Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I gdybym wówczas wiedział, że życie to suma oddechów, częściej przykładałbym ucho do jej piersi. Zamiast odwracać się do niej plecami, gdy zasypialiśmy, patrzyłbym na unoszącą się kołdrę, słuchałbym śmiesznego świstu, który zawsze wydobywał się z jej nosa, kiedy wypuszczała powietrze.

Gdyby to był mój wyczekany ślub z tym jedynym, powiedziałabym, że udało się idealnie.

Tak naprawdę jednak cała ta piękna otoczka stanowiła jedynie kolorowy papierek skrywający gorzki cukierek zwany mistyfikacją.

Moja pasja do wykonywania masek narodziła się trzy lata temu. W szpitalnym sklepiku kupiłam brokatowy kolorowy papier, blok, tasiemkę, nożyczki i mocny klej. Pamiętam współczujący wyraz twarzy sprzedawczyni, gdy podawała mi resztę. Nigdy więcej nie chciałam, aby ktoś znowu tak na mnie patrzył. Na Bestię.

- Aż tak bardzo mnie nienawidzisz?
Usłyszałam w jego głosie rozczarowanie i smutek. Nie chciałam odpowiadać. Nie chciałam, a jednak...
- Tak. - To jedno słowo samo wpłynęło z ust, podczas gdy gardło paliło żywym ogniem, protestując.