Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co oni sobie wyobrażali? Jak człowiek mógłby walczyć ze smokiem? Jaka armia mogłaby z nim walczyć?

Ludzie byli dla niego pokarmem i niczym więcej.

Zdobycz to zdobycz.

Pytasz, dlaczego miałbym ci za złe, gdybyś mnie zabiła?
Tak. Dlaczego, Kemirze?
- Bo to by, kurwa, bolało!

Ten smok myśli. Już to samo w sobie było dość przerażające.
Ten smok wie, o czym myślę. To było jeszcze gorsze.
Ten smok zabił pół tuzina rycerzy. To było znacznie lepsze. A do tego zabił ich, bo tak
chciał, a nie dlatego że ktoś mu kazał. To było albo najlepsze, albo najgorsze ze wszystkiego.

(...)a żaden człowiek na świecie nie odważyłby się rozdzielić pary kopulujących smoków.

Bo była głodna. To wszystko. Nie musiała tego nawet mówić.

Małe Stwory tak łatwo płonęły.

Nie, zrobił to jakiś bezmyślny kutas z fajką - mruknął Kemir.

Nawet jeśli jeszcze nie całkiem wiedział, kim chce być, może być, kim sobie tylko zamarzy.

Jeżeli smoki miały jakąś mimikę, Kemir wciąż nie nauczył się jej odczytywać.
Ta bestia zawsze wyglądała tak, jakby chciała go zjeść.