cytaty z książki "Płomienna korona"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Królowe muszą mieć dobrą pamięć, by nie zapomnieć o przeszłych pokoleniach i nie popełnić ich błędów.
Możesz mieć bogactwo, mądrość i urodę. Jeśli dotknie ich duma, rozpadną się w pył.
Każdy chce po sobie pozostawić ślad, ale po niektórych ślad powinien się urwać.
Diabeł to nie potwór ziejący ogniem, z ogonem i pazurami. Diabeł to nasze własne myśli.
Opanowanie i praca nad sobą są obowiązkiem człowieka, a nie jedynie możliwością.
Gdy nadejdzie armia zmarszczek, wyjmę swą tarczę i obronię cię.
A jak coś źle się zacznie, to rzadko kończy się dobrze.
Starość niczego nie usprawiedliwia. Od życia zwalnia nas dopiero śmierć.
Musiało minąć dwanaście lat, Henryku, żebyśmy znaleźli do siebie drogę. A jeśli Pan sprawi, iż ta, na którą wchodzimy, nie jest bezpieczna, to powiem tak: wolę odważną miłość niż bezpieczną samotność. Ja wybrałam.
Koronę można stracić (...). Wdową po królach zostaje się na zawsze.
(...) władcy nie mają wpływu na to, co mówią o nich poddani. Możemy się tylko starać,by przydomki, jakie nam nadadzą, nie były poniżające.
Dobrze, że czas leczy rany. Inaczej śmierć bliskich odbierałaby nam życie. A tak pozostaje jedynie cieniem. Nie znika, ale czasami potrafi być mniej wyraźna.
Czasami najmocniejsze sojusze tworzy się z obcymi.
(...) opanowanie i praca nad sobą są obowiązkiem człowieka, a nie jedynie możliwością.
Człowiek jest prawdziwy wtedy, gdy czyni dobro.
W dyplomacji nie obowiązuje dogmat o nieomylności, pani — wyniosłym, pouczającym tonem odezwał się Ludwik. — Liczy się wyłącznie skuteczność.
Świeczniki poruszyły się ledwie dostrzegalnym kołysaniem. Płomienne korony.
Nie wolno wyroków ludzkich mylić z boskimi. Nawet jeśli ten, co je wydaje, działa w imieniu Boga. Bo czyż my, na ziemi, mamy pewność, że dobrze rozumiemy słowa Pana? A może mamy tylko przebłyski, gdy zdaje nam się, iż w mroku widzimy Jego wolę? Gdy prawo ludzkie, więcej, gdy prawo kościelne zawodzi na ziemi, pozostaje nam jedno: być człowiekiem przyzwoitym. Dziesięć przykazań nie pozostawia złudzeń.
Obcy król na rodzimym tronie musi zachowywać się jak dziewczyna ościennej dynastii poślubiona krajowi. Wielkimi królowymi zostają te, które służą koronie męża, nie ojca.