Dziękuję bardzo :)

Dziękuję bardzo :)

Dzięki wielkie, już się nie mogę doczekać tej książki

Dzięki wielkie, już się nie mogę doczekać tej książki

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Aloj
madame
FireDancer
Tico
zabajka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Aloj
madame
FireDancer
Tico
zabajka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Ilość przedmiotów którą chciałbym zachować jest tak mnoga iż nie rozsądne byłoby budowanie tak wielkiej kapsuły. Dlatego aby choć część z nich przenieść do kapsuły to nagrałbym film. Film na którym w ciepłe lato rodzina odpoczywa na ogródku za swoim małym, wiejskim domkiem. Nigdzie im się nie spieszy. Nie ma ekonomii, cyfr i wykresów. Mąż siedząc na wiklinowym fotelu czyta książkę. Taką zwykłą, z papieru bez wyświetlacza. Jego żona pieli w ogródku grządki z warzywami bo znowu wyrosły chwasty. Wyrosły bo ziemia nie jest skażona. Najstarszy z trojga rodzeństwa syn wspina się na czereśnię by zjeść najlepsze owoce z samego czubka drzewa. Nie boi się alergii ani tego że spadnie bo jest na tyle zwinny i sprawny. Jego młodszy brat, najmłodszy z rodzeństwa nie mogąc wspiąć się na drzewo zjada te owoce, które leżą na ziemi. Niektóre lekko zgnite lub z robakiem. Ich siostra będąca w średnim wieku wybiega z pobliskiej łąki, z wysokich traw z płaczem i biegnie jak opętana do mamy. Mama przytula ją troskliwie po czym dowiaduje się iż powodem płaczu córki jest użądlenie przez pszczołę. Taką pożyteczną co ciężką pracą zbierała nektar z kwiatów lecz kto będzie jeszcze pamiętał pszczoły?
Taki film nagrałbym zwykłą kamerą, taką starą, na kasetę. Bez high definition. I właśnie takie nagranie zachowałbym w kapsule. Chowając kasetę do kapsuły zastanawiałbym się tylko czy za sto lat będą potrafili odtworzyć nagranie…

Ilość przedmiotów którą chciałbym zachować jest tak mnoga iż nie rozsądne byłoby budowanie tak wielkiej kapsuły. Dlatego aby choć część z nich przenieść do kapsuły to nagrałbym film. Film na którym w ciepłe lato rodzina odpoczywa na ogródku za swoim małym, wiejskim domkiem. Nigdzie im się nie spieszy. Nie ma ekonomii, cyfr i wykresów. Mąż siedząc na wiklinowym fotelu czyta...

Kapsuła czasu byłaby dla mnie czymś w rodzaju osobistego znaku. Pamiętnika, który zamiast słów mieściłby na swoich stronach strukturę przedmiotu stanowiącego namacalny dowód mojego istnienia. Chciałabym żeby ktoś za te kilkaset lat o mnie pamiętał. Znalazł kapsułę. Otworzył i pomyślał z nostalgią o mom istnieniu, nieuchronnym przemijaniu i o rozstawaniu się z życiem każdego dnia kawałek po kawałku.
W kapsule zamknęłabym dwa zegarki. Jeden z godziną moch narodzin, drugi z godziną i datą śmierci. Ukryłabym tam liczbę dni, które dane mi było chodzić po Ziemi. Wrzciłabym kilka zaszuszonych kwiatów, których proch uniósłby się w powietrze przy otwieraniu wieka i po raz ostatni uniósłby różaną woń towarzysszących mi zapachów. Ulubioną książkę i koszulkę. Kłębek włosów mojego psa i list o niekończących się przygodach. Własne uśmiechnięte zdjęcie.
Nie zamieściłabym nic poza tym. Zamknąłabym skrzynię na klucz. Zakopała pod wielkim dębem samotnie stojącym na środku pola. Być może odkopywałabym ją co roku dorzucając co nieco nowych wpomnień i doścwiadczeń, zmieniąc lczbę dni, nakręcając zegarki. Siadałabym pod dębem i przesypywała wilgotną ziemię przez zmarzmięte palce. I choć nie wiem dlaczego to takie ważne, to chciałabym żeby mnie pamiętano.

