Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dopóki nie pokochasz własnego życia, nie zdołasz pokochać nikogo ani niczego. Miłość się bierze z szacunku do własnego życia. Jeśli kochasz siebie, własne życie, to pokochasz też kogoś, kto uczyni to życie cenniejszym, podzieli je z tobą i sprawi, że stanie się przyjemniejsze. Jeśli zaś nienawidzisz siebie i wierzysz, że twoje życie jest złe, to możesz jedynie nienawidzić, doświadczać jedynie pozoru miłości, tęsknić za czymś dobrym, ale nie masz innej postawy dla owego uczucie jak tylko nienawiść.

Życie to przyszłość, nie przeszłość. Przeszłość może nas uczyć dzięki doświadczeniu, jak działać w przyszłości. Może pocieszać nas najmilszymi wspomnieniami i dawać za podstawę to, co już zostało zrobione. Jednak tylko przyszłość jest źródłem życia. Żyć przeszłością to opowiadać się za tym, co już przebrzmiało, co jest już martwe. Aby żyć pełnią życia trzeba na nowo stwarzać każdy dzień. Jako rozumne, myślące istoty musimy przy dokonaniu wyboru posługiwać się rozumem, a nie ślepym przywiązaniem do tego, co było.

Życie to przyszłość, nie przeszłość

Ludzie nie zwracają uwagi na to, co zwyczajne. Zapamiętują to, co się wydaje dziwne.