-
Artykuły„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynuEwa Cieślik4
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 2LubimyCzytać4
-
ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński9
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać14
Cytaty z tagiem "zatracenie" [17]
[ + Dodaj cytat]Lubię muzykę - rzekła powoli - ponieważ gdy... gdy jej słucham, zatracam się w sobie, jeśli wiesz, o co mi chodzi. Jestem wówczas jednocześnie pełna i pusta, czuję jak ziemia drży i wypiętrza się pod moimi stopami. Kiedy zaś sama zaczynam grać... Cóż, wreszcie tworzę, a nie niszczę.
ZAGUBIONY
jestem zagubiony wśród ogólnej wrzawy
każdy coś do mnie mówi – a ja nie rozumiem nic
wierzyłem, że życie to ma sens
wierzyłem, by nie czuć,
że człowiek nie znaczy nic!
idę ulicami, ocieram się o ściany
tłumy ludzi wokół patrzą i nie widzą
wierzyłem, że życie to ma sens
wierzyłem, by nie czuć,
że człowiek nie znaczy nic!
spotykam się w kawiarni, chadzam do baru
rozmawiam z tłumem pseudoznajomych
wierzyłem, że życie to ma sens
wierzyłem, by nie czuć,
że człowiek nie znaczy nic!
szykuję się do drogi, pakuję walizki
wyruszam na spotkanie przeznaczenia
wierzyłem, że życie to ma sens
wierzyłem, by nie czuć,
że człowiek nie znaczy nic!
odchodzę w niebyt bytu,
nie żegnam się, nie płaczę
wierzyłem, że życie to ma sens
wierzyłem, by nie czuć,
że człowiek nie znaczy nic!
po tamtej stronie spotykam przyjaciół
razem przemierzamy obcy świat
wierzę, że nowe życie ma sens
wierzę, by poczuć,
że człowiek jednak coś znaczy!
WSPOMNIENIE
krótka chwila, uderzenie serca, skurcz
wydarzyło się raz, może dwa, może trwa
ciało zapomniało, duch pamięta
jak przez mgłę, jakby to było wczoraj, dziś
może się powtórzy, a może nie
krótka chwila, uderzenie serca, skurcz….
Człowiek staje się całkiem głuchy, gdy obawa przed zatraceniem przeważa nad pragnieniem powstrzymania się.
Tworzy się piórem, pędzlem, dłutem i cząstką samego siebie. Oddaje się ten kawałek ciała i duszy, serca i mózgu - dziełu. Geniusz i grafoman na równi, tylko, że z pierwszego to jest cząstka geniuszu i ona zostaje, a z drugiego farfocel - równie zapalczywie wydzierany z ciała - tego talentu, co go zabrakło. Ale żeby całym sobą, całego siebie, do zatracenia, do szaleństwa, oddać dziełu, na to trzeba być pijanym dzieckiem, na to trzeba być wariatem, zwierzęciem, bogiem.
Kochanie pełnią miłości, całkowite zanurzenie się w kimś lub w czymś - tak, taka miłość sięgała głęboko. Mogła się wydawać równie naturalna jak oddychanie.
Bóg jest tym jedynym, któremu możemy się poddać bez zatracania siebie samych!
,,Jeśli kiedyś zrozumiesz, że każdy się zmienia, krok po kroku, dzień po dniu, a jednocześnie w jakiś sposób zostaje taki sam, wtedy mnie odszukaj. Kiedy się przekonasz, że nie trzeba się bać ludzi, którymi byliśmy w przeszłości , a już na pewno ty nie musisz się tego bać, ponieważ ja wiem, kim jesteś, i taką cię kocham, odszukaj mnie. To, że trzeba czegoś więcej niż miłości, żeby poznać samego siebie , nie oznacza, że zatracenie siebie dla kogoś innego nie może być cholernie piękne. Zapewniam cię, Pixie, że gdybyśmy zatracili się w sobie na resztę życia, byłoby to najpiękniejsze, co może nam się przytrafić. Jeśli zrozumiesz to wszystko w odpowiednim czasie, odszukaj mnie, zanim wyjadę."
.
Nie ma nic bardziej pełnego tragizmu i smutku niż perfekcyjny obraz, doskonały w szczegółach, który pozostawia w nas obojętność.
Myślałam, że miłość to coś trwałego, niemal namacalnego i niezawodnego. Że ma w sobie spokój, jest nienaruszalnym fundamentem, na którym będę mogła oprzeć życie. A nie to całe drżenie, ten chaos, który mnie otacza. (…) Lecz teraz to bez znaczenia, bo nieważne, jak daleko starałabym się uciec, to uczucie zostanie ze mną na zawsze i będę musiała z nim żyć, balansując cały czas nad przepaścią.