Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Chciałbym mieć możliwość lepszego... poznania was obu - dokończył po chwili wahania, uśmiechając się jeszcze szerzej.
- Och. Co za szkoda - zironizował Asbiel. - Ja chciałbym mieć możliwość wgniecenia twojej czaszki w pobliskie drzewo.

Emocje to taka przewrotna rzecz. Wymykają się spod kontroli. Dominują nad tobą nawet wtedy, gdy nie zdajesz sobie z tego sprawy. To czyni was słabymi.

Każdy ma swoje powołanie. Niestety, czasami trzeba przejść przez cierpienie, aby je odnaleźć.

Śmiertelnicy tak bardzo chcą wierzyć, że za tym wszystkim kryje się coś więcej... Pragną, by istniało przeznaczenie, bo to pozwala im twierdzić, że ich żywot faktycznie ma jakiś sens... Są złaknieni cudów. Do tego stopnia, że gdy dzieje się coś niezwykłego, uznają, że to wola bogów. Nawet nie zadają pytań. Dlaczego? Jak to możliwe? Jakie jest prawdopodobieństwo, że coś takiego przydarzyło się właśnie mnie...?

Czasem wędrówka jest celem samym w sobie.

Po przekroczeniu pewnej granicy nie da się już powrócić.

Leżał na swoim łóżku, niecierpliwy, niespokojny, wyczekujący. W ciemnościach pomieszczenia nie był w stanie dostrzec niczego, prócz pary błękitnych, błyszczących oczu, które wpatrywały się w niego, wyglądając z mroku. Serce mężczyzny biło jak oszalałe, a on sam nie potrafił ocenić, czy był to efekt podniecenia, czy strachu.

Twoje życie jest zlepkiem przypadków. Nie masz nad niczym kontroli. Nawet twoje własne decyzje nie są do końca "twoje", gdy rozważysz je z perspektywy czasu. Nie łudź się, że jest inaczej.

Powinieneś był widzieć, jak cudownie leciał... Nie możesz jednak robić tego zbyt długo, gdy faktycznie nie posiadasz skrzydeł, czyż nie...?

Czasem uciekanie przed przeznaczeniem może cię wepchnąć wprost w jego ramiona. Zaś pogodzenie się z tym, co nieuniknione, zapewnić zbawienie.

Zabawne, czyż nie? Tak łatwo jest przywłaszczyć sobie coś, co faktycznie nie należy do nas. To wygodne, ale zarazem niebezpieczne... Daje złudne poczucie kontroli. Fałszywe przekonanie, że coś nie wymknie się z naszych rąk, dopóki sami na to nie pozwolimy... Podczas gdy prawda jest taka, że nasze ręce są puste...

Ludzie zwykli uważać, że to , co im się przytrafia, jest najbardziej tragiczną z możliwości. [...] Głównie dlatego, że nie mają porównania z tym, co przezywają inni.

Żeby współczuć, trzeba zrozumieć. Rozumieć, przez co może przechodzić ktoś inny. Choćby w najmniejszym stopniu.

- Sądziłem, że robię coś dobrego - przyznał cicho. - Tymczasem skazałem go na cierpienie.
- Tym właśnie jest życie, ptaszyno - odpowiedziała beznamiętnie istota. - Cierpieniem. Między innymi, a może wręcz głównie.

To, co raz utracone, nie jest tak łatwo odzyskać.

Martwi nie maja jak dochodzić swoich praw.

- Są sprawy, o których ludzie nie mówią - rzekł enigmatycznie Asbiel. - I takie, których sami jeszcze o sobie nie wiedzą.
... Oraz takie, o których nie chcą, by wiedzieli inni.

- Moja matka zwykła mi powtarzać, że żaden rodzaj stworzeń nie jest zły czy dobry - stwierdził powoli. - A jednak potwory występują wśród każdego z nich.

Ten, który czegoś potrzebuje, musi się dopasować względem tego, który może mu to zapewnić.

- Czy chciałbyś zapomnieć o siostrze? - zapytał nagle Asbiel.
Mężczyzna spojrzał na niego z zaszokowaniem.
- Nie. Oczywiście, że nie.
- Wiesz dlaczego? Bo o osobach, które są dla nas ważne, chcemy pamiętać nawet, wtedy gdy ich już nie ma. To forma czci. Wyrażanego pośmiertnie szacunku.

Prawie" zawsze jest problemem. Nie każda układanka jest taka, jaka być powinna...

Świat snu łatwo jest naruszyć i wkraść się w niego, zwłaszcza jeśli umysł śniącego jest słaby.

Wizjonerów często myli się z obłąkanymi. Różnice widać dopiero po efektach ich działań, a na te musisz zaczekać...

Malik odwrócił się gwałtownie i rzucił biegiem przed siebie. Słyszał świszczący oddech goniącej go istoty i jej ciężkie stąpanie, coraz bliżej i bliżej... W pewnym momencie potknął się o własne nogi. Upadł. Nim zdążył jakkolwiek zareagować, poczuł, że jedna para szczypiec zaciska się boleśnie na jego głowie, unosząc go do góry. Wydał z siebie pełen przerażenia okrzyk, a moment później drugie szczypce chwyciły go w połowie nóg. Mężczyzna zaczął szamotać się gwałtownie, co chyba tylko rozwścieczyło potwora, który wydał z siebie kolejny ryk. Malik usłyszał donośny chrzęst swojego własnego, pękającego kręgosłupa, gdy bestia z impetem wygięła jego ciało do tyłu, niemalże łamiąc go na pół...