Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...)nawet lustro nie pokaże ci ciebie, jeśli nie zechcesz siebie zobaczyć.

Wyznawcy nazywali go Mahasamatmanem i powtarzali, że jest bogiem. On sam wolał jednak pomijać "Maha-" i "-Atman" i nazywał siebie Samem.
Nigdy nie twierdził, że jest bogiem.
Nigdy też, oczywiście, nie twierdził, że bogiem nie jest...
W ówczesnych okolicznościach żadne z tych wyznań nie mogło mu przynieść korzyści.

Gdy chodzi o wszystko, co zdarza mi się powiedzieć, to muszę przyznać, że jestem bardzo łatwowierny. Wierzę w każde moje słowo, choć wiem, że kłamię.

-Jaki człowiek, który przeżył więcej niż dwadzieścia lat pragnie sprawiedliwości,(...)? Ja osobiście miłosierdzie uważam za znacznie bardziej atrakcyjne. Wybaczające bóstwo zawsze u mnie wygrywa.

Jakiś żebrak pokuśtykał za nim, tylko po to, aby mu szepnąć: "Nie jesteś lamą", po czym odwrócił się i pognał przed siebie, gubiąc się w tłumie.

Patrzą więc na tę nową rzecz i tworzą słowo, by ją nazwać. Nazywają ją "ogniem". A kiedy spotkają kogoś, kto jeszcze ognia nie widział, on nie wie, o czym mówią. Wtedy i oni z kolei zaczynają mu opisywać, jaki jest ogień. A czyniąc to, wiedzą z własnego doświadczenia, że to, co mówią, nie jest prawdą, a jedynie jej częścią. Wiedzą, że ów człowiek nigdy z ich słów nie pozna rzeczywistości, choć mają do dyspozycji wszystkie słowa na świecie. Musi zobaczyć ogień, poczuć go, ogrzać przy nim dłonie, spojrzeć w jego serce, albo do końca życia pozostać w niewiedzy.

Ktoś kiedyś napisał długi poemat o piekle, gdzie każdy człowiek cierpi taką torturę, jaka odpowiada naturze sił, które rządziły jego życiem. Być bogiem to umieć rozpoznać w sobie rzeczy, które są ważne, a potem uderzyć w jedną nutę, która doprowadzi do zgodności ze wszystkim, co istnieje. Wtedy, poza moralnością, logiką czy estetyką, jest się wiatrem albo ogniem, lotem strzały, końcem dnia, pętami miłości. Dominuje się poprzez swą dominującą pasję.