Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oboje wiedzieliśmy, że święty spokój najważniejszy, że nie zdarzy sie nic wspanialszego (i oby się nie zdarzyło; wybuchy cudów to zawsze wybuchy, czasem łeb urywa, czasem tracisz równowagę, odzyskujesz ją momentalnie, ale świat jest już inny).

Nowych bogów przyjmujemy z ochotą i ostentacją. Na prawdę rządzą starzy. Starzy bogowie rządzą bo znają architekturę naszego strachu.

Życie minęło, nie zacząwszy się nawet.

Poczucie winy masz wtedy, gdy zgromadzisz konieczne przedmioty w pudełku po butach, postanawiasz ruszyć o świcie. Nad ranem okazuje się jednak, że pada, zwilgotniałe pudełko zaraz się rozleci. Z ucieczki nici.