Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Potrafimy wytrzymać prawie każdy ból, jeśli możemy żywić nadzieję, że przeminie. Lecz kiedy jesteśmy przekonani, że nie przeminie nigdy, staje się nie do wytrzymania

Wiosna nie zna różnic wieku - każdy wydaje się młody i radosny.Troski idą na chwilę w zapomnienie,a serca pulsują przeczuciem nieśmiertelności.

Jestem bowiem skazana na to, by jeśli już kocham - kochać tak mocno, że w tej miłości jest tyle samo bólu ile szczęścia".

Nigdy nie próbuję zacieśniać związków z osobą, przy której nie czuję się zupełnie swobodnie. Zawsze będę się starała wszystkim okazywać serdeczność, lecz posłucham głosu instynktu i nigdy nie otworzę duszy przed kimś, kto nie podziela moich zapatrywań.

Dla dziecka, tak jak dla Boga, istnieje tylko teraźniejszość. Nie ma przeszłości ani przyszłości".

Najgorszym rodzajem samotności jest samotność w tłumie.

Każde doświadczenie wzbogaca nasze życie, a im jest głębsze, tym większe bogactwo przynosi.

Ja sama chcę stać się lepsza i szlachetniejsza - wykorzenić wady i przyciąć zbyteczne gałęzie - ale chcę być sobą i nikim innym po wiek wieków, w każdym następnym życiu".

Na koniec spaliłam jego listy - pozostał z nich tylko popiół - i znowu zaczęłam należeć do siebie.

Upłynęło (...) zaledwie kilka dni i stanęłam twarzą w twarz z palącą świadomością, że k o c h a m Hermana Learda dziką, namiętną, bezrozumną miłością, która zawładnęła całą moją istotą i ogarnęła mnie jak płomień - miłością, której nie potrafiłam stłumić ani opanować i która w swej intensywności wydawała się bliska zupełnemu obłędowi. Obłędowi!

Łatwiej było mi myśleć o nim jako o zmarłym należącym do mnie, t y l k o do mnie dzięki śmierci, tak jak nigdy nie byłby moim za życia, bo teraz już żadna inna kobieta nie złoży głowy na jego sercu i nie będzie całowała jego ust.

Czas zaś stale i nieubłaganie biegnie naprzód, a my razem z nim, niezależnie od tego, co pozostawiamy za sobą. Kiedyś nadejdzie kres i zaznamy wiecznego spoczynku - a przynajmniej na tyle długiego, że zapomnimy o znużeniu i bólu dawnego życia, póki nie obudzimy się do innego istnienia, w którym być może odnajdziemy to wszystko, co przedtem utraciliśmy.

Jeżeli ktoś pragnie sprawdzić, jak bardzo się zmienił - czy to na lepsze, czy na gorsze, niech po pewnym czasie odwiedzi miejsce, w którym niegdyś przebywał. Na każdym kroku będzie spotykać swoje dawne ja - w każdej znajomej twarzy, w każdym wspomnieniu. Ujrzy, jako ostre przeciwieństwo teraźniejszości, swoje dawne ideały, poglądy, nadzieje i przekonania w zupełnie innym świetle.