Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Coraz częściej nie patrzy się już na świat oczami, ale przez mały ekran smartfona. (...) Dopiero tutaj zdałem sobie z tego sprawę. tak często staramy się uchwycić ulotne chwile, że zamiast się nimi cieszyć tu i teraz, wyciągamy telefony i nagrywamy czy robimy zdjęcia.

Każdy w pewnym momencie swojego życia miał wybór. Podejmował pewne decyzje. Jedne gorsze, inne lepsze, Jednak wszystkie one wpływają na to, gdzie teraz jesteśmy. Ale musimy ponosić konsekwencje. Odpowiadamy za swoje błędy każdego dnia.

Niby tak tęsknimy za wakacjami, za odpoczynkiem, za tym, żeby zwolnić, żeby wreszcie przestać wciąż tak pędzić przez ten świat, a jak mamy szansę na własnie takie nicnierobienie, to w ogóle nie wiemy, jak się zachować.

Jak mało potrzeba naiwnej kobiecie, by uwierzyła w dobro...

Agnieszko, nie musisz robić wielu rzeczy w życiu - zwykła mawiać - ale musisz je umieć robić. A przynajmniej nie bać się spróbować.

Czasem plany się zmieniają. Czasem los wie, jak nami zagrać, by było tak, jak ma być.

Mikołaj dorzucił drew do ognia. Gdyby jego telefon działał, też pewnie
wrzuciłby kilka zdjęć na Instagram. Bo chciałby się podzielić ze wszystkimi, że
tu jest tak pięknie! Zima, drewniany dom w środku zaśnieżonego lasu… Nawet
ta szopa z obdrapanymi niebieskimi drzwiami wyglądała uroczo. Wrzucałby
zdjęcia co chwilę. Czy to znaczy, że przestał robić pewne rzeczy tylko dla siebie,
a robił je wyłącznie dla innych? Pewnie „ci inni” polubią je, siedząc akurat na
sedesie, z telefonem komórkowym w dłoni. I zaraz o tym zdjęciu zapomną. I o nim rowniez.

Wierzę, że czasami trzeba się zgubić w gęstym lesie, by znaleźć coś, czego się wcale nie szukało, a bez czego nie można było żyć.

Harował całymi dniami, by niczego im nie zabrakło. W tym pędzie za pieniądzem zapomniał jednak, że czasu z dziećmi nie można kupić. Relacji z bliskimi nie da się kupić. Trzeba nad nimi nieustająco pracować. Każdego dnia.

Droga, która wydaje się skrótem, może prowadzić w zupełnie inną stronę niż ta, do której się zmierza.

Nie powinno się od nikogo niczego wymagać, tym bardziej od życia. Można się zastanowić jedynie, którą z życiowych ścieżek wybrać i co po drodze po sobie zostawić.

Od dawna nie był tak bardzo sobą jak przez te ostatnie kilka godzin. Od dawna nie zastanawiał się też tak często nad swoim życiem. Czuł się tak, jakby ta droga przez śniegi prowadziła do jakiegoś zaczarowanego świata. Świata, w którym wszystko jest możliwe, w którym spełniają się marzenia.

A co będzie jutro?
- Tego ani ja, ani ty nie wiemy. Można jedynie się starać, by to jutro było co najmniej tak piękne, jak dziś.
- Albo jeszcze piękniejsze.

Czasem pewne rzeczy zdarzają się nagle. W ogóle nie czekamy na nie, w ogóle się ich nie spodziewamy. I wydaje się, że to zupełnie nie jest odpowiedni moment.

- Czym według Ciebie jest miłość? (...)
- Lojalność. Przyjaźń. I to coś.
- To coś?
- Coś nieuchwytnego. Takiego, co powoduje, że uśmiechasz się do całego świata.

Kiedy jesteś zakochany z wzajemnością, to cieszy Cię to, że słońce wschodzi, cieszysz się jego zachodami. Podobają ci się księżyc i gwiazdy. A kiedy masz złamane serce, to dziwisz się, ze Twój świat runął a nikt wokół tego nie dostrzega. I myślisz wtedy, że to bardzo niesprawiedliwe...

Życie jest skomplikowane, prawda?
- Właściwie to... chyba nie. Tylko my czasami je komplikujemy.

Czasami plany się zmieniają. Czasami los wie, jak nami zagrać, by było tak, jak ma być.

Kochał ją nad życie. Nie była to zaborcza miłość, potrafił bez niej żyć. Ale po co? Była jak ukochany miękki koc, do którego lubił się przytulać. Trochę już zniszczony przez życie, ale taki ulubiony.

...bo ja się wybieram!

Sabinko, ale przecież to życie takie krótkie jest. Może powinniśmy celebrować każdą chwilę? I cieszyć się życiem?

Wyjście z trudnych sytuacji nie zawsze prowadzi przez drzwi. Czasem mogą stać one otworem, a to i tak nic nie zmienia.

Jak to można sobie tak w życiu namieszać? Była normalną dziewczyną, miała marzenia, a zachciało jej się naprawiać świat. I dziwnym trafem znalazła bardzo trudny obiekt do naprawy. Wręcz niemożliwością były jakiekolwiek zmiany.

- Nie uciekaj mi już więcej - wyszeptał, stając przed nią. - Ja już nie chcę gonić szczęścia. Ja chcę złapać je w swoje ręce i mocno trzymać. By go już nigdy nie wypuścić.

Czasem plany się zmieniają. Czasem los wie, jak nami zagrać, by było tak, jak ma być.

Życie jest skomplikowane, prawda?
... chyba nie. Tylko my czasami je komplikuje my.

Wierzę, że czasami trzeba się zgubić w gęstym lesie, by znaleźć coś, czego się wcale nie szukało, a bez czego nie można było żyć.

Odzwyczailiśmy się od bycia offline.. nowoczesne technologie wymagały na nas, ze jesteśmy Dostępni non stop, dwadzieścia cztery godziny na dobę. Jesteśmy zawsze i dla wszystkich. Jeżeli nie ma nas w sieci przez kilka dni, to istnieje prawdopodobieństwo, ze coś się nam stało.

Jakie to dziwne i zarazem tak często spotykane, że przyzwoici faceci są samotni, a fajne normalne kobiety trafiają na ostatnich drani. Może właśnie dlatego, że są tak bardzo w porządku, chcą naprawiać świat i w związku z tym myślą, że uda im się również zmienić mężczyznę, który tak naprawdę wcale tej zmiany nie chciał?

Jeżeli kogoś kochasz, puść go wolno.