Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy człowiek ma bowiem swój czas, który żyje tak długo, jak długo pozostaje naprawdę jego czasem.

(...) najgroźniejszą rzeczą w życiu są marzenia, które się spełniają.

A wszelki czas niepostrzegany sercem jest tak samo stracony jak kolory tęczy dla ślepca lub ptasie trele dla głuchego. Ale są niestety ślepe i głuche serca, do których nic nie dociera, mimo że biją.

Światełko w mroku błyska z daleka albo z bliska. Skąd przyszło, tego nie wiem, i jakie imię nosi. Kimkolwiek jesteś proszę, świeć gwiazdko,lśnij na niebie.

Czas to życie. A życie mieszka w sercu.

Człowiek to dużo więcej niż czas, który w nim tkwi.

Cały świat to wielka opowieść, a my gramy w niej różne role.

(...) przychodziły mu często do głowy wielkie myśli. Były to jednak myśli bez słów, myśli trudne do przekazania jak określony zapach, który człowiek pamięta tylko przez chwilę, albo kolor, który śnił się w nocy.

Nigdy nie wolno myśleć o całej ulicy, rozumiesz? Trzeba tylko myśleć o następnym kroku, o następnym oddechu, o następnym pociągnięciu miotłą. I zawsze tylko o następnym.

Momo potrafiła słuchać tak, że ludzie bezradni lub niezdecydowani nagle wiedzieli dokładnie, czego chcą. Albo nieśmiali czuli się niespodziewanie wolni i odważni. Albo nieszczęśliwi i przygnębieni stawali się ufni i radośni.

Istnieje pewna wielka, a przy tym całkiem zwyczajna tajemnica. Wszyscy ludzie ją dzielą, każdy ją zna, lecz bardzo niewielu zastanawiało się nad nią kiedykolwiek. Większość ludzi przyjmuje ją jako oczywistość i nie dziwi się jej ani trochę. Tą tajemnicą jest czas.

Wszelkie nieszczęścia na świecie brały się bowiem z wielu kłamstw, tych zamierzonych, ale także tych niezamierzonych, jakie rodzą się jedynie wskutek pośpiechu lub niedokładności.

Czasem w biegu dziejów bywają szczególne chwile kiedy zrządzeniem losu wszystkie rzeczy i istoty, aż do najodleglejszych gwiazd w górze, współdziałają w niepowtarzalny sposób, i wtedy może się zdarzyć coś, co nie byłoby możliwe wcześniej ani później. Niestety, ludzie zazwyczaj nie potrafią z nich skorzystać i dlatego godziny gwiezdne mijają często niezauważenie. Ale jeśli jest ktoś, kto je rozpozna, to na świecie dzieją się wielkie rzeczy.

(...) są bogactwa, przez które człowiek ginie, jeśli nie potrafi dzielić ich z innymi...

Również zło ma swoją tajemnicę.

Jak widzisz- podjął szary pan- to całkiem proste. Trzeba tylko mieć coraz więcej i więcej, wtedy człowiek nigdy sie nie nudzi.

Co za różnica, czy wszystko to jest opisane w jakiejś uczonej księdze, czy nie? Kto wam może powiedzieć, czy historie z uczonych ksiąg nie są także zmyślone, tylko że nikt już o tym nie wie?

A kiedy śledzili wzruszające bądź śmieszne zdarzenia, które przedstawiano na scenie, czuli się, jakby to jedynie odgrywane życie było w tajemniczy sposób bardziej rzeczywiste od ich własnego, codziennego. Uwielbiali wsłuchiwać się w tę drugą rzeczywistość.

Jedyne, co się liczy w życiu to coś osiągnąć, kimś zostać, coś mieć. Komuś, kto więcej osiągnie, zostanie kimś znaczniejszym i będzie miał więcej niż inni, cała reszta przychodzi sama: przyjaźń, miłość, honory i tak dalej.

Czym są teraz dla ciebie te samotne godziny? Przekleństwem, które cię dławi, ciężarem, który cię przytłacza, morzem, które cię topi, udręką, która cię pali.

I od ciebie Momo będzie zależeć, czy świat zatrzyma się na zawsze, czy na nowo zacznie żyć.

Tylko niewielu ludzi umie naprawdę słuchać.