czy ktoś już otrzymał swój egzemplarz? :)

czy ktoś już otrzymał swój egzemplarz? :)

Bardzo dziękuje. Gratulacje dla pozostałych zwycięzców :)

Bardzo dziękuje. Gratulacje dla pozostałych zwycięzców :)

Dziękuje za wyróżnienie i głosy poparcia ! :) To niesamowite, że tak wielu osobom spodobała się moja praca :D
Gratuluje pozostałym zwycięzcom :)

Dziękuje za wyróżnienie i głosy poparcia ! :) To niesamowite, że tak wielu osobom spodobała się moja praca :D
Gratuluje pozostałym zwycięzcom :)

Gratuluje wygranym pracom. Może do mnie uśmiechnie się również szczęście.

Gratuluje wygranym pracom. Może do mnie uśmiechnie się również szczęście.

Bardzo dziękuję, bardzo się cieszę :)
Gratuluję pozostałym :)

Bardzo dziękuję, bardzo się cieszę :)
Gratuluję pozostałym :)

bardzo dziękuję, niesamowicie :) gratulacje dla innych :)

bardzo dziękuję, niesamowicie :) gratulacje dla innych :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Palianna
Siw_W
Olga
Adenozynotrifosforan
Katarzyna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Palianna
Siw_W
Olga
Adenozynotrifosforan
Katarzyna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Pragnęłam dzieci odkąd pamiętam. Chciałam mieć małą królewnę, która stanie się sensem mojego życia. Jednak pomimo wszelkich prób nie było mi dane mieć dzieci. Mój mąż nie mógł się z tym pogodzić. Odszedł. Zostałam sama. Przeprowadziłam się na przedmieścia. Zaczynałam od nowa. Obok mieszkała rodzina z gromadką małych dzieci. Już pierwszej nocy usłyszałam, że odbywa się tam "libacja". Dużo alkoholu, awantury, krzyki. I płacz dzieci. Po jakimś czasie zrozumiałam powagę sytuacji. Ktoś zapukał do drzwi. Była to mała dziewczynka z domu obok. Płakała. Zaprowadziłam ją do kuchni. Opowiedziała mi, że ojciec znowu ją pobił i nie chce wracać do "domu". Pokazała siniaki na plecach. A więc to prawda. Znęca się nad dziećmi. Nie chciałam w to wierzyć. Przytuliłam ją, aby się uspokoiła. Nie mogłam nic zrobić. Wszyscy wokół wiedzieli co się dzieje, jednak nikt nie reagował. Malutka zaczęła regularnie mnie odwiedzać. Zżyłyśmy się. Po jednej z wizyt usłyszałam, że chce już na zawsze ze mną zostać. Wtedy też odkryłam na jej rękach blizny po papierosach. Nie wytrzymałam. Wzięłam ją na ręce i wybiegłam z domu prosto na dworzec. Już nigdy nie wróciłyśmy...

Pragnęłam dzieci odkąd pamiętam. Chciałam mieć małą królewnę, która stanie się sensem mojego życia. Jednak pomimo wszelkich prób nie było mi dane mieć dzieci. Mój mąż nie mógł się z tym pogodzić. Odszedł. Zostałam sama. Przeprowadziłam się na przedmieścia. Zaczynałam od nowa. Obok mieszkała rodzina z gromadką małych dzieci. Już pierwszej nocy usłyszałam, że odbywa się tam...

