Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przypadek zawsze czeka, aż otworzą się malutkie drzwi,przez które może się prześlizgnąć (...).

Wszyscy myślą, że jestem marzycielem i fantastą, i okej, częściowo to prawda, ale potrafię też rozpoznać rzeczywistość - o, tam sobie siedzi. To nie oznacza, że chcę zjeść z nią lunch, ale jeśli muszę, to to zrobię...

(...) jeśli podchodzisz poważnie do pochwał, musisz zrobić to samo z krytyką.

Nie wiedziałem do końca , dokąd zmierzam, ale wiedziałem, przez które drzwi nie chcę przechodzić. Oświadczyłem więc, że będę wykonywał tylko prace, nad którymi mam pełną kontrolę, i że nigdy nie będę pracował tylko dla pieniędzy.

Niebezpieczeństwo związane z osiągnięciem sukcesu jest takie, że oczekuje się od ciebie powielania tego, co ci ten sukces przyniosło. A to wymaganie może wywierać na tobie okropna presję. (...) Dlatego przez całe lata tak ciężko pracowałem, żeby nie osiągnąć zbyt regularnych sukcesów - to po prostu bezpieczniejsze.

Bo widzisz, ten Gilliam nie chce odpowiedzialności, jaka wiąże się z koniecznością nieustannego zadowalania wszystkich wokół, Pragnie tylko móc robić rzeczy, które go ekscytują.

Jedno z głównych nieporozumień związanych z moimi filmami ma swój początek w takiej narracji w zwiastunach, gdzie facet z niskim głosem mówi: "Wkraczamy do umysłu Terry'ego Gilliama...". Szlag! To ostatnie miejsce, w którym Terry Gilliam chce być. To właśnie powód, dla którego kręci filmy - żeby tam nie siedzieć.