Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Obiecałam sobie nigdy, ale to nigdy nie oceniać ludzi. Bo nigdy nie wiemy, co się kryje pod pozorami ludzkich motywacji i zachowań.

...człowiek ma do wyboru albo lęk, albo miłość (...). Jeśli startujemy z pozycji miłości, to mamy szansę wyjść obronną ręką, natomiast jeżeli traktujemy życie z lękiem - wtedy jesteśmy straceni.

(...)aby dziecko było szczęśliwe, szczęśliwa musi być matka.

śpij, nie bój się, ale ja się nie bałam, żal mi było spać, kiedy byłeś blisko i kiedy nawet nic, tylko twoja ręka na mojej, i każda komórka mojego ciała słyszała ciebie, widziała ciebie, czuła ciebie, i to szło od dłoni, przez łokieć do ramienia i tam rozlewało się do drugiej ręki, brzucha i nóg, i miękko pod kolanami, i mówiłeś śpij...

No i wtedy zrozumiałyśmy, że Pan Bóg może daje szansę, ale nie każdy chce z niej skorzystać.

Człowiek nie robi nic, do czego sam nie ma przekonania albo co nie wypływa z jego głęboko ukrywanych potrzeb.

To się zdarza tylko w literaturze,że on nagle rozumie,że ona jest jego całym światem.

Do dzisiaj mam wrażenie, że bez przerwy otrzymuję od Losu prezenty. Czasem ich sens widzę dopiero po jakimś czasie, szczególnie jeśli ktoś lub coś odchodzi i w pierwszym momencie wydaje mi się, że świat oszalał, że to niemożliwe, zbyt bolesne, niesprawiedliwe. Potem okazuje się, że otwierają się jakieś nowe, nieprawdopodobne przestrzenie, niezwykłe możliwości, że to, co uważałam za stratę, jest darem, to, co było smutkiem, zmienia się w radość, to wszystko są prezenty od Przeznaczenia.

Powoli zbliżało się rozstanie, które przeczuwałam każdą komórką mojego ciała. I właściwie chciałam umrzeć, żeby o tym nie myśleć.

Mądrzy ludzie mówią,że przeszłością nie można się zajmować,bo jej już nie ma,przyszłością nie warto,bo jej jeszcze nie ma.Ważna jest tylko teraźniejszość.Tego próbuję się trzymać.Dopóki żyjemy,na nic nie jest za późno.Nie jest za późno na radość,nadzieję,miłość,bez względu na to ,ile się ma lat,i bez względu na to co się zdarzyło niegdyś.

To się zdarza tylko w literaturze, że on nagle rozumie, że ona jest jego całym światem.

Wtedy po raz pierwszy pomyślałam, że człowiek, który umiera, nie staje się ciałem, w momencie śmierci wyraźnie widać, że ciało jest tylko ubraniem dla człowieka.

Spotykam nowych ludzi, jedni przemijają, inni zostają ważnymi osobami w moim życiu. Tych drugich jest zdecydowanie więcej, ale od każdego człowieka uczę się czegoś niezwykle istotnego. Dostaję do odrobienia kolejne lekcje, a jeśli ich nie odrabiam, powtarzają się do znudzenia.

..Seks - rozumiałam, miłość - rozumiałam, ale co ma seks do dzieci - nie mogłam tego ani w ząb pojąć bardzo, bardzo długo..