Nie przepadałam za osobami dobrze się uczącymi ze względu, że za dużo wiedziały i nie dawały szans wykazania się innym. Z jednej strony nie lubię mścić się tylko za to, że są mądrzejsze. Nie ich wina - geny po rodzicach. Działanie samemu nic nie daje. Jedynie ulgę przyniesie na chwilkę.
Pomyśleliśmy wspólnie po lekcjach nad przedstawieniem, które będzie miało na celu być zabawne, a zdania tak skonstruowane, że nasi zdolni uczniowie ich nie wypowiedzą. Tekst podobał nam się, ale trzeba było zmienić końcówki i styl, aby pokazać tym mądralom, że wiedza nie zwycięża, lecz człowiek w dążeniu do niej. Nadszedł dzień prezentacji przy całej szkole. Trema zjadła ich tak żarliwie, że pojawił się ogień. Ten ogień zaowocował zwycięstwo, że niekoniecznie trzeba być zachłannym na zdobywanie wiedzy i nie pomaganie innym w jej zdobywaniu.
Ciekawi Was jaka była reakcja nauczycieli: oczy pełne ze śmiechu od łez i wymieniali swoje uwagi po korytarzach. Za to pochwalili uczniów słabszych, że mają pomysły i nie boją się pokazać od innej strony. Po tygodniu uczniowie słabsi otrzymali pochwałę na apelu. Pani dyrektor powiedziała tak: "Kochani nie jest łatwo być uczniem wzorcowym, ale człowiekiem, który walczy dzielnie z ogniem, nie poddaje się. Uczniowie wzorcowi teraz wiecie jak to jest w piekle wiedzy, a teraz zapraszam wszystkich na lekcje życia i wytrwałości".
Słowa mocne, piękne. Nauczyły wiele. Ogień pociągnął za drugi i wygrał z celem i piekłem przez które przechodzili uczniowie słabsi.

Nie przepadałam za osobami dobrze się uczącymi ze względu, że za dużo wiedziały i nie dawały szans wykazania się innym. Z jednej strony nie lubię mścić się tylko za to, że są mądrzejsze. Nie ich wina - geny po rodzicach. Działanie samemu nic nie daje. Jedynie ulgę przyniesie na chwilkę.
Pomyśleliśmy wspólnie po lekcjach nad przedstawieniem, które będzie miało na celu być...

Tak bardzo się cieszyłam, to był najszczęśliwszy dzień w moim życiu. Jestem w ciąży. Przez 8 miesięcy czułam się jak w niebie wiedząc, że zostanę mamą. Tamtego dnia było słonecznie i ciepło. Poszłam do parku na spacer, kupiłam kolejne ubranko dla mojej nienarodzonej jeszcze Kruszynki, wstąpiłam po drodze do mojego Mężczyzny do pracy. Wróciłam powoli do domu i zabrałam się za szykowanie obiadu. Właśnie kroiłam warzywa do obiadu śpiewając razem z Janis Joplin, kiedy usłyszałam jakiś hałas. Z wydarzeń, które nastąpiły później pamiętam tylko twarz mojej sąsiadki, zakrwawione niemowlę na jej rękach i przerażoną twarz mojego męża. Minął prawie rok, a ja nadal chodzę na terapię próbując odzyskać nadzieję i sens życia. Codziennie modlę się, żeby mój Aniołek żył, był przytulany, całowany, kochany.
Późnym popołudniem siedzę w fotelu próbując skupić się na wiadomościach w tv, gdy nagle dźwięk telefonu wyrywa mnie z zadumy. Ktoś dyktuje mi adres tej chorej kobiety. Nie mogę uwierzyć, że przytulę po raz pierwszy swoje dziecko (mam taką nadzieję, nawet nie chcę myśleć inaczej) i w końcu stanę z NIĄ twarzą w twarz. Pomyślałam, że zanim oddam ją w ręce psychiatrów z Zakładu Zamkniętego (wybrałam najgorszych, którzy robią z pacjentami co chcą), musi całkiem stracić zmysły. Uśmiecham się na myśl, co dla niej przygotowałam. Nie tracąc więcej czasu wrzucam do vana potrzebne mi rzeczy i jadę odzyskać moje ukochane dziecko.

Tak bardzo się cieszyłam, to był najszczęśliwszy dzień w moim życiu. Jestem w ciąży. Przez 8 miesięcy czułam się jak w niebie wiedząc, że zostanę mamą. Tamtego dnia było słonecznie i ciepło. Poszłam do parku na spacer, kupiłam kolejne ubranko dla mojej nienarodzonej jeszcze Kruszynki, wstąpiłam po drodze do mojego Mężczyzny do pracy. Wróciłam powoli do domu i zabrałam się...