cytaty z książki "Nie całuj się pod kapliczką"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Tam dom twój, gdzie serce twoje. A serce przy tym, kogo kochasz...
Dzieciństwo bowiem podobne jest do gorzkiej czekolady. Na początku nie doceniasz tego smaku, lecz później tęsknisz do niego, przemęczony życiem dorosłym, spragniony choćby maleńkiej słodyczy. I wtedy, jak gorzka czekolada, rozlewa się w twoim sercu polewa wspomnień z tego czasu. I może przykryć nawet najgorszy zakalec rzeczywistości.
Najbardziej bolesne są nieprzeżyte pocałunki.
Miłość jest mocna i silna. Uniosła przecież krzyż. I cały świat.
Jeśli ty jesteś świtem, to nie chcę nigdy śmierci nocy. Chcę patrzeć, jak przeradza się w ciebie, w poranek, jak jaśniejesz nad mrokiem mojej duszy.
Najbardziej tęskni się za tym, czego się nigdy nie miało.
Zakochanie to jedno z imion Boga. I On lubi nadawać imiona temu, co żyje. A Miłość jest żywa, jeśli ludzie jej pragną.
(...) jest tylko jedna idealna Miłość, a jej imię zapisano w Biblii.
Bratnia dusza. Ludzie, myśląc o tych dwóch słowach, często mają nadzieję, że odnajdą kogoś takiego jak oni sami. Kogoś, kto w pełni ich zrozumie. Ale tak nie jest. Ludzie to kwiaty, lecz nawet w całym bukiecie róż każda z nich będzie miała inne płatki, inną delikatność, wolniej czy szybciej uschnie.
(...) Ale rycerzy już nie ma. Zostały tylko marne kopie, które się kruszą.
Oswoić duszę to pokochać człowieka za to, jakim jest, pokochać jego wady i rany, lecz nie tylko pokochać, ale też uleczyć i naprawić, by móc przytulić go bez bólu.
Człowiek nigdy nie jest w stanie pozbyć się tego, co przeżył. Może o tym zapomnieć, może żyć inaczej, ale jego serce, jak porysowana płyta, zatnie się w pewnym momencie i usłyszy znów dawny krzyk. I uzależni się od tego fałszu, gdy nie zna słodkiej melodii Przebaczenia.
Czasami musi się coś zawalić, żeby można było poprawić fundamenty.
Deszcz to łzy aniołów, wiesz? Dlatego ludzie go kochają lub nienawidzą. Bo nigdy nie wiadomo, dlaczego anioły płaczą.
Tak to bowiem jest, gdy człowiek się z kimś przyjaźni lub kogoś kocha – jego emocje przechodzą na drugiego i odbijają się w nim jak w lustrze, i chcą, by w nie spojrzeć.
Była Stokrotką niknącą wśród trwa, a czy stokrotki stawiają czoła burzy? Wydaje się, że nie. Lecz wiele tych burz przeżywają.
(...) żaden człowiek nie jest w pełni dobry ani w pełni zły. Każdy z nas nosi w sobie cień drzewa z rajskiego ogrodu i przez życie każdego przewija się owoc grzechu i promień łaski. Sęk w tym, czy lubujemy się w nim, czy nie.
Widzisz, mój drogi, „wczoraj” może być czymś bardzo dawnym, jeśli wydarzyło się w nim coś pięknego, za czym tęsknisz i co chcesz powtórzyć. Bo serce bardzo lubi tęsknić za tym, co dawne. To je szalenie pociąga. Myślę, że serca w ogóle lubią być takie niedzisiejsze, budujące przyszłość na przeszłości...
Trudno jest kochać drugiego człowieka bez tego uczucia wobec siebie samego.
(...) poznać wartość czyjejś obecności to już może być wstęp do Przyjaźni lub Miłości.
(...) Bo czasami ludzie są okrutni. A może bardziej – nieszczęśliwi. A takim łatwo się zgubić, poplątać szlaki. Pójdą tam, gdzie będzie ładniejszy zapach, a kłamstwo nęci najpiękniej.
(...) byłeś moją modlitwą, której Bóg wysłuchał.
(...) gdy kogoś kochamy, to czasami musimy nie zgodzić się z czymś dla jego dobra, poświęcić dobrą atmosferę dla(...) dobrego przeżywania tego wszystkiego.
Nie jest ważne, co zrobią dla ciebie ludzie w tym zawodzie, synu. Ważne, co ty zrobisz dla nich, to TY jesteś DLA nich. W życiu też. Nie patrz na siebie, bo to po pewnym czasie będzie bardzo przykry widok, jeśli nie dostrzeżesz innych. Nikt przecież nie chce być sam.
(...) Strużka łez spłynęła po jej policzku, a dziewczyna zacisnęła mocno oczy, jak gdyby chciała zatrzymać kolejną falę Smutku. On jednak podobny jest do sztormu – gdy raz uderzy o brzegi, będzie tam bił niezmordowanie, dopóki serce nie krzyknie: „Panie, ratuj!”.
Ludzie nie lubią zmarszczek i blizn, przecież wiem. Ale to nie znaczy, że ich nie ma.