Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak, to dało się jakoś wyjaśnić, gorzej było z wytłumaczeniem, jak ktoś mógł zabić Sonię Marchlewską. Bo naprawdę wszystko wskazywało na wypadek. Miałam za mało danych i zero chęci, by zdobyć coś więcej. Nie chciałam już nigdy oglądać tego zakrętu.

Miasteczko z duszą Żadne anonimowe nowe osiedle. Zawsze było jak zaczarowane. Stanowiło zamknięty krąg, w którym nie może si wydarzy nic złego, a w ka dym razie nic naprawdę złego. Miejsce, gdzie dzieci ciągle jeżdżą rowerami po ulicach, ludzie nam maj oko na sąsiednie domy i wpadają do siebie na kielicha, a po zakupy chodzi si na piechot . Jak w pieprzonym
amerykańskim filmie.
Nienawidzę go.

Nienawidziłam tego miasteczka już w dzieciństwie, kiedy śmigałam na wrotkach po nierównym asfalcie i wracałam sama ze szkoły, bo nikt nie przyprowadza i nie odprowadza dzieci, którym nie może się przytrafić nic złego. Nienawidziłam, kiedy bawiłam się w piaskowych lejach po wojnie, w
których – jak głosiła legenda miejska – ciągle kryły się niewybuchy.