Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cisza przed narodzeniem, cisza po śmierci, życie jest tylko hałasem pomiędzy dwiema strefami niezgłębionej ciszy.

Radosny proces poczęcia dziecka, cierpliwość, by je donosić, siła, by je wydać na świat, i uczucie ogromnoego zdumienia, które ten proces wieńczy, można porównać tylko do tworzenia książki. Dzieci, identycznie jak książki, są podróżą kobiety w głąb siebie, w czasie której jej ciało, umysł i dusza zmieniają orientację ukierunkowując się na samo centrum ludzkiej egzystencji.

Dzisiejsze doświadczenia są jutrzejszymi wspomnieniami.

Przypuszczam, że z tego poczucia samotności rodzą się pytania, które każą zająć się pisaniem, książki płodzi się w poszukiwaniu odpowiedzi.