Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To, co całe, nie zrozumie tego, co rozbite, dopóki samo nie roztrzaska się na kawałki”.

Kiedy w pobliżu słychać tupot olbrzymów, ptak kuli się w dziurze po sęku na krokwi, milknie, nieruchomieje. Dziewczynka tłumi w sobie muzykę i zagrzebuje się w sianie. Próbuje zasnąć, wsuwając w kocyk nos w daremnym poszukiwaniu resztek zapachu rodzinnego domu.

Szira ćwiczy się w byciu niewidzialną. Kuli ramiona, wciąga brzuch, skrada się jak kot. Jej matka też się ćwiczy : mości się w sianie i ruchem ręki daje Szirze znak, by usiadła na jej kolanach i ani drgnęła. Albo przykłada palec do ust, nakazując jej być cicho.