: przejazd na quadach, paintball, piwo, grill, piwo, wódka, pierwszy klub, duużo wódki, klub nocny, wieele piwa, impreza nad basenem, beczka whisky (?), piwo, piwo, piwo... aż w końcu znaleźli się w innym mieście, w wielkiej willi znanej podstarzałej piosenkarki. Wszyscy obudzili się w ogromnym łóżku. Porozbierani, poprzytulani, z dziwnymi rysunkami na ciele. Nie wiedzieli co się dzieje. Nic nie pamiętali. Kiedy nieco doszli do siebie i już chcieli uciekać z nieznanego miejsca zszokowani stwierdzili, że brakuje Damona. Ledwo zwlekli się z łóżka i zeszli na dół. Patrząc po sobie doszli do wniosku, że jednak dobrze, że nic nie pamiętają.-"Jeśli czegoś nie pamiętasz,to znaczy, że tego nie było,prawda chłopaki?!"-krzyknął z salonu zadowolony Damon, popijając przy tym whisky z wielkiej butli. Wszyscy odetchnęli z ulgą widząc Damona.-Dobra, zmywamy się, nie chcemy wiedzieć, jak się tu znaleźliśmy. Do widzenia Pani-odparł Stefan do kobiety siedzącej obok. Damon szybko im wszystko wytłumaczył,okazało się,że spotkali ją w klubie,Damon uwielbiał ją w dzieciństwie,zgodziła się dać mu koncert u siebie w domu, jeśli ten spełni kilka jej niegrzecznych zachcianek. I tak oto, aby wybawić Damona z opresji i wstydu, chłopaki jeden po drugim robili to,co kazała im starsza kobieta. "Dzięki Mordy moje kochane!,„jeden za wszystkich, wszyscy za jednego!”.

To był nieziemski wieczór kawalerski.Alkohol bowiem lał się niczym strugi deszczu z nieba. Klaus, Stefan, Matt, Jeremy, Tyler, Alaric no i Damon - gwiazda tego wieczoru - perfekcyjny zestaw imprezowy. Każdy inny, jednak razem tworzyli paczkę idealną. Stefan - brat Damona, jako świadek zaplanował każdą minutę tego "nocnego przedsięwzięcia". I tak chłopaki po kolei odhaczali...

Powiedziałaś, mamo, że szczęście to wybór. Wtedy te słowa wydawały mi się absurdalne, bo przecież szczęście to suma naszych doświadczeń, oburzałam się na twoje słowa, twierdząc, że żeby czuć się szczęśliwym szala z dobrymi przeżyciami, pozytywnymi emocjami w naszym życiu musi przeważać nad tymi przykrymi, bolesnymi. Wynik musi się zgadzać. Bo przecież te bolesne przeżycia potrafią zostawić w człowieku trwałe blizny, okaleczać na całe życie, i jakakolwiek próba wyparcia już na wstępie skazana jest na porażkę. Mówiłaś, że jeśli złe doświadczenia oznaczymy za pomocą minusa, a dobre za pomocą plusa, to przecież minus i minus daje plus. Twoje słowa dziwiły mnie tym bardziej, że znałam twoją historię. Dziś wiem, że miałaś rację, mamo. Zrozumiałam to dopiero po twojej śmierci. Wam, którzy czytacie moje słowa,chcę ją opowiedzieć. Moja mama, moja największa przyjaciółka, zmarła dwa miesiące temu, szczęśliwa, z uśmiechem na ustach, w wyniku obrażeń poniesionych w wypadku. We piękny wtorkowy poranek została potrącona na przejściu dla pieszych, zmarła w sobotę, w pochmurny, deszczowy wieczór. Moja mama – kobieta, która by mnie poświęciła swoje życie. Mój ojciec krótko po ślubie z moją mamą okazał się mieć poważne zaburzenia psychiczne. Gdy dowiedział się, że mama jest w ciąży i później, gdy próbowała od niego odejść, kilkakrotnie próbował ją zabić, przetrzymywał w domu, groził, zabraniał kontaktu z rodziną, znajomymi. By mnie ocalić, wzięła do ręki nóż. Cios w plecy zabił mojego ojca, a mnie dał dzieciństwo bez mamy.

Powiedziałaś, mamo, że szczęście to wybór. Wtedy te słowa wydawały mi się absurdalne, bo przecież szczęście to suma naszych doświadczeń, oburzałam się na twoje słowa, twierdząc, że żeby czuć się szczęśliwym szala z dobrymi przeżyciami, pozytywnymi emocjami w naszym życiu musi przeważać nad tymi przykrymi, bolesnymi. Wynik musi się zgadzać. Bo przecież te bolesne przeżycia...