Kapsuła czasu byłaby dla mnie czymś w rodzaju osobistego znaku. Pamiętnika, który zamiast słów mieściłby na swoich stronach strukturę przedmiotu stanowiącego namacalny dowód mojego istnienia. Chciałabym żeby ktoś za te kilkaset lat o mnie pamiętał. Znalazł kapsułę. Otworzył i pomyślał z nostalgią o mom istnieniu, nieuchronnym przemijaniu i o rozstawaniu się z życiem każdego...

Gdybym miała zrobić kapsułę czasu, to wyglądałaby ona tak:
Mała blaszana skrzynka, zamykająca się na suwak. Po jej otwarciu widać przeźroczystą butelkę zamkniętą szczelnie, aby wypracowania i list "do przyszłych pokoleń" można było bez przeszkód odczytać. Na zewnątrz naczynia przyklejono małą karteczkę z napisem: "Oto ja". Obok leży mały słoik miodu, również z liścikiem, o treści: "Na przekąskę od przodków". Dalej leży biały zegarek z wiadomością: "Na przyszłość, by wam nie zabrakło czasu". Pod tym wszystkim na dnie leży książka - "Metro 2033", starannie zabezpieczona i z małą kartką na okładce: "Tak teraz was widzimy".

Gdybym miała zrobić kapsułę czasu, to wyglądałaby ona tak:
Mała blaszana skrzynka, zamykająca się na suwak. Po jej otwarciu widać przeźroczystą butelkę zamkniętą szczelnie, aby wypracowania i list "do przyszłych pokoleń" można było bez przeszkód odczytać. Na zewnątrz naczynia przyklejono małą karteczkę z napisem: "Oto ja". Obok leży mały słoik miodu, również z liścikiem, o...

Gdybym miała techniczną możliwość przygotowania takiej kapsuły z pewnością starałabym się tam włożyć przedmioty, które będą miały możliwość przywołania nie tylko wyglądu rzeczy, które są dla mnie ważne, ale również moich ulubionych smaków i zapachów.
Tak więc w kapsule na pewno wylądowała by tabliczka czekolady z orzechami, bo to smak porównywany przeze mnie z niebem. Za taką przyjemność niemalże dam się pokroić. Czekolada (nie)stety jest moim nieodłącznym atrybutem i trudno sobie mnie bez niej wyobrazić.
Do kapsuły włożyłabym też bukieciki bzu i konwalii, bo gdy tylko zaczyna się sezon, to właśnie nimi pachnie cały mój dom. Uwielbiam, kiedy otulają mnie te zapachy, czuję się wtedy tak niebywale spokojnie i bezpiecznie. To zapach kojarzący się z moimi wakacjami u babci na wsi, pośród łąk i lasów, więc na pewno musiałby znaleźć się w tejże kapsule.
A co jeszcze bym pokazała ludziom przyszłości? Włożyłabym tam album ze zdjęciami, który jest w naszej rodzinie od pokoleń. To opasłe tomisko pachnące kurzem i wspomnieniami zamkniętymi na jego kartach. Każde zdjęć, które jest jego zawartością, jest z jakiegoś powodu ważne i wiele znaczy dla całej naszej rodziny. W nim zamknięta jest cała nasza przeszłość, więc trudno sobie wyobrazić lepszą pamiątkę, którą można by umieścić w takiej kapsule czasu.

Gdybym miała techniczną możliwość przygotowania takiej kapsuły z pewnością starałabym się tam włożyć przedmioty, które będą miały możliwość przywołania nie tylko wyglądu rzeczy, które są dla mnie ważne, ale również moich ulubionych smaków i zapachów.
Tak więc w kapsule na pewno wylądowała by tabliczka czekolady z orzechami, bo to smak porównywany przeze mnie z niebem. Za...

Do kapsuły czasu wrzuciłabym swój dziennik w którym wszystko opisuje, dzięki temu dałabym się poznać, ale dołączyłabym też fotografie z różnych wydarzeń związanych z moim życiem. Dołączyłabym również ulubioną maskotkę z dzieciństwa, tak na pamiątkę. Nieodłączną rzecz stanowiłaby jednak moja ulubiona książka "Dżuma" A. Camusa. Ostatnim elementem byłby list, w którym przekazałabym wszystkie swoje poglądy i uwagi na temat "dzisiejszego świata" oraz mojego życia. Co chciałabym zmienić, lecz czas mi na to nie pozwolił. Napisałabym w nim na końcu czym kierować się w życiu by być dobrym człowiekiem, nieważne w jakich czasach żyjącym. .

Do kapsuły czasu wrzuciłabym swój dziennik w którym wszystko opisuje, dzięki temu dałabym się poznać, ale dołączyłabym też fotografie z różnych wydarzeń związanych z moim życiem. Dołączyłabym również ulubioną maskotkę z dzieciństwa, tak na pamiątkę. Nieodłączną rzecz stanowiłaby jednak moja ulubiona książka "Dżuma" A. Camusa. Ostatnim elementem byłby list, w którym...

Stał i patrzył jak letnia woda obmywa jego dłonie i już zmieniona, brudna, brązowa z mydlinami i drobinkami ziemi ogrodowej spływa do kanalizacji. Zakręcił kran. Wytarł ręce, po męsku w spodnie i pomyślał...teraz już na dobre zamknąłem pewien rozdział życia. Może ktoś kiedyś...
Właśnie w ogrodzie zakopał resztki Kaśki. Resztki tego czym był. Tego o czym sam chciałby zapomnieć ale może lepiej jeśli zostałby po niej jakiś ślad. No bo co z tymi "skarbami" miałby zrobić? Wyrzucić? Przecież było nie było, to cząstka jego. Przed godziną stał jeszcze z otwartą kapsułą i sprawdzał po raz ostatni zawartość. Piękne choć niepraktyczne srebrne kolczyki, pierścionek i bransoletka z turkusami - prezent na 18. I tak ich nigdy nie założy. Okulary z fantastycznymi oprawkami. Teraz ma nowe, "nie różowe". Piękne beżowe szpilki - obcas dwunastka, ostatni krzyk mody. Nienawidził ich, ale to była część pracy Kaśki. Plan miasta z którego właśnie się wyprowadził, z zaznaczonym domem rodzinnym, szkołą i parafią. Nigdy tam już nie zamierza wrócić. No i pamiętnik. Teraz nikt go nie rozumie, ale może za 100 lat świat się zmieni.

Stał i patrzył jak letnia woda obmywa jego dłonie i już zmieniona, brudna, brązowa z mydlinami i drobinkami ziemi ogrodowej spływa do kanalizacji. Zakręcił kran. Wytarł ręce, po męsku w spodnie i pomyślał...teraz już na dobre zamknąłem pewien rozdział życia. Może ktoś kiedyś...
Właśnie w ogrodzie zakopał resztki Kaśki. Resztki tego czym był. Tego o czym sam chciałby...

- Pocztówki i monety :) na pewno doceni to jakiś filatelista, bądź numizmatyk,
- ogórki kiszone i polską, prawdziwą, wiejską kiełbasę,
- akcje z giełdy, może niektóre wzrosną na wartości :)
- film z pozdrowieniami ode mnie, moich przyjaciół i rodziny :)

- Pocztówki i monety :) na pewno doceni to jakiś filatelista, bądź numizmatyk,
- ogórki kiszone i polską, prawdziwą, wiejską kiełbasę,
- akcje z giełdy, może niektóre wzrosną na wartości :)
- film z pozdrowieniami ode mnie, moich przyjaciół i rodziny :)