Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bo nie sztuką być odważnym, kiedy jest się odważnym. Sztuką być odważnym, dopiero wtedy, gdy koło serca zaczyna coś łoskotać, a po łopatkach chodzą zimne mrówki.

Po prostu jesień: dużo piękna, trochę smutku.

Można dla dobra sprawy zginąć. Ale o wiele lepiej jest żyć dla dobra sprawy.

I mówię wam... i zapamiętajcie to sobie: nie ma ani pod słońcem, ani pod gwiazdami nic straszniejszego niż wojna.

Człowiek woli jedno słodkie ciastko od tysiąca słodkich słówek.

Dziesięć minut może czasem ciągnąć się jak guma do żucia - na przykład wtedy, kiedy grozi wywołanie do tablicy z tego przedmiotu, o którym poprzedniego dnia, podczas przygotowywania lekcji, akurat się zapomniało.

Bo największy nawet bohater miewa takie dziwne chwile, kiedy jest tylko zwykłym, zwyczajnym człowiekiem. A zwykły, zwyczajny człowiek miewa znów to do siebie, że czasem w trudnej sytuacji odczuwa całkiem zwyczajny niepokój. A nawet nie całkiem zwyczajny strach.

Słowo "dobranoc" zaś ma to do siebie, że choćby absolutnie i w ogóle nie myślało się o śnie, to człowiek jakoś całkiem mimo woli rozsiada się i układa wygodniej - a nawet całkiem wbrew swym zamiarom zaczyna czuć ten sen tuż obok siebie.

Ale czy myślicie, że jeśli raz się nabrało odwagi, oddechu w płuca, jeśli się raz coś postanowiło - to byle noc czy deszcz, czy wiatr mogą człowieka zawrócić z drogi?
Otóż nie!

Bo wystarczy - pomyślał Groszek - raz zapomnieć o strachu, żeby zapomnieć o nim całkowicie.