Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A po drugie,Masza pędziła do tej obłożnie chorej kozy w czerwonych szpilkach i spódniczce w kropki.Notabene spódniczce,która niedomagała,bo była tak niewyraźna i ledwo widoczna, że z całą pewnością biedactwo zachorzało.

To był mój wybór, a możliwość wyboru to właśnie wolność.

To bzdura, że starość automatycznie godzi człowieka ze śmiercią.

Lubiła życie, przywykła do niego, a jeżeli chodziło o śmierć, to miała z nią sporo do czynienia i jedyne, co miała o niej do powiedzenia, to to, że umieranie zawsze było do dupy.

Nie mów mi nigdy więcej, że straciłem przez Ciebie czas. Bo ja go nie straciłem. Ja go zyskałem. Nie przez Ciebie, lecz dzięki Tobie. Odpowiednie dać rzeczy słowo!

To żadna sztuka być wzdychulcem, sztuka to umieć się brać z życiem za baryi jak trza, to stać za soba murem.

[…] – Myślałam o tym, że kiedyś chcę mieć właśnie taki dom.
- Czyli jaki? – Adela uniosła lekko brwi.
- Taki dom do kochania – wyrwało się dziewczynie z głębi serca. – Taki, do jakiego będą wpadać przyjaciele, gdzie pies będzie spał wyciągnięty przed kominkiem, a w fotelach będą wylegiwać się koty. Gdzie dla każdego znajdzie się miejsce. Taki dom z serdecznie otwartymi drzwiami. Tak jak u Pani. Boję się tylko, że pozostanie to tylko marzeniem, przecież ja nie mam zielonego pojęcia, jak to jest mieć taki dom.

Ewelka, bo ludzie zapominają bardzo często, że nie trzeba być lekarzem od głowy, żeby wyciągnąć rękę do bliźniego. Umyka im, że do tego, żeby komuś pomóc, najczęściej potrzebne jest przede wszystkim bycie człowiekiem.

Bo z miłości nie można sobie drwić ani niczego ukrywać.

Wiem, bo wszystko na świecie ma swoją cenę, a najwięcej płaci się za miłość... Ale bez niej... bez niej równie dobrze mogłoby nas w ogóle nie być.

To był jeden z tych brzydkich, pochmurnych dni, który z całą pewnością zabłąkał się w wiosnę z zeszłorocznego listopada. Wiele można było powiedzieć o pogodzie za oknem, ale na pewno nie to, że zachęcała do dalekich spacerów.