Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Smutek czyni starym

Jesteśmy o wiele dłużej martwi niż żywi, dlatego jako umarli potrzebujemy dużo więcej szczęścia.

Wyobrażam sobie niebo.
Jest tak wielkie, że natychmiast zasypiam, żeby się uspokoić.
Po przebudzeniu wiem, że Bóg jest trochę mniejszy niż
niebo. Bo przecież inaczej ciągle zasypialiśmy ze strachu podczas modlitwy.
Czy Bóg mówi w obcych językach?
Czy rozumie też obcokrajowców?
A może anioły siedzą w małych szklanych kabinkach i robią tłumaczenia?

NIE WOLNO NAM NICZEGO POKOCHAĆ.

Przyzwyczaiłam się, wszędzie umiem się tak urządzić, żeby się dobrze czuć.
Wystarczy tylko, że położę moją niebieską chustę na krześle.
To jest morze.
Obok łóżka zawsze mam morze.
Muszę tylko wstać z łóżka i już mogę pływać.
W moim morzu nie trzeba umieć pływać, żeby płynąć.

Tutaj wszyscy mają gorącą wodę w łazience i lodówkę w sercu!

Co ludzie sobie pomyślą? Ze uciekliśmy od tego szewca, żebyśmy tu mieli gorzej niż w domu?

Jeśli się dowiedzą, kim jesteśmy, zostaniemy porwani i odesłani z powrotem, rodzice i ciotka zostaną zabici, moja siostra i ja umrzemy z głodu, i wszyscy będą się z nas śmiali. W Rumunii po naszej ucieczce moi rodzice zostali skazani na śmierć.

Czy już w czasie spadania umiera się ze strachu?

Mąż mojej mamy jest wykształcony, czyta książki. Poza tym nie znam nikogo, kto czyta książki.

Od naszej ucieczki wujek Petru jest torturowany w wiezieniu. A wujek Nicu został zabity przed drzwiami swojego mieszkania.

Tutaj wszyscy mają gorącą wodę w łazience i lodówkę w sercu.

Gdybym tylko wiedziała, co demokracja z nami zrobi, nigdy bym nie wyjeżdżała z domu!, mówi moja mama. Jedziemy do raju, mówił twój ojciec.

Moja rodzina rozbiła się za granicą jak szkło.