Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wystarczy znaleźć się w odpowiednim czasie i w odpowiednim miejscu, bo trzeba jeszcze umieć i być gotowym wykorzystać sytuację.

Różnorodne zabawy, które występują w całym świecie zwierzęcym, powszechnie uważa się za związane z inteligencją, a przecież, o ironio, robienie czegoś, co sprawia przyjemność, ale prócz tego niczemu nie służy, nazywamy głupotą.

Starłem się pamiętać, że anegdota prawie zawsze jest interpretacją i że wyobraźnia wyolbrzymia fakty, jeżeli wiedza nie trzyma jej w ryzach.

Atapaskowie mają mit tłumaczący, dlaczego kruk jest czarny, a świat zły. Powiadają, że w czasach przed pojawieniem się ludzi, w młodości świata, Kruk (indywiduum) miał barwę śniegu. Był stworzycielem gór i miłośnikiem życia, którego duszę napełniały światło i piękno. Całe to dobro wzbudzało zawiść w jego złym i czarnym bracie bliźniaku, który w końcu zabił białego brata siekierą. Odtąd świat jest niedoskonały, a kruk czarny.

Sądzę, że zabawa jest niemal dosłownie jak inteligencja. Zabawa to czynne sprawdzanie możliwości, z których potem wybiera się i doskonali najlepszą. Różnica polega na tym, że w zabawie możliwości sprawdza się nie tylko w myśli. Inteligencja realizuje jedynie najlepsze (i niektóre najgorsze) możliwości i na ogół czyni to o wiele szybciej.

W przypadku innych zwierząt śmiało można odrzucić dziewięćdziesiąt procent opowiadanych o nich historii jako przesadzone. Z krukami jest przeciwnie. Jakkolwiek osobliwą i zadziwiającą usłyszymy o nich opowieść, szanse na to, że jakiś kruk rzeczywiście zrobił to, o czym w niej mowa, są bardzo duże.

Żaden problem mi się jednak nie nasuwał, może dlatego, że wykładowcy żartobliwie przestrzegali, abyśmy nie porywali się na badania nad zwierzętami inteligenrniejszymi od nas.

Robienie głupot w rodzaju podkradania wycieraczek samochodowych lub wydziwiania nad wyschniętą kością jest - podobnie jak zabawa - jednym z kosztów bystrości.

Bodźcem do gromadzenia odpowiednich doświadczeń jest ciekawość, a początkiem nauki - zabawa.

Sam jestem tropicielem i dobrze wiem, że wiara wzbudza zaangażowanie, a zaangażowanie zwiększa szanse powodzenia”.

Odyn, najwyższy z bogów nordyckich, zwany również Hrafna-gwd, czyli "Kruczym Bogiem", miał dwa wilki u boku i dwa kruki na ramionach. Wilki i kruki towarzyszyły mu w łowach i bitwach. Tak oto kruk jest od tysięcy lat kojarzony z wilkiem, rozumem, człowiekiem i bogami. Północne imię Wolfram jest śladem współwystępowania wilków z krukami, pochodzi od zbitki Wolf-rhaben, czyli "wilk-kruk", i oznaczało kiedyś wielkiego wojownika".

Cudem jest każde zdarzenie, którego naturalnej przyczyny nie rozumiemy".

Cudem jest każde zdarzenie, którego naturalnej przyczyny nie rozumiemy. Dzięki temu niektórzy ludzie dostrzegają tyle cudów, ile im trzeba, a w każdym razie tak to jest ze mną.

Mord na owej kruczycy był zapewne karą za ustawiczne łamanie zasad. Odraza moralna, która rzekomo usprawiedliwia okrucieństwo, tłumaczy wiele zachowań człowieka i jest jednym ze źródeł cierpienia ludzi na całym świecie. Nie możemy wymagać więcej od kruków.

Wikingowie, w swoim czasie niezrównani wojownicy, cieszyli się z towarzystwa kruków. Uważali, że ptaki te wróżą zwycięstwo, nie zaś nieszczęście. Czy w przeciwnym razie rozwijaliby sztandar z wymalowanym krukiem, kiedy ruszali do walki